ABDUL JAMEEL

 A POEM BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

DISTRIBUTION

Is it fair to take home all the grains

gleaming as golden beads

Of them

the sparrows would eat some

Some would be washed away by the stream

Some would scatter into the adjacent field

Some more would turn husk and whisked off

same is the case with the one and only

Life evanescent

Except that which is being wasted away

we have to share some

with our siblings

Some with near and dear ones

Some with who we love

Some with those passersby….

How many of us are

paddy shoots here.

Abdul Jameel

பங்கிடுதல்

__________

தங்க மணிகளென மின்னி ஔிரும்

எல்லாக் கதிர்களையும்

எங்கணம் வீடு கொண்டு சென்றிடல் தகும்

சிலதை குருவிகள் தின்னும்

சிலதை நீரடித்துச் செல்லும்

சிலது விலா வயலுக்குள் சிதறும்

மேலும் சிலது பதராகிப் பறக்கும்

இவ்வாறுதான் நமக்கு வாய்க்கப்பட்ட

நிரந்தரமற்ற ஒரேயொரு வாழ்வும்

ஆலிசமாவதைத் தவிர

சிலதை உடன் பிறப்புகளுக்கும்

சிலதை நெருங்கியவர்களுக்கும்

சிலதை நேசிப்பவர்களுக்கும்

சிலதை கடந்து செல்பவர்களுக்குமாக

பங்கிட வேண்டி உள்ளது

நம்மில் எத்தனை பேர்

நெற் கதிர்களாக இருக்கிறோம்

ஜமீல்