MADURAI SATHYA

THREE POEMS BY

MADURAI SATHYA

TRANSLATED INTO ENGLISH BY LATHA RAMAKRISHNAN

(1)

You growing it into a towering gigantic tree

and squeezing life with crowding memories

Afterwards

being able to doubt the fortitude of root

day in and day out

saying

leaves withering

branches weeping

so on and so forth

Alas, how to seek shade

trusting thee.



After the time you had left

I stationed me in a dream land

There I laugh a lot

Write a lot

Turn into beauty-personified

I take photos

Gather friends

Here it is going to dawn

and the danger of your possible arrival

is also fast approaching anon.



A great grand story forgotten to speak about

Is ceasing to be

My agonies roaring noisily

Go past the tightly shut ears

In abject silence.

Till someone comes to hear my grievance and offer redress

Converting all into poems has become

A strenuous task indeed.



Learning your decision not to return

Loving you all the more

proves damn easy!

Without your hindrance

My love has obtained its freedom

_ wholesome

only now, you see.

நெடுமரமாய் வளர்த்துவிட்டு

வாழ்வை நினைவுகளால் நெருக்கிவிட்டு

பின்னாளில் இலை உதிர்கிறது

கிளைகள் விசும்புகிறது

என அனுதினமும்

வேரின் வலிமையை சந்தேகிக்க முடிகிற உன்னை நம்பி எங்ஙனம் நிழல் தேட.!!



நீ விட்டுப்போன நாழிகைக்குப்பின்

ஒரு கனவு தேசத்தில் என்னை நிறுத்திக்கொண்டேன்

அங்கே நிறைய சிரிக்கிறேன்

நிரம்ப எழுதுகிறேன்

அழகாக மாறுகிறேன்

புகைப்படம் எடுத்துக்கொள்கிறேன்

நண்பர்களை சேர்க்கிறேன்

இதோ விடியப்போகிறது

மீண்டும் நீ வரக்கூடும் என்ற அபாயமும் நெருங்கிக்கொண்டிருக்கிறது..!!



பேசமறந்த பெருங்கதை ஒன்று காலாவதியாகிக்கொண்டிருக்கிறது

பேரிரைச்சலாய் முழங்கும்

என் வேதனைகள்

கதவடைத்த காதுகளில்

மெளனமாகவே கடக்கிறது

யாரேனும் வந்து குறைகேட்கும் வரை

அத்தனையும் கவிதைகளாய் உருமாற்றிக்கொண்டிருப்பதே

பெரும் வேலையாகிவிட்டது.!!



•

இனி நீ திரும்ப என்னிடம் வரமாட்டாய்

என்ற முடிவை அறிந்த பின்

உன்னை அதீதமாக நேசிப்பது

எத்தனை இலகுவாக இருக்கிறது எனக்கு

உன் இடையூறு இல்லாமல் இப்போதுதான்

என் காதல் அதன் பரிபூரண

சுதந்திரத்தை அடைந்துள்ளது..!!

மதுரை சத்யா

(2)

In my home

There is no separate 'Pooja' room

Just a wooden plank

I didn’t allow to have a door in it.

I would talk to god anytime I please

I never seek human shoulders to lean on

and sob,

sharing my pains unbearable.

Dispute or Tears – with God alone.

The pain of rejection, humiliation

The pain of menstruation

Whatever be the case

It is there I air

my grievances

For non-believers

This may sound something comic

“For those who ask

‘Will your God hear this at all

All I can say is –

I never tell my misgivings and fears

to ears that hear.

என் வீட்டில் பூஜையறை என

தனித்து ஏதுமில்லை

ஒரு பலகை மட்டுமே

அதற்கு கதவு இடக்கூட

நான் சம்மதிக்கவில்லை..

எப்போது வேண்டுமானாலும்

நான் கடவுளிடம் பேசுவேன் ..

என் வலிகளை சொல்லி அழ மனிதர்களை தேடுவதே இல்லை

சண்டையோ அழுகையோ கடவுளிடம் மட்டுமே ..

நிராகரிக்கப்பட்ட வலியோ அவமானமோ மாதவிடாய் வலியோ

எதுவானாலும்

அங்கே தான் முறையிடுவேன்..

கடவுளை நம்ப மறுப்பவர்களுக்கு இது

நகைச்சுவையாக இருக்கலாம் ..

"உன் கடவுள் இதை காது கொடுத்து கேட்பாரா"

என்ற கேள்விக்கு ஒரே ஒரு பதில்

"கேட்கும் காதுகளிடம் என் குறைகளை சொல்வதே இல்லை"

என்பது மட்டுமே ..!!"

மதுரை சத்யா

(3)

At the first street junction

a pedestrian was standing there

to cross the road

Slowing down my vehicle

I brought it to a halt

He bowed to me

taking me to be God

At the next junction

I saw another one

trying to cross the road

But as I was speeding past

I couldn’t suddenly halt

He halted making me way

Now I bowed to him

taking him to be God.

Thus

Seeing God at times

and being God at times

My life gets fulfilled.

மதுரை சத்யா

முதல் தெரு சந்திப்பில் ஒரு பாதசாரி

சாலை கடக்க நின்றிருந்தார்

என் வண்டியின் வேகம் குறைத்து நிறுத்தினேன்

என்னைக் கடவுளென வணங்கிச் சென்றார்

அடுத்த சந்திப்பில் அதுபோலவே

இன்னுமொரு பாதசாரி சாலைக் கடக்க

நிற்பதைக் கவனித்தேன். ஆனால்

சட்டென்று நிறுத்த முடியா வேகம் என்பதால்

அவர் நின்று எனக்கு வழிவிட்டார்

இப்போது அவரைக் கடவுளாக நினைத்து

நன்றி கூறினேன்

இப்படித்தான் அவ்வப்போது கடவுளைக் காண்பதும் கடவுளாவதுமாக

என் வாழ்வு நிறைகிறது..!!

(3)