MAANASEEGAN

TWO POEMS BY

MANASEEGAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Till the time there remains the

apprehension of it turning into Love

it remains Love pristine.

Only when one starts thinking

if it turns into Love

So what

A rose becomes a monitor lizard.

If we can tell someone

I loved you from 6.02 to 8.04 _

How nice it would be?

Life is no big deal

Not in any way bigger than

the candle that gets snuffed

every now and then

and kept on the table anon.

With hands unknown

in a few minutes glowing

power-cut minutes

prove salvation.

Maanaseegan

•

இது காதலாகி விடுமோ?

என்கிற பயம் இருக்கிற வரை

அது காதலாகத்தான் இருக்கிறது..

அப்படி ஆனால்தான் என்ன ?

என்று யோசிக்கிற போதுதான்

ஒரு ரோஜா உடும்பாகிறது..

'நான் நேற்று மாலை

6.02 லிருந்து 8.04 வரை

உன்னைக் காதலித்தேன்'

என்று

யாரிடமாவது புன்னகையோடு

சொல்ல முடிந்தால்

எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும் ?

அணைத்து அணைத்து

மேஜையில் கிடத்தப்படும்

மெழுகுவர்த்தியை விட

பெரிதொன்றுமில்லை இந்த வாழ்க்கை..

ஏதேதோ கரங்களால்

ஓரிரு நிமிடங்கள் சுடரும்

மின்தடை நிமிடங்களே

மோட்சமாய் அசைகின்றன..

* மானசீகன் * 

                        (2)

From the fire encountering

the countenance

The odour of lust flows

as the sari’ pallu’

Smile pretentious

feigned for the lens

formless and flying

circling in the room

as the sleep-disrupting Cicada

The images on the touch screen

I keep merely watching

as the melting and oozing

ice-cream unrelished.

Someone is there by your side

Let him be pardoned.

If I were behind you

I would have penned this same poem

with these same fingers

but in a different place….

I fill my eyes with the dark

that swallows all

Just as the Hunger of Dark

Hunger for Dark too

remains all-time ravenous.

Maanaseegan

முகம் பார்க்கும்

நெருப்பிலிருந்து

சேலைத் தலைப்பாய்

வழிகிறது விரகத்தின் வாசனை..

புகைப்படக் கருவிக்காய்

பிறந்த செயற்கைப் புன்னகை

அருவமாய்ப் பறந்து

அறையில் சுற்றிக்

கொண்டிருக்கிறது

உறக்கம் கலைக்கும் சில்வண்டாய்..

தொடுதிரையில் தெரியும்

பிம்பங்களை

வெறுமனே பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்;

உண்ணாமல் உருகி வழியும்

பனிக்கூழாய்..

உன் பக்கத்தில்

யாரோ இருக்கிறார்கள்;

மன்னித்து விடலாம் ;

உன் பின்னால் நானிருந்தால்

இதே கவிதையை

இதே விரல்களால்

வேறு இடத்தில் எழுதியிருப்பேன்..

எல்லோரையும் விழுங்கும்

இருளின் நிறத்தை

விழி கொள்ளாமல்

கவ்விக் கொள்கிறேன் ;

இருளின் பசியைப் போல்

தீர்வதேயில்லை,

இருள் மீதான பசியும்

* மானசீகன் *