MARIMUTHU SIVAKUMAR

 A POEM BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE CANVAS OF SWEAT

Sea on four sides of the wall

For the wall accustomed to the lone single hue of Times

Now a different colour has decorated it.

on the wall straightened

each and every picture drawn

by sweat-soaked fingers

turned beautiful.

The pain-filled song of the mountain too

moaned and groaned in the drawing

The lifelines of the mountains

in the painting of sweat

gains strength as I see it.

The torments are listed

For the people’s leader

The components of the drawing are

Noted down

He so engrossed in the drawing

was taken aback

Due to the lifelines that offer one

the power to be at the helm

The drawing incomplete

stands sweating.

The drawing that had devoured sweat

Sits on the leader’s parts.

The painting of sweat

Torments the leader day-in and day-out.

At least from now onwards will the leader

see the dawn meant for us

inside the painting….

வியர்வையின் ஓவியம்.

சுவரின் நாற்புறமும் கடல்

காலங்களின் ஒரே வர்ணக்கலவைக்கு

பழகிப்போன சுவருக்கு

இம்முறை மாற்று வர்ணம் அலங்கரித்திருந்தது.

நிமிர்ந்த சுவரில்

வியர்வை படிந்த விரல்கள் வரைந்த

ஒவ்வொன்றும் அழகுபெற்றது.

மலைகளின் வலி மிகுந்த பாடல் வரிகளும்

ஓவியத்தில் முனங்கின..

வியர்வையின் ஓவியத்திலிருந்த

மலைகளின் ரேகைகள் வலுக்கொள்வதாய் காண்கிறேன்...

வேதனைகள்

பட்டியலிடப்படுகின்றன.

மக்களின் தலைவனிடம்

ஓவியத்தின் கூறுகள் குறிக்கப்படுகின்றன.

பழைய ஓவியத்துள் மூழ்கியிருந்தவன் திடுக்கிடுகிறான்...

தலைமைக்கொள்ளும் அதிகாரம் தந்த ரேகைகளால்

முழுமை பெறாத ஓவியம்

வியர்த்து நின்றது.

வியர்வை தின்ற ஓவியம்

தலைவனின் பாகங்களில் அமர்ந்து கொள்கிறது.

வியர்வையின் ஓவியம்

தலைவனை நிதமும் வதைத்துக்கொண்டே இருந்தது.

இனியாவது தலைவன் நமக்கான விடியலை

ஓவியத்துள் காண்பானா..

_______

மாரிமுத்து சிவகுமார்.

All reactions:

7

VELANAIYOOR RAJINTHAN

 A POEM BY 

VELANAIYOOR RAJINTHAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE CANOE OF LIFE

In the strand of feather dropped

Of the colourful bird that flies drying its wings

Scars aplenty – except for one or two embraces

wholehearted.

In the wings of Vedanthangal

That goes carrying a great grand dream

The long and vast sky and a few jungles

Spread far and wide.

For two sparrows that migrated

A lone branch

Smashed and broken

Lying in a remote corner

Offers a tent to reside.

For all the butterflies

that come from nowhere and rest there

the street-corner tree with flowers aplenty

secretes honey.

So as to be depleted

through searches non-stop

the canoe of life would creep

Once in a blue moon

a handful of moments

prove sufficient

to retain our lust for life evergreen

with no rhyme or reason

வாழ்வின் ஓடம்

_________________

சிறகுலர்த்திப் பறக்குமொரு

வண்ணப் பறவையின்

உதிர்ந்த சிறகில்

ஏராளமாய்த் தழும்புகள் - ஓரிரு ஆத்மார்த்த தழுவல்களைத் தவிர

பெருங்கனவொன்றைச்

சுமந்து செல்லும்

வேடந்தாங்கலின் இறக்கைகளில்

நீள் வானும் சில வனமும்

அகல விரிகிறது.

