IYARKKAI'S POEM

 A POEM BY 

IYARKKAI

Translated into English by latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE RAIN SHARED A FEW THINGS

How many a leaf have to cross

before arriving here

That’s why

on reaching the ground

thoroughly fatigued

lies all stretched _

The Rain.

***

The Rain that stops with the leaves

seeing the droplet brimming on the grass-blade

laments

‘O you have gone that far

Tell it

Please tell it all’

But what at all can a lone word do

being confronted with such a massive

silence.

***

Upon the soft little heat of hatching

with a sense of guilt

falls the Rain.

***

Devarasu who runs again and again

placing vessels

looks at the entrance.

Giving a thorough waterwash to the

palymra fruit-wagon

the Rain seeks pardon.

***

The ordeal of somehow shoving and

bringing along

the hapless puppy that keeps moaning,

and leave it at last inside

the flower-shop wooden box

goes well beyond midnight

to the Rain.

மழை

ஒரு சில விஷயங்கள் சொன்னது
***********************************
- இயற்கை
☔
எத்தனை இலைகளைத் தாண்டி
வரவேண்டியிருக்கிறது
அதனால்தான்
தரைக்கு வந்தவுடன்
அசதியில்
அப்படியே படுத்துக்கொள்கிறது
மழை.
☔
இலைகளோடு
நின்றுவிட்ட மழை
புல் நுனியில் திரண்டிருக்கும் துளியிடம்
அத்தனை தூரம் சென்றுவிட்டாய்
சொல்லிவிடு
சொல்லிவிடு
என்று அரற்றுகிறது
ஆனால் அத்தனை பெரிய மௌனத்திடம்
ஒரு சொல்
என்ன செய்துவிடமுடியும்.
☔
அடைகாக்கும்
சின்னஞ்சிறு
சூட்டின்
மேல்
குற்றவுணர்வுடனே
விழுகிறது
மழை.
☔
ஓடியோடி
பாத்திரங்கள் வைக்கும் தேவராசு
வாசலைப் பார்க்கிறான்
பனங்காய் வண்டியை
வாட்டர் வாஷ் செய்து
மன்னிக்கக் கோருகிறது
மழை.
☔
திக்கற்று
முனகும் நாய்க்குட்டியை
ஒருவழியாக
தள்ளிக்கொண்டு வந்து
பூக்கடை மரப்பெட்டிக்குள் விடுவதற்குள்
நள்ளிரவுத் தாண்டிவிடுகிற்து
மழைக்கு.

 —

MOUNAN YATHRIGA'S POEM

 A POEM BY 

MOUNAN YATHRIGA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE EXEMPLARY READER OF LANGUAGE

That was a well dug in an arid region.
Real deep
If screamed from above
standing on the ground
Going inside and circling
the voice would climb up and return.
So deep indeed.

Now, tell me
just because it is deep
will you send a bucket into the well?
Isn’t water important?
If it is there right up to the rim
for you to touch with your tongue
and fetch it
will you call it weightless?

Oh you exemplary readers of language _
Are you able to figure out
which Well
and What Depth I refer to!

மொழியின் அற்புதமான வாசகன்

தண்ணீர் கிடைக்காத பிராந்தியத்தில்
தோண்டப்பட்ட கிணறு அது
நல்ல ஆழம்
வெளியே கரையில் நின்று கத்தினால்
உள்ளே ஒரு வட்டமடித்துவிட்டு
குரல் மேலேறி வரும்
அவ்வளவு ஆழம்
இப்போது சொல்லுங்கள்
ஆழம் மட்டும் இருக்கிறது என்பதால்
அந்தக் கிணற்றின் உள்ளே
வாளியை இறக்குவீர்களா?
நீர் முக்கியமல்லவா
நாவினால் தொட்டு எடுக்கும் அளவுக்கு
அது மேலே கிடைத்தால்
அதில் கனம் இல்லையென்பீர்களா ?
மொழியின் அற்புதமான வாசகர்களே
உங்களுக்குப் புரிகிறதா?
நான் எந்தக் கிணற்றைச் சொல்கிறேனென்று
எந்த ஆழத்தைச் சொல்கிறேனென்று !

