THENMOZHI RAJAGOPAL (MADHURA)

 A POEM BY

THENMOZHI RAJAGOPAL

(MADHURA)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Never have I wanted to meddle with the

dense quiet of moments beyond

the reach of speech.

Seated facing each other, still,

speaking not, being silent.

In the realm within

as the extension of dialogues infinite

even after going away from thee

memories would keep wandering

all over....

For those our kith and kin complaining

that we are lenient with the other

the oneness of our thoughts

could never be deciphered.

More than holding fast

as if under leash

isn’t it in allowing the wings to flutter

our Love Supreme stays alive for ever?

மொழிதலற்ற கணங்களின்

அடர் மௌனத்தைக்

கலைக்க விரும்பியதேயில்லை.

எதிரெதிரே அமர்ந்திருந்தும்

ஏதும் பேசாமல்...

அகவெளிக்குள்

ஆயிரமாயிரம்

உரையாடல்களின் நீட்சியாய்

உனைப் பிரிந்தபின்னும்

உலவிக் கொண்டிருக்கும்

நினைவுகள்...

அடுத்தவரிடம்

விட்டுக்கொடுத்து விட்டதாய்

அங்கலாய்க்கும்

ஊர்,உறவுகளுக்கு

ஒருபோதும் புரியப்போவதில்லை

நம் கருத்தொற்றுமைகள்..

இழுத்துப் பிடித்து

இறுக்கி வைப்பதைவிட

சிறகடிக்க வைப்பதிலல்லவா

செழித்திருக்கிறது

நம் பெருநேசம்?

மதுரா (தேன்மொழி ராஜகோபால்)