குடிபெயர்ந்த இரு குருவிகளுக்குக்

கூடாரம் வழங்குகிறது

ஒதுக்குப் புறத்தே

தறித்து வீழ்த்தப்பட்ட

ஒற்றை மரக்கிளை

எங்கிருந்தோ வந்தமரும்

பட்டாம்பூச்சிகளுக்கெல்லாம்

தேனைச் சுரக்கிறது

நிறைவாய்ப் பூத்திருக்கும் தெருவேரத்துத் தரு

தீர்ந்து போகத் தேடல்கள் வழியே

ஊர்ந்து போகும் வாழ்வினோடம்

எப்போதேனும்

சிற்சில தருணங்கள்

போதுமானதாகி விடுகின்றது

காரணமின்றி

இவ்வாழ்வியலை நேசித்திருக்க..

- வேலணையூர் ரஜிந்தன்.

MADUSAN SIVAN

 THREE POEMS BY 

MADUSAN SIVAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

(1)

You would have come across a few in my semblance

and you would have mistaken those to be me

Here the truth is

Knowing the truth what at all you would do

Eons after eons I am creating humans

Eons after eons.

A bird threw at me a question

What was it I need not tell anyone

The bird knows it and so do I

That’s all there to it.

Stretching the legs I will be sitting elegantly

Still I couldn’t steer I, my soul to travel along my way

Just a lone event would spin many centuries

Centuries too many

Whenever you meet me dont see me as myself please

I can put it this way – I can be other than I you see

Once there sprang a marketplace

To auction my brain

That is, they thought that if they know my brain

they would be able to know who I am

At those times there was a crowd to celebrate me

Was it massive

More than that

Much more than even that

You please decide

I have never been myself

This I can say for sure

In those days the scent of God was emanating out of me

People would say and feel proud.

Why not? So it does –

even now indeed. Yes.

Though there won’t be the need

for you to realize that I am God

Only when I utter the word

The holy man i had known had always been

Me alone

And I have come to you now

If you can celebrate me removing my masks

I would give them to thee

Not ‘Please’ but if possible submit your prayers

I have a beloved No need to give her name without fail

I have a beloved – that is all.

நீங்கள் சிலபேரை பார்த்திருப்பீர்கள் என் சாயலில் அது நான் என்றும் சந்தேகப்படிருப்பீர்கள்

இங்கே உண்மை என்னவென்றால்

அந்த உண்மையை தெரிந்து என்ன செய்து விட போகிறீர்கள்

காலகாலமாக மனிதர்களை நான் படைத்தது கொண்டிருக்கிறேன்

காலகாலமாக

ஒரு பறவை என்னை பார்த்து ஒரு கேள்வி கேட்டது

அந்த கேள்வி என்ன என்பதை உங்களிடம் சொல்ல வேண்டிய அவசியம் என்னிடமில்லை

அந்த பறவைக்கும் தெரியும் எனக்கும் தெரியும் அது போதுமானது

கால்களை நீட்டி லாவகமாக நான் உட்கார்ந்திருப்பேன்

ஆனபோதும் நான் என்கின்ற என் ஆத்மாவை என் வழியில் லாவகமாக பயணிக்க வைத்துவிட முடிந்ததில்லை

ஒரே ஒரு சம்பவம் பலநூறு காலங்களை நிகழ்த்தும்

பலநூறு காலங்களை

நீங்கள் என்னை சந்திக்கும் போதெல்லாம் தயவு கூர்ந்து என்னை நானாக பார்க்காதீர்கள்

இதை நான் இப்படியும் சொல்லிவிட முடியும் நான் என்பது நான் இல்லாமலும் இருக்கக்கூடும்

முன்பொருநாள் என் மூளையை ஏலமிட

ஒரு சந்தை கூடியது

அதாவது அவர்கள் நினைத்து கொண்டார்கள் என் மூளையை அறிந்து கொண்டால் என்னை அறிந்து விட முடிந்துவிடும் என்பதாக

