A POEM BY
PALAIVANA LANTHER
But you show me the roots.
For feeling the roots so dense and long
Have to plunge into the very bottom
In suffocation sand blossoms in the nose
With each blooming sand
the inebriation
starting from not wanting to take apart the lips
and in the end dying with not wanting to lock the lips
_ this is indeed
a forest for getting lost guaranteed.
பாலைவன லாந்தர்
காமம் மற்றும் காடு
போதை தரும் இலைகள் எங்கிருக்கின்றன என்று கேட்கிறேன்
நீயோ வேர்களைக் காட்டுகிறாய்
தடித்து நீண்ட வேர்களைத் தீண்ட ஆழத்தில்
புதைய வேண்டியிருக்கிறது
மூச்சுத்திணறலில் நாசியில் மணல் பூக்கிறது
பூக்கப்பூக்க உதிரும் மணல்
உதடுகளைப் பிரிக்க மனமற்று தொடங்கி
உதடுகளை பூட்டிக்கொள்ள மனமற்று மடியும் மயக்கம்
இது
தொலைவதற்கென வாக்களிக்கப்பட்ட காடு.
No comments:
Post a Comment