S.VAIDHEESWARAN

 FOUR POEMS BY

S.VAIDHEESWARAN

1.UP THERE ONE DAY

All around soap-foam clouds

Widespread wildernesses

In the in-between abyss

a drop of sky feigning the bluish lakes!

Deep down, as teeth of land

heaps of building crisscrossing.

While flying high

places turn nameless.

The heart moving inside a plane

experiences joy

in two different ways...

On the right,

sky’s festivities,

On the left

touching my finger

a child’s face laughing impishly.

Vaidheeswaran Sundaram

உயரத்தில் ஒரு நாள்

சுற்றிலும் சோப்பு நுரை மேகங்கள்

விரிந்த வெள்ளை வனாந்தரங்கள்

இடைப்பாழில் நீலம் பாரித்த ஏரிகளைப்

போலி செய்யும் துளிவானம்!

கீழே நிலத்துக்குப் பல்முளைத்தது போல்

கட்டிடக் குப்பல்கள் குறுக்குமறுக்காய்.

உயரப் பறக்கும் போது

ஊர்கள் பெயரற்றுப் போகின்றன

விமானத்துக்குள் நகரும் மனம்

இரண்டு விதமாய் மகிழுகிறது

வலதுபுறம் வானமண்டலக் கோலாகலம்

இடப்புறம் என் விரலைத்தொட்டுக்

குறும்பாய் சிரிக்கும் ஒரு மழலை முகம்

வைதீஸ்வரன்

ஒரு விமான அனுபவம்

2.CAESAR

It is to give it walking exercise

that the gentleman had a dog-collar latched around

the neck of Caesar

and pulled it along a number of streets.

In course of time

it got accustomed to everything _

The streets to be waded through

The lanes for halting

The corner for attending nature’s call

The city culture of wagging its tail from where it stands

without moving closer to the approaching bitch

and the hour of return

_All came to be known by heart.

As if two legs are rather irrelevant

with the passing of each day

it gained a gait as majestic as that

of the gentleman.

Even the disappearing difference

between who pulled and who ran

didn’t appear weird

to the onlookers.

But……

During yesterday’s morning walk

While going past the gentleman

I said “Hello!”

Turning at once

Caesar waved at me with its leg!

The gentleman ran panting

and that’s what worries me no end!

Vaidheeswaran Sundaram

ஸீஸர்

-----------------

நடை பழக்கத் தான் ஸீஸரை

பட்டை கட்டி இழுத்துப் போனார்

கனவான் தெருத் தெருவாக……..

நாளாவட்டத்தில்

அதற்கு எல்லாமே பிடிபட்டுப் போச்சு.

போகிற தெருக்களும்

நிற்கிற சந்துகளும்

ஒதுங்குகிற மூலையும்

நெருங்கும் பெட்டையை நெருங்காமல்

வாலாட்டும் நகரப் பண்பும்

திரும்பும் நேரமும் அத்து படியாச்சு.

இரண்டு கால் தேவையற்றது போல்

கனவானுக்கு இணையான கம்பீர நடையும்

வாய்த்தது போகப் போக!

யாரிழுத்தார்…யார் ஓடினாரென்ற

வித்யாசங் கெட்டதுவும்

விபரீதமாகத் தோன்றவில்லை.;

பார்ப்போருக்கு!

ஆனால்………..

நேற்று காலை நடையில்

கனவானைக் கடக்கும்போது

“”ஹலோ!” என்றேன்

சட்டென்று திரும்பி

காலால் “கை “ யாட்டியது ஸீஸர்!

கனவான் ஓடிக் கொண்டிருந்தார்…..மூச்சிரைக்க!

அது தான் எனக்கு இப்போது

கவலையாய் இருக்கிறது!!

*************

வைதீஸ்வரன்

3. ENIGMA

The sun shines

whether you like it or not

The sun shines

Cannot stop the rain

Crying ‘Go Away’

So the storm can’t be stopped

with a command.

Only after an uproarious descent

does a waterfall

turn into a river and subside.

These poems too seem to be of

the same substance.

Enigmatic outpourings of

an innate insistence.

4. DICTIONARY

“What is Ahimsa?”

Asked my child.

The meaning read long ago

has escaped my memory.

Same is the case with my neighbours.

They looked at me

amused with the thought

whether such a word exists at all

in the world at large.

‘The meaning for that word would surely be found

in old dictionary’ thought I

and, dusting it looked inside.

Thank god – the dictionary still remained

as eroded map.

I tried to unfold the

required ’அ’ page….

It all stuck together

as matted locks of hair.

Only after striving hard

I could succeed at last.

Still, a hole in ‘அ’

அறம் (righteousness/benevolence) அன்பு (love)

ஆனந்தம்(Bliss) ஆறுதல்(solace) அமைதி(quiet)

everything suffering perforation

Ahimsa losing ' A'

remained Himsa all the way.

Should discard the dictionary.

Nothing else can be done. Or,

can give it to the date-fruits vendor

and get the fruits in return.

Felt ashamed to concede to my son

the fact that I have forgotten….

Interpreting it wrongly would be

doing wrong to one whole generation….

‘My dear son, though knowing

I am unable to prove it to you,

as things stand today.

Bring it alive,

finding out its meaning in your own way.

But, don’t lose it as we have done….”

Observed I.

This was all I could say.

அகராதி

அஹிம்சை என்றால் என்னவென்று

கேட்டாள் என் குழந்தை

அர்த்தம் எனக்கு எப்போதோ படித்தது

மறந்து போச்சு.

அக்கம் பக்கத்திலும் ஆருக்கும்

தெரியவில்லை.

ஊருலகத்தில் அப்படி ஒரு

வார்த்தையுண்டாவென்று என்னை

வேடிக்கையாகப் பார்த்தார்கள்

பழங்கால அகராதியைப் புரட்டினால்

அதற்கு நிச்சயம் பொருள் கிடைக்கும் என்று

தூசு தட்டிப் பார்த்தேன்.

நல்லவேளை அகராதி மீதியிருந்தது

செல்லரித்த வரைபடமாக.

‘’ஆ’வன்னா பக்கத்தை

பிரிக்கப் பார்த்தேன்….

ஒட்டிக்கொண்டு கிடந்தது சடையாக.

போராடித்தான் அதை

திறக்க முடிந்தது.

ஆனாலும் ‘ஆ’வில் ஒரு பொத்தல்

அறம் அன்பு ஆனந்தம்

ஆறுதல் அமைதி அத்தனையும் பொத்தல்.

அஹிம்சை ஹிம்சையாக இருந்தது.

அகராதியை தூக்கி எறிவது தவிர

வழியில்லை. அல்லது

எடைக்குப் போட்டு ஈச்சம்பழம் வாங்கலாம்.

மகனிடம் மறந்துபோன விஷயத்தை

ஒப்புக்கொள்ள வெட்கமாயிருக்கிறது….

பொருளைத் திரித்துக்கூறுவதும்

ஒரு தலைமுறைக்கு நான் செய்யும் துரோகம்….

மகனே, எனக்குத் தெரிந்தாலும்

உனக்கு நிரூபிக்க முடியாத சூழல் இன்று…

மீண்டும் அத பொருளை நீயே கண்டறிந்துகொள்….

ஆனால் எங்களைப்போல்

தொலைத்துவிடாதே…. என்று

சொல்லிவைத்தேன் பொதுவாக.

(எஸ்.வைதீஸ்வரன்)