அப்பொழுதெல்லாம் என்னை கொண்டாடுவதற்கென்று ஒரு கூட்டமிருந்தது

அது மிகப்பெரியதா

அதைவிட மிகப்பெரியதா

அதைவிடவும் பெரியதா

என்பதை நீங்களே முடிவு செய்து கொள்ளுங்கள்

நான் எப்பொழுதும் நானாகவே இருந்ததில்லை

இதை மட்டுமே நான் என்கின்ற என்னால் உறுதி படக் கூறிவிட முடியும்

அப்பொழுதெல்லாம் என்னில் கடவுளுடைய வாடை வீசுவதாக சொல்லி மக்கள் பெருமைப்பட்டு கொள்வார்கள்

ஏன் இல்லை; இப்பொழுதும் கூடவே

நான் கடவுள் என்பதை நான் உரைத்தே நீங்கள் அறிந்திட வேண்டும் என்கின்ற அவசியம் இருந்திடாது என்கின்ற போதிலும்

நான் அறிந்து கொண்ட பரிசுத்தவான் நானாகவே இருக்கிறேன்

நான் இப்பொழுது உங்களிடம் வந்திருக்கிறேன்

முடிந்தால் கொண்டாடுங்கள் என்னுடைய முகமூடிகளை களைந்து உங்களிடமே கொடுத்து விடுகிறேன்

தயவு கூர்ந்து என்றில்லை முடிந்தால் உங்கள் பிரார்த்தனைகளை முன் வையுங்கள்

என்னிடம் ஒரு காதலி இருக்கிறாள் கட்டாயமாக அவள் பெயர் சொல்லிவிட வேண்டும் என்கின்ற அவசியம் இல்லை

என்னிடம் ஒரு காதலி இருக்கின்றாள் அவ்வளவு தான்.

மதுஷன் சிவன்

(2)

Those in my paintings

I have never met

While sketching them also i never tried to speak to them

As stones and mounts I would finish painting them.

After completion

I would leave them aside

For a while.

And make another canvas stand erect.

In the mean time

Love would have blossomed between them

Kisses would have been exchanged.

They would have gone to bed.

Some would have crossed their childhood.

Little girls would have attained puberty.

Some would have travelled to

New place

New Time

And new street

Some ageing some ceasing to be

Some trees drying up

Some seeds sprouting

So on a day when I chanced to see the painting drawn

On a different time it was making itself happen; go on.

என் ஒவியங்களில் இருப்பவர்களை

சந்தித்ததேயில்லை

வரைந்துகொண்டிருக்கும் பொழுதுகளிலும் பேசமுயற்சித்திருந்ததும் இல்லை

கற்களைபோலவும் மலைகளைப்போலவும் வரைந்து முடித்து விடுவேன்

முடித்ததும் சிலகாலம் அப்படியே கிடப்பில் இருக்க விட்டு

வேறொரு புதிய கான்வஸை நிமிர்த்தி வைப்பேன்

அதற்கிடையில் அவர்களுக்குள் காதல் வந்திருக்கும்

முத்தங்கள் பரிமாற்றப்பட்டிருக்கும்

கலவி முடிந்திருக்கும்

சிலர் பால்ய காலத்தை கடந்திருப்பர்

சிறுமியர் பருவமடைந்திருப்பர்

சிலர் புதிய ஊருக்கு புதிய காலத்திற்கு

புதிய தெருவிற்கென பயணப்பட்டிருப்பர்

சில மூப்பும் சில சாவும்

சில மரங்கள் காய்ந்தும்

சில விதைகள் முளைத்ததும் என

வரைந்த ஓவியத்தை மறுபடி பார்க்க கிடைத்த ஓரு நாளில்

அது வேறொரு காலத்தில் தன்னை நிகழ்த்திக்கொண்டிருந்தது

-மதுஷன் சிவன்

(3)

Till the time swaying in the Pendulam swing

No wings.

The body that swings it

would have wings sprouting and blooming

_ heeding to this imagination

Will I shroud the sky

With blossoms

through the great grand greed disavowed

will I churn the Amrit.

After a day long separation

Hauling hands full of stars

The Sky.