மௌனன் யாத்ரீகா

KAALATHATCHAN'S POEM

 A POEM BY 

KAALATHATCHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

BURDEN UNBEARABLE….

Already you have received enough caning and are returning
with the smarting pain in bums
Can’t you just keep quiet in this jampacked travel at least
What if the northern horn rise or the southern horn
fall
doesn’t the moon sleep in the cool breeze
where physical impairments and old age
recline?
Brimming with compassion you received upon your lap
the minuscule one caught in the toes of
she who was crushed under the debris
Feeling its cotton-ball cheek
You ask it fondly ‘Where are you going?’
To father’s house with small door fixed in big door
says she.
Now, see _
With the axle breaking apart
Your cart has fallen flat..

(‘சால மிகுத்துப் பெயின்’ என்பது தமிழ் வாசகர்களுக்கு ‘பீலிபெய் சாகாடும் அச்சிறும்’ என்ற வரியையும் நினைவுக்குக் கொண்டுவரும். அந்த அர்த்தத்தை ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பில் கொண்டுவர இயலவில்லை. இயலுமா தெரியவில்லை. - TRANSLATOR)

சாலமிகுத்துப் பெயின் -

காலத்தச்சன்

-----------------------------------------------------
ஏற்கனவே
புட்டம் பழுக்கப் பிரம்படி பெற்றுத்தான்
திரும்பகிறீரே
நெரிசல் பிதுங்குமிந்தப் பயணத்திலாவது
பொத்திக் கொண்டிருக்க ஏலாதா
வடகோடு உயர்ந்தென்ன தென்கோடு சாய்ந்தென்ன
ஊனமும் மூப்பும் ஒதுங்குமிடத்தில்
காற்றாட கண்ணுறங்கவில்லையா
வான்பிறை
இடிபாடுகளில் நசுங்கியவள் காலிடுக்கில்
மலங்க மலங்க விழிக்கும்
குட்டியூண்டை
பரிவு மேலிட மடியில் வாங்கிக்கொண்டீர்
பஞ்சுருண்டைக் கன்னந்தொட்டு
எங்கே செல்கிறாய் எனவும் உசாவுகிறீர்
பெரிய கதவில் சிறிய கதவு வைத்த
அப்பா வீட்டிற்கு என்கிறாள்
இப்போது பாருங்கள்
அச்சு முறித்து
உங்கள் வண்டி படுத்தேவிட்டது.

P.DHANANJEYAN’S POEM

 A POEM BY 

P.DHANANJEYAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Nature transmits secrets

so easily so very casually.
Secrets are transferred easily and casually.

All other species perform the hours of today
in the existence of reality.

In Eden the first ever garden of Adam and Eve
Humans are still searching for the first kiss.

To give the direction for the first garden
of the rest of the species the birds invited.

In the first garden of the birds
flutter the wings of feelings and sensations
overflowing
I keep searching for its name.

It keeps flying in gay abandon.

The first womb is magnificent
Here in womb endless
ends our life.

Shifting as visuals
lingering in the lifelines reading the humans
agonize
the imprints of Language.

.ப.தனஞ்ஜெயன் கவிதை

எளிதில் கடத்தி விடுகிறது
இயல்பாய் ரகசியங்களை இயற்கை

பிற உயிர்களனைத்தும் நிஜத்தின் இருப்பில் நிகழ்த்துகிறது இன்றைய பொழுதுகளை

முதல் தோட்டமான ஆதாம் ஏவாளின் தோட்டத்தில்
இன்னும் தேடுகிறார்கள் முதல் முத்தங்களை மனிதர்கள்

