A POEM BY
FAIZA ALI
brimming within our own world
are in fact beyond the borders of our own self
It is only when despite seeing it getting filled
by worlds many
not perturbed nor disturbed
we go past with our usual casual smile
the woodlands that we believe to be ours
begin to sprout again.
The radiuses of the illusory circle
called World
may contract
or expand…
Though curving and zigzagging
it is inside the confines of
a fully closed line
with no crack nor break
the beauty of any circle would
become wholesome _
Alas, who to tell this to whom and
how to make them understand……
வட்டம்.
நமதுலகத்திற்குள் மட்டுமே நிறைந்திருப்பவைகளாக
நம்புகிறவைகளினுலகு
நம்மைத் தாண்டியும்..
பல்வேறுலகுகளால்
செழித்துநிறைதல் கண்டும்
பதற்றமோ..
படபடப்போ இன்றி
என்றைக்குமான
இயல்புப் புன்னகையோடு
கடந்து போகையில்தான்..
நமக்கானதாய்
நாம் நம்புகிற வனங்கள் மறுபடியுமாய்..
துளிர்க்கத் தொடங்குகின்றன.
உலகெனும்
மாயவட்டத்தின்
ஆரைகள் குறுகலாம்..
விரியலாம்...!
நெளிந்து வளைந்தென்றாலும்
விரிசலின்றி
முழுதுமாய் மூடுண்ட
கோட்டுக்குள்தான்
முழுமையடையும்
எந்தவொரு
வட்டத்தினழகுமென்பதை
யார்..
யாருக்குச்சொல்லிப் புரியவைப்பது...?
எஸ். ஃபாயிஸா அலி.
No comments:
Post a Comment