INSIGHT OCT-NOV, 2025
A POEM BY
ABDUL SATHAR
Sorrow is but part and parcel of Life
Sometimes it is gravely malignant
No matter what
it is an inseparable part
of a great grand puzzle;
A soulful music
A game that keep us on toes all the while.
Sorrow helps us understand two things
It teachers us Life
and makes us realize
that we are alive.
Then...
It disappears
transforming us
Though sorrow terribly unsettles us
It does offer us
some valid lessons
Sometimes it makes us intelligent
all the more
Sometime it turns us stronger
than before
Eventually
sorrow leaves its indelible mark inside us,
the mortals.
And, each incident befalling us in Life
have traces of that strife;
take place,
invariably encompassing that phase
Losing our hues and shades along that course
turning listless White
and gloomy Black
struggling till the last
or accepting it all with a smile
as river flowing all the while
we reach our destination at last.
துயரம் என்பது
வாழ்க்கையின் ஒரு நியதி.
சில நேரங்களில்
அது பெரிதாகவும்,
மற