From there being far away

Lying hidden

In the open courtyard of my house

For touching it with my eyes devoutly

This snowy nation

Standing splintered melting mellowing

Em Paavaai……

பெண்டூல ஊஞ்சலில் அசையும் வரை சிறகில்லை,

அசைக்கும் தேகத்தில் சிறகுகள் பூத்துக்குலுங்கும்

என்பதான கற்பனையின் நிமித்தம் வானடைத்த

பவித்திர மலர் கொண்டு

நிராகரிக்கப்பட்ட பேராசையின் வழி அமிர்தம் கடைவேன்

ஒரு பகல் நீளப் பிரிவின் பின்

கைநிறைந்த நட்சத்திரங்களை அள்ளிச்சுமந்தபடி வானம்,

அங்கிருந்து தூரத்தில் ஒளிந்திருக்கும்

என் வீட்டு முற்றத்தி்ல்

கண்களில் ஒற்றிக்கொள்ள இப் பனிபடர்ந்த தேசம்

உடைந்து உருகி கனிந்து நிற்கிறது

எம்பாவாய்;

-மதுஷன் சிவன்

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

 A POEM BY

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I construct our Love

into a sentence

In that

there may not be any fact

Yet

the words would provide me comfort

Whether Poetry means love or remorse

I know not

But

It gives birth to Man having winged feet

It would help the heart to lift itself

from deep down

where it had descended anon.

நமதன்பை

ஒரு வாக்கியமாய் அமைக்கிறேன்.

அவ்வாக்கியத்தில்

எந்த உண்மையும் இல்லாமல் இருக்கலாம்.

ஆனால்

அவை என் மனதை அமைதிப்படுத்தும்.

கவிதை

அன்பானதா துயரமானதா எனத்

தெரியாது.

ஆனால்

சிறகுகளுடன் பாதங்கள் கொண்ட

மனிதனை அது உருவாக்குகிறது.

மனம் இறங்கிய ஆழத்திலிருந்து

மீண்டும் திரும்ப அது உதவலாம்.

*

சத்யா

VATHILAPRABHA

 A POEM BY

VATHILAPRABHA

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

“Should spread my hands

Swing them like the wings

And fly as a bird”

_ He murmured.

It would have been nice if he had a wing!

10 x 10 room

Dim light

Thoughts soar off the nest

Bat won’t come in the category of birds

For the night that the owl knows

_ Owl’s eyes…..

Does he know the relation between night and bird…

He who can’t stand trying to fly

His thoughts take off like a sparrow.

For the bird touching the sky

is the nest that tiny

Queries flutter

No matter how so high

a bird flies

It is the nest

That is bird’s asylum.

He loosened his hands widespread

Vigorously knocking on the door

through the window he did throw.

A handful of rice and some curry

scattering

“Hen too a bird”

He mumbled.

கைகளை விரித்து

றெக்கை போன்று அசைத்து,

'ஒரு பறவையாகப் பறக்கணும்'

முணுமுணுத்தான்.

அவனுக்கு

றெக்கை ஒன்று இருந்திருக்கலாம்!

பத்துக்குப் பத்து அறை

மங்கலான வெளிச்சம்.

சிந்தனை கூடு விட்டுப் பறக்கிறது

வவ்வால் பறவையில் வராது

ஆந்தை அறியும் இரவுக்கு

ஆந்தையின் கண்கள்...

இரவுக்கும் பறவைக்குமான உறவு

அறிவானா?

நிற்க முடியாதவன் பறக்க எத்தனிக்க,

சிந்தனை சிட்டாய்ப் பறக்கிறது.

வானம் தொடும் பறவைக்கு

பறவைக் கூடு அத்தனை சின்னதா...?

கேள்விகள் படபடக்கின்றன.

எத்தனை உயரம் பறந்தாலும்

பறவைக்குத் தஞ்சம் கூடுதான்.

விரித்த கைகளைத் தளர்த்தினான்

கதவைப் பலமாகத் தட்டியவன்

கம்பிகளின் வழியே விட்டெறிந்தான்.

கவளம் சோறும்

கொஞ்சம் கறியுமெனச் சிதற

'கோழியும் பறவைதான்'

முணுமுணுத்தான்.

வதிலைபிரபா