VATHILAIPRABHA

 A POEM BY

VATHILAIPRABHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

It is a bird that draws a line

on the vast expanse of blue sea

with its wings.

Flying up above

it unfolds into a thin dot in the sky.

Tree-branches sans leaves

turned dry,

Lakes waterless,

Rivers deprived of sand

_ so feeling anguished

it would fly above the sea

Global warming turning intense

the blue sea increasing its height

would try to touch the bird

with its heat wave.

The bird losing its feathers in

the fury of heat wave

would turn into ash at last

just like that.

‘Do the birds migrate from

forests and continents’ _

asks my son

I have no way of showing him

that once upon a time there existed

a World of Birds.

நீலக்கடலின் பரந்த பரப்பில்

தன் இறகுகளால் கோடு கிழிக்கும் பறவையது.

உயரப் பறந்து மெல்லிய

புள்ளியாய் விரிகிறது வானில்.

இலையற்ற காய்ந்த மரக்கிளைகள்

நீர் வற்றிப்போன ஏரிகள்,

மணல் தொலைத்த ஆறுகளுமென

மனம் வெதும்பி நீலக் கடல்மேல் பறக்கும்.

புவிச்சூட்டின் உக்கிரத்தில் நீலக்கடல்

தன் உயரம் கூட்டி

வெப்ப அலையால் பறவை தொட முயலும்.

வெப்பக் காற்றின் சலனத்தில்

தன்

சிறகுதிர்க்கும் பறவை முடிவில்

சலனமின்றி சாம்பலாகும்.

காடு விட்டு கண்டம் விட்டு

பறவைகள் பறக்கின்றனவா? என

கேட்கும் பிள்ளையிடம்

காண்பிக்க முடியவில்லை

பறவை உலகம் ஒன்று

இருந்ததென்று.

வதிலைபிரபா

(மரம் சுமக்கும் யானைகளின் பிளிறல்)