G. P. ElANGOVAN

 THREE POEMS BY

G. P. ElANGOVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

What can War do? Will kill lives

When resting it would destroy

Nature

In each war

regions would be ravaged

As refugees language would

be wiped out

Now I don’t look up and

view planes

like children

The very word war

brings to my memory

aircrafts.

its wings are not bird-alike.

G P Elangovan

போர் என்ன செய்துவிடும் உயிர்களை கொல்லும்

ஓய்வாக இருக்கும்நேரங்களில் இயற்கையை அழிக்கும்

ஒவ்வொரு போரிலும்

பிரதேசங்கள் அழியும்

அகதிகளாக மொழியழியும்

நான் இப்போது விமானங்களை

குழந்தைகளைப்போல் தலையுயர்த்திப்

பார்ப்பதில்லை

போர் என்றாலே

விமானங்களே நினைவுக்கு வருகிறது.

அதன் இறக்கைகள் பறவையின் வடிவமல்ல.

02/03/2022

(2)

In mid-sky a dance is on

with the plumes unfolded, outspread

In each step of the moves

the night drops as stars one by one

In the solitariness of She

watching summer till morn

the hue of a hibiscus flower

unfolds all over

as dawn.

G P Elangovan

வானத்தின் மத்தியில்

ஒரு நடனம் தோகைவிரித்து ஆடுகிறது

அசைவுகளின் ஒவ்வொரு பாதத்திலும் ஒவ்வொரு விண்மீனாக உதிர்கிறது இரவு.

கோடையை விடியும்வரை

பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்

இவளின் தனிமையில்

ஒரு செம்பருத்தியின் நிறம்

புலராக விடிந்துகொண்டிருக்கிறது.

(3)

The road is lying listless

Not a single rice-ball on the ‘crow - stand’

In places where the sparrows lilt and leap

Garlic plants have grown so dense

The cats stretching themselves on the roof

return without rats

The sun’s rays seeping through the closed windows

fall as a shade in the centre of foyer

Only now I am opening this house

where Mother is no more.

As generation descending as cobweb

in the middle of the ceiling

I secured it once more.

G P Elangovan

வீதி வெறுமனே கிடக்கிறது

காகங்களின் சோற்றுமேடையில் பிடிசோறில்லை

தவிட்டுக்குருவிகள் தாவிக்குதிக்கும் இடங்களில் பூண்டுச்செடிகள் வளர்ந்துக் கிடக்கிறது.

கூரையின்மேல் படரும் பூனைகள்

எலிகள் இல்லாமல் திரும்புகிறது

சாத்தி வைக்கப்பட்ட சாளரங்கள் வழியே

கசியும் சூரியக்கதிர்கள் கூடத்தின் நடுவே நிழலாய் வீழ்கிறது.

அம்மா இல்லாத இவ்வீட்டினை இப்போதுதான் திறந்துபார்க்கிறேன்.

உத்திரத்தின்நடுவே ஒரு நூலாம்படையாக கீழிறங்கும்

தலைமுறையாக மறுபடியும் சாத்திவைத்தேன்.