A POEM BY
VAIDHEESWARAN
Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
wept and wailed asking for water
Some remained indifferent
allowing him to die
as he didn’t cry
in his language.
His fellowmen clapped
in glee.
All the while bemoaned
a dumb man
Having no language to translate
his lament
மரண மொழி
சாகப்போகிறவன்
தண்ணீர் கேட்டுக் கதறினான்
அவன் தன் மொழியில் புலம்பவில்லை
என்பதினால் அவனை சாக விட்டார்கள் சிலர்.
“சபாஷ்” என்றார்கள் அவன்
சக மனிதர்கள்.
ஊமை ஒருத்தன்
உள்ளூரப் புலம்பிக்கொண்டிருந்தான்
தன் புலம்பலை மொழிபெயர்க்க
ஒரு மொழியும் இல்லாமல்!
வைதீஸ்வரன்
No comments:
Post a Comment