MARIMUTHU SIVAKUMAR

 A POEM BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

FATHERING MOUNTAINS

Mountains began to talk

Their voices sounded majestic

The tea-buds all over the mountains

set right all the preparations

for listening to their words

This is their time

The mountains are going to give their maiden speech today.

In the meanwhile

Mothers and Fathers died inside the mounts

come to stand in rows

casting away the tombs

The songs of mountains

Their reports onresearch findings

Their agreements

So, for submitting all and more

to the mountains

I too am in the row.

The mountains began talking

one by one

That in their midst they have

Done away with

discriminations of Colour,

Class

Craving after post

Arrogance

The influence of I

Buried them all deep down

So a mount

said aloud.

I asked a question

Who is the seniormost of you all.

The mountains laughed

Sniffed at me sarcastically

They discussed my query.

It is you who preserve us and help us stay alive

_ you are our fathers

vowed they..

At that moment my father

dead and gone

came running

and hugging me close

kissed me

You are the living father cried he.

Learning the essence of mountains

I gift a flower from there

to my father dear.

மலைகளின் தந்தை

மலைகள் பேச ஆரம்பித்தன

அதன் குரலில் கம்பீரத்தொனி நிரம்பியிருந்தது.

மலைகளில் நிரம்பிக்கிடந்த தேயிலை அரும்புகள் அதன் பேச்சை

செவிமடுப்பதற்கான சகல ஆயத்தங்களையும் சரிசெய்தன.

இப்போது மலைகளின் நேரம்

இன்று தான் தனது கன்னிப்பேச்சை மலைகள் தொடப்போகிறது.

அதற்கிடையில்

மலைகளுக்குள் மடிந்துப்போன

அம்மாக்களும் அப்பாக்களும்

கல்லறைகளை விலக்கிக்கொண்டு அணிவகுத்து நின்றனர்.

மலைகளின் பாடல்கள்

மலைகளின் ஆய்வறிக்கைகள்

மலைகளின் ஒப்பந்தங்கள்

என அத்தனையையும்

மலைகளிடம் சமர்ப்பிப்பதற்காக

வரிசையில் நானும்,

அப்போது ஒவ்வொரு மலைகளும் பேச ஆரம்பித்தன

அவைகளுக்கிடையில்

நிறபேதம்

வளபேதம்

பதவிமோகம்

ஆணவம்

நான் எனும் அதிகாரம் அத்தனையும் மண்ணுள் புதைத்து விட்டதாக ஓர் மலை குரலெழுப்பியது.

அங்கிருந்த நான் உங்களில் மூத்த மலை யாரென கேள்விக்கணை தொடுத்தேன்...

மலைகள் வாய் விட்டு சிரித்தன

மலைகள் என்னை ஏளனமாய் மோர்ந்தன

மலைகள் என் வினா குறித்து பேசின.

எங்களை இவ்வளவு அழகாக வாழவைக்கும் நீங்களே எங்கள் தந்தைகள் என சூளுரைத்தன.

அப்போது இறந்துப்போன என் தந்தை ஓடி வந்து என் கட்டி முத்தமிட்டார்..

என்னை வாழும் தந்தையென சத்தமிட்டார்.

நான் மலைகளின் பக்குவமறிந்து

மலைகளிலிருந்து மலரொன்றை பரிசாக என் தந்தைக்கு பரிசளிக்கிறேன்.

~~~~~