MIZRA JABBAR

A POEM BY

MIZRA JABBAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In the dark called aloneness

I lock all the doors meant for humans

From the resounding wine-cup

as a giant rock the beauty of black is burning

In moments when dream coming true becomes impossible

Leaving your kangaroo lap

in quiet courage

I jump into the sea

so full of noise.

During the snowy days the language of the soul

turns into frost

You come with the interpretations of dream

The poems of the soil that roll

as wave after wave foaming and

weighing heavy

would open their eyes for me.

An all too sweet loving voice heard from

pure- pristine

shines as the womanhood

of Mankind.

Mizra Jabbar

நான் தனிமை எனும் இருளில்

மனிதர்களுக்கான எல்லா கதவுகளையும்

பூட்டிக் கொள்கிறேன்

ஒலி எழுப்பும் மதுக்கிண்ணத்திலிருந்து

பெரும் பாறையென கறுப்பின் அழகு கனன்று கொண்டிருக்கிறது

கனவு பலிப்பது அசாத்தியமாகும் தருணங்களில்

உன் கங்காரு மடியை விட்டு ஓர் மௌனத் துணிச்சலோடு

இரைச்சல் நிறைந்த சமுத்திரத்தில்

குதிக்கிறேன்

ஆன்மாவின் மொழி பனிபெய்யும் நாட்களில்

உறைபனியாகிப் போகிறது

கனவுக்கான வியாக்கியானங்களோடு நீ வருகிறாய்

நுரை நுரையாய் கனத்துப் புரளும்

பூமியின் கவிதைகள் எனக்காய்

கண் திறக்கும்..

நிர்மலத்திலிருந்து கேட்கும் ஓர் மோகனக் குரல்

மானுடத்தின் பெண்மையாய் மிளிர்கிறது...

#மிஸ்ரா_ஜப்பார்