பிற உயிர்களுக்கான முதல் தோட்டத்திற்கு வழி சொல்ல அழைத்தது பறவைகள்

பறவைகளின் முதல் தோட்டத்தில் கேட்கிறது நிரம்பி வழியும் உணர்வுகளின் சிறகுகள்
அதற்கான பெயரைத்
தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்
அது சுதந்திரமாகப் பறந்து கொண்டேயிருக்கிறது

முதல் கருவறை மகத்தானது
இங்கு முடிவில்லாத கருவறையில்
முடிந்து போகுகிறது நம் வாழ்வு

காட்சிகளாக இடம் பெயர்ந்து
ரேகைகளில் பதிந்து மனிதர்களைப் படித்துவிட்டு தவிக்கிறது
மொழியின் சுவடுகள்.

MADHURA'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY 

MADHURA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(* First Draft)

Underneath the hoof-

prints of
stallions spurning bridle
Stone-flowers.
For the nightingale
casting off its feathers
another sky.
The rings lost are
not searched for.
Beside many a broken Sivadhanusu
lie all dried up
fire-pits.
On both sides
of lines not drawn
there keep strolling...
many an enchanting mythical deer.

Madhura

கடிவாளம் மறுத்த
குதிரைகளின்
குளம்படிகளில்
கற்பூக்கள்..
இறகுகளை
உதிர்த்த வானம்பாடிக்கு
வேறு வானம்..
தொலைந்து போன
கணையாழிகள்
தேடப்படவில்லை..
உடைந்து போன
சிவதனுசுகளின் அருகில்
உலர்ந்து கிடக்கின்றன
பூக்குழிகள்..
வரையப்படாத
கோடுகளுக்கு
உள்ளேயும் வெளியேயும்
உலாத்திக் கொண்டிருக்கின்றன
மாயமான்கள்..

***

(2)

At the brink of shore
would repose
the mirage of dreams.

Upon the snail’s back
Woods weighing heavy.

In the wings of a butterfly
Lines yet to be read.

In the dried up words of the finger
lone forlorn _
My poem remains frozen.

Madhura

கரையோரம் இளைப்பாறும்
கனவுகளின் கானல்..
நத்தைகளின் முதுகில்
கனக்கும் வனங்கள்..
பட்டாம்பூச்சி யொன்றின்
இறகுகளில்
இன்னமும் வாசிக்கப்படாத
வரிகள்..
ஓய்ந்து கிடக்கும்
ஒற்றை விரலின்
உலர்ந்த சொற்களில்
உறைந்து கிடக்கிறதென் கவிதை

THEEPIKA THEEPA'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY 

THEEPIKA 

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

You know not
the immense pain of my enacting.

When you gift me the decorated words of
downright lies
woven by heart so dark
to face that moment
with the gullible smile of a simpleton
any and all Zen bearing
proves pathetically futile for me.

நீயறியாதது
என் நடிப்பின் பெருவலி.
கறுப்பு மனசால் நெய்த
உன் பச்சைப் பொய்களின்
அலங்கரிக்கப்பட்ட சொற்களை
நீயெனக்குப் பரிசளிக்கிற தருணம்
ஒர் அப்பாவியாய் புன்னகைத்து முடிக்க
எனக்குப் போதவேயில்லை.
எந்த ஜென் நிலைகளும்.

--- தீபிகா ---

2.THE SEED

I had a fruit;
They plucked it and relished.
I had a flower;
They pulled it and thrown it away.
I had a branch;
They broke it.
I had a tree
They felled it;
I had a seed.
I have brought it with me.
Now I have everything.

Theepika Theepa

விதை
---------
என்னிடமொரு பழமிருந்தது.
அதையவர்கள் பறித்துச் சுவைத்தார்கள்.
என்னிடமொரு பூவிருந்தது.
அதையவர்கள் பிடுங்கியெறிந்தார்கள்.
என்னிடமொரு கிளையிருந்தது.
அதையவர்கள் முறித்துப்போட்டார்கள்.
என்னிடமொரு மரமிருந்தது.
அதையவர்கள் வெட்டிச்சாய்த்தார்கள்.
என்னிடமொரு விதையிருந்தது.
நானதை எடுத்து வந்திருக்கிறேன்.
இப்போதென்னிடம் எல்லாமிருக்கிறது.
---xxx---
தீபிகா

 

SOORARPATHI'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY 

SOORARPATHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

In memory of a river on the throes of death

I collected three pebbles from its abdomen
and brought them along.
One, looking lovely, in the Pooja room
Another for scratching the back while bathing
One upon the sheets of paper
so that they won’t fly
The house after all those three occupied
their respective spots _
moaning throughout the night;
dreams all disturbed by water.
Hiding I peep
to see what those three are doing
in that desolate loneliness
of the locked house.

மரணப்படுக்கையில்;

மரணப் படுக்கையிலிருக்கும்
ஒரு நதியின் நினைவாக
அதன் அடி வயிற்றிலிருந்து
மூன்று கூழாங்கற்களை எடுத்து வந்தேன்
வடிவானதொன்று பூஜையறையில்
குளிக்கும் போது முதுகு தேய்க்கவொன்று
தாள்கள் பறக்காமலிருக்க
அதன் மீதொன்று
மூன்றும் இட்ததைப் பங்கீட்டுக் கொண்ட
பின்பான வீடு
இரவெல்லாம் ஓயாத முனகல்
கனவெல்லாம் நீர் குடைதல்
ஒளிந்திருந்து பார்க்கிறேன்
பூட்டிய வீட்டின்
ஆளற்ற தனிமையில்
மூன்றும் என்ன செய்கின்றன வென்று.

சூரர்பதி

2. LENS EQUATION

When a cheetah starts running for its hunt

At the background
Thousand symphonies are being played.

Life waiting to be torn to shreds
in a drop of a second

Ironing the clothes
and conversing or describing leisurely
No time to spare, my friend
In the ascending and descending
moundpits
progression of music

Life winks
in sorrow accumulated
at the focal length of optical system

A deer a life
in haphazard run
no flute listened.

சூரர்பதி.
•
லென்ஸ் சமன்பாடு
"""""'"""""""""""""""""""""
ஒரு சிறுத்தை தன் வேட்டைக்கு
ஓடத் தொடங்கும் போது
பின்னணியில்
ஆயிரம் சிம்பொனி இசைக்கப்படுகிறது
கிழிபட காத்திருக்கும் வாழ்வு
ஷண நேர சொட்டில்
உடையைச் சலவை செய்து
ஆற அமற பேச விவரிக்க
நேரமில்லை நண்ப
ஏற்ற இறக்க
மேடுபள்ளத்தில்
இசை நிரல்
வாழ்வு இமைக்கப்படுகிறது
விழிதக அமைப்பின் குவியத்தூரத்தில்
குவியும் துயரத்தில்
ஒரு மான் ஒரு வாழ்வு
அலங்கோலமான ஓட்டத்தில்
ஒரு புல்லாங்குழலும் செவிமடுப்பதில்லை
.
-சூரர்பதி.

NEDUNTHEEVU NETHAMOHAN'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY 

NEDUNTHEEVU NETHAMOHAN

 Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Last night you had sent a ‘meme’ to my mobile
“The way a woman pierces the heart with a knife.
Viewing it without feeling bitter
I went to sleep
The room you were all alone
swelled with the blood of the heart you sliced,
began overflowing

The photograph wherein we stand together
happily laughing
even when you cut it
eyed us laughing.

Remaining in my still beating heart
that sharp knife was shivering all the time.

From the blood flowing out of my heart
the sea turned red.
And, in that, my soulful silence
was getting submerged.

நேற்று இரவு என் தொலைபேசிக்கு
ஒரு மீம்ஸ் அனுப்பி இருந்தாய்
"ஒருத்தி கூரான கத்தியால்
இதயத்தை குத்துவது போல்"
வருத்தமில்லா மனதோடு
பார்த்துவிட்டு
தூங்கப்போனேன்
நீ தனித்திருந்த அறை
குத்திய இதயத்தின் குருதியால்
நிறைந்து பெருகீற்று
நானும் நீயும் சிரித்துக்கொண்டு
எடுத்த புகைப்படம்
நீ குத்திய பொழுதும்
அதே சிரிப்புடன்தான் பார்த்துக்கொண்டிருந்தது
துடிப்பு அடங்காத என்
இருதயத்தில் இருந்து
நடுங்கிக்கொண்டிருந்தது அந்த கூரான
கத்தி
என் நெஞ்சிலிருந்து வழிந்தோடிய
செங்குருதியால் கடல் சிவந்துபோனது
என் ஆத்மார்த்தமான மெளனம்
அதே கடலில் மூழ்கிக்கொண்டிருந்தது

-நேதா-

(2)

Standing at the mountain –peak

with eyes closed
when I am feeling the wind
as the very air
You are there.

In pitch dark
deprived of electricity
as grand radiance within my eyes
You are there.

In my isle-voyage
in the raging waters
causing waves surge as mountain
You are there.

Drinking Tea
right till the last drop
You are there

When the pain within
chokes me
You are there.

When Time slips by
in tears
At the opposite direction, smiling
You are there.

As the child that wails aloud
having lost its mother
so intensely
You are there.

Indeed You are there.
Yet,
a drop of being non-being
surging as flash flood
loses your presence
I know not where.

மலை உச்சியில் நான்

கண்ணை மூடி காற்றை உணர்கையில்
காற்றில் நீ இருக்கிறாய்
மின்சாரம் இழந்த இருட்டில்
என் கண்களுக்குள் பேரொளியாய்
நீ இருக்கிறாய்
மலைபோல் அலைஎழுப்பும்
என் தீவுப் பயணத்தில்
கோபமாய் அடிக்கும் கடல் நீரில்
நீ இருக்கிறாய்
தேனீர் அருந்தி அதன் ரூசியின்
கடைசி துளிவரை நீ
இருக்கிறாய்
உள்ளுணர்வின் வலியினில்
மௌனம் படர்கையில்
நீ இருக்கிறாய்
கண்ணீரில் மெல்ல மெல்ல
காலம் மறைகையில்
மறுதிசையில் புன்னகையோடு
நீ இருக்கிறாய்
தாயைத் தொலைத்து
கத்தும் குழந்தை போல
அவ்வளவு கனதியாய் நீ இருக்கிறாய்!
நீ இருக்கிறாய்
இருந்தும் இல்லாமையின் ஒரு துளி
காட்டாற்றாய் பெருக்காகி எங்கோ
தொலைத்து விடுகின்றது உன் இருப்பை.

-நேதா-

POOVITHAL UMESH'S POEM

  A POEM BY 

POOVITHAL UMESH

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MOTHER

‘Go to sleep tonight

When the sea dries up I would take you

through the salt-valley’, said she.

As a tiny stone submerged in water

I slept that night.

On waking up

I feared the prospect of coarse salt

pricking and tearing the bare legs

causing them to bleed.

For my legs’ sake

Mother keeps safeguarding the sea

from drying out.

Poovithal Umesh
•
#அம்மா

இன்று இரவு தூங்கி விடு

கடல் காய்ந்ததும் உப்புப் பள்ளத்தாக்கு வழியாக

உன்னை அழைத்து செல்கிறேன் என்றாள்

சிறுகல் நீரில் மூழ்கியது போல

இரவில் தூங்கினேன்.

கண் விழித்ததும்

செருப்பில்லாத கால்களை உப்புகற்கள் குத்திக் 

கிழித்து

 

குருதி வழியுமென அஞ்சினேன்

என் கால்களுக்காக

கடலை உலராமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் 

அம்மா.

 — 

SURYA VN'S POEM

 A POEM BY 

SURYA VN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

From the branch to the compound wall
the squirrel has come to be
What is falling off it knows not at all
Yet he says
Be careful
Since my birth something keeps falling down
Be careful be careful
Then
in the manner of catching a ball coming down
from up above
in the cricket ground
he is standing there
holding his tiny hands aloft
I too stand
in case he misses
to catch it in a leap
and knock this universe out.


Surya Vn

கிளையில் இருந்து மதிலுக்கு வந்து நிற்கிறது அணில்.
என்ன விழுந்து கொண்டிருக்கிறது என்றே அதற்குத் தெரியவில்லை
ஆனாலும் சொல்கிறான்
கவனமாக இரு,
நான் பிறந்ததிலிருந்தே
ஏதோவொன்று
கீழே விழுந்து கொண்டிருக்கிறது.
கவனமாக இரு. . கவனமாக இரு. .
பின் கிரிக்கெட் மைதானத்தில்
உயரத்திலிருந்து இறங்கிவரும் பந்தினை பிடிப்பவனை போல
தன் குட்டியூண்டு கைகளை
உயர்த்திப்பிடித்தபடி
நின்று கொண்டிருக்கிறான்.
நானும் நிற்கிறேன்
ஒருவேளை அவன் தவறவிட்டால்
பாய்ந்து சென்று பிடித்து
இந்தப் பிரபஞ்சத்தை
ஆட்டமிழக்கச் செய்வதற்காக..

KATHIR BHARATHI'S POEM

 A POEM BY 

KATHIR BHARATHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

CONFIRM

I chanced to see the Facebook page

of he who died of cardiac arrest,
on his sixteenth day.
All over the pages, a rock lies so taut, frozen
as the silence weighing all too heavy
In the wick of pain concealed inside it
as gelatin stick
the scream of beloved wife
and the sob of teenage daughter
would light fire any time.
A laughing photograph of he
who was the savior of the entire family
is going to turn into smithereens.
The uploads of all and sundry in his timeline
taste sour as fallen ‘maavadu’
The ‘Likes’ given
turning into stillborn child
fill the pages with toxic blue.
To that Page which never wants to come alive
Friend requests still coming
And someone keeps confirming

Kathir Bharathi

கன்ஃபர்ம்

========
நெஞ்சடைத்து இறந்தவனின் முகநூல் பக்கத்தைப்
பார்க்க நேர்ந்தது
அவனது பதினாறாம் நாளில்.
பக்கங்களெங்கும் கனத்த மௌனமாகப்
பாறையொன்று இறுகிக் கிடக்கிறது.
அதற்குள் ஜெலட்டின்குச்சாக மறைந்திருக்கும்
வலியின் திரியில்,
பாறையின் பின்புறத்திலிருந்து கேட்கிற
காதல் மனைவியின் கூக்குரலும்
பருவ மகளின் விசும்பலும்
எந்த நேரத்திலும் நெருப்பை வைக்கலாம்.
குடும்பத்துக்கே அபயம் தந்த அவனது
சிரிப்பூரும் புகைப்படமொன்றும் சிதறப் போகிறது.
அவனது பக்கங்களில்
யார்யாரோ மாட்டிவைக்கும் செய்திகள்
உதிர்ந்துவிட்ட மாவடுவாகத் துவர்க்கின்றன.
விழுந்திருக்கும் லைக்குகள்
வயிற்றிலே மரித்துவிட்ட கருவாகி
அந்தப் பக்கங்களை நீலம்பாரிக்க வைக்கின்றன.
ஒருபோதும் உயிர்க்க விரும்பாத அந்தப் பக்கத்துக்கு
வந்தபடி இருக்கும் ஃப்ரெண்ட் ரெக்யூஸ்ட்களை
யாரோ கன்ஃபர்ம் செய்தபடியும் இருக்கிறார்கள்