IYYAPPA MADHAVAN

 A POEM BY

IYYAPPA MADHAVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

When he was there

he placed a hundred rupee note in his shirt pocket

Then placed two hundred

Then bought Tea and cigarette

Then Drinks too

Then when he parted ways

He wrung his eyes and wept

So he slept by his side during nights

Then he left saying he was going in search of family

Then also he wrung his eyes and wept

Left with no choice

he left him alone and went his way

He was giving rent to the shade

beneath the staircase

His friends who have turned soul mates

dialed his hundredth number and

talked with him in his hundredth phone

not lost as yet

Suddenly remembering him he called and said

that he was then in a big house at last

Said that he could stay along

whenever he would come there

After that he stopped talking to him

Henceforth he couldn’t place a hundred rupee note

in his shirt pocket and hold his head high,

mused he.

The poet is no more they said.

In his absence they praised him sky high and felt proud

The one who branded him a butcher

expressed sympathy profound.

Standing in front of Him turned lifeless

They chanted his verses

Shed tears profusely.

Eulogized him non-stop.

Held condolence meetings countless.

Wailing and lamenting

they grew terribly fatigued.

He who stayed away from those memorial meetings

was peeping into the memory of the shirt pocket

of the poet

that was not.

Iyyappa Madhavan

அவனிருந்தபோது அவன் ஜோபியில் ஒரு நூறு ரூபாய் வைத்தான்

பிறகு இரு நூறு வைத்தான்

பிறகு தேநீரும் சிகரெட்டும் வாங்கிக்கொடுத்தான்

பிறகு சரக்கு வாங்கிக்கொடுத்தான்

பிறகு அவன் பிரிந்து சென்றபோது

கண்களைக் கசக்கி அழுதான்

ஆகையால் இரவுகளில் அவனுடன் உறங்கினான்

பிறகு அவன் குடும்பம் தேடிப் போவதாகச் சொல்லிக் கிளம்பினான்

அப்போதும் அவன் கண்களைக் கசக்கி அழுதான்

வேறு வழியின்றி

அவனைத் தனியே விட்டுவிட்டுப் போய்விட்டான்

அவன் மாடிப்பட்டுகளின் கீழ்

இருந்த நிழலுக்கு வாடகைக் கொடுத்து வாழ்ந்துகொண்டிருந்தான்

அவன் ஆன்மாவில் கலந்த நண்பர்கள் அவனின் தொலையாமலிருந்த நூறாவது போனில்

நூறாவது எண்ணில் பேசினார்கள்

திடீரென அவன் ஞாபகம் வந்து அழைத்து பெரிய வீட்டிலிருப்பதாகச் சொன்னான்

அங்கு வரும்போது அந்த வீட்டில் தங்கலாமென்று சொன்னான்

அதன் பிறகு

அவனுடன் பேசுவதை அவன் நிறுத்திக்கொண்டான்

அவன் இனி அவன் ஜோபியில் நூறு ரூபாய் வைத்துவிட்டு

பெருமைப்பட முடியாதென நினைத்துக்கொண்டான்

கவிஞன் இறந்துவிட்டான் என்று சொன்னார்கள்

அவனில்லாத போது அவனைப் பேசி பெருமைப்பட்டுக்கொண்டார்கள்

கொலைகாரன் என்று சொன்ன ஒருவன்

அவன் உடலின் முன் நின்று

ஆழ்ந்த அனுதாபங்களை வெளிக்காட்டினான்

அவன் உடலின் முன்

அவன் கவிதைகளைப் பாடினார்கள்

அவனுக்காய் அழுது மருகினார்கள்

அவன் புகழ் பாடி ஓய்ந்தார்கள்

கணக்கில்லாமல் அஞ்சலிக்கூட்டங்கள் நடத்தினார்கள்

ஒப்பாரி வைத்து களைத்துப்போனார்கள்

அவன் இறப்புக்கோ அஞ்சலிக்கூட்டத்திற்குப் போகாதவன்

கவிஞனின் இல்லாத சட்டைப்பை நினைவில் எட்டிப்பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.