INSIGHT - OCT- NOV, 2025
TWO POEMS BY
ABDUL JAMEEL
(1)
Whenever they happen to cross
poor little boys and girls
who
despite having the potentials for drawing
not having the means to buy colours
the benevolent Butterflies
would well remember
to shed some of the radiant
hues and shades
spread on their wings
so dazzling.
ஓவியம் வரைவதற்கான
ஆற்றல்கள் இருந்தும்
நிறம் வாங்க வசதியற்ற
ஏழைச் சிறுவர் சிறுமியரின்
குடிசையினை கடக்க
நேரும் போதெல்லாம்
தனது றெக்கைகளில்
கண்களை கவர்ந்தபடி
விரவிக் கிடக்கும்
பகட்டு வர்ணங்களில் சிலதை
உதிர்த்தி விட்டுச் செல்ல
ஒரு போதும் மறப்பதில்லை
ஈரமிகு வண்ணத்துப் பூச்சிகள்
ஜமீல்
that which I have
is not just one face at all
How many faces it comprises
I am unable to surmise
Sketching different faces upon my wall
Time has left them hanging there
As suits the time
Adorning me with appropriate faces
I cope with life
Here there can be almost none
having face just one
Just as the leaves having two faces
a coin having two faces
Each of us
have faces many
Just as adorning himself i
with dresses many
man wears masks myriad
at those instances when the face I wear
come off
at once wearing another
I manage time
Ere the remaining life is over
Wonder how many more faces
Time would force me to wear
ஒரு முகமென்பது
ஒரு முகமல்ல
நீங்கள் நம்பித் தொலைவதுபோல்
என் வசம் இருப்பது
ஒரு முகமே அல்ல
அது எத்தனை முகங்களென்றும்
எனக்குத் தெரியவுமில்லை
எனது சுவர் மீது விதம் விதமான
முகங்களை வரைந்து
தொங்கவிட்டிருக்கிறது காலம்
தருணங்களுக்கு ஏற்றவாறு
பொருத்தமான முகங்களை அணிந்து வாழ்வை சமாளிக்கிறேன்
இங்கு வேசமிடா பாத்திரங்களென
அனேகமாக யாருமே
இருக்கச் சாத்தியமில்லை
ஒரு இலைக்கு
இரண்டு முகம் இருப்பதுபோல்
ஒரு நாணயத்திற்கு
இரண்டு முகம் இருப்பதுபோல்
எல்லோர் வசமும்
நிறைய முகங்கள் இருக்கின்றன
புதிது புதிதாக
ஆடைகளை அணிவதுபோல்
விதம் விதமான முக மூடிகளையும்
அணியத் தவறுவதில்லை மனிதன்
நான் அணிந்திருக்கும் முகம்
கழண்டு விழும் கணங்களிடை
உடன் இன்னுமொரு முகத்தை
அணிந்து காலத்தை சமாளிக்கிறேன்
எஞ்சியிருக்கும் ஆயுள்
தீரந்து போவதற்கிடையில்
இன்னும் எத்தனை முகங்களை
அணிந்து கொள்ளச் சொல்லி
நிர்ப்பந்திக்குமோ காலம்
ஜமீல்
No comments:
Post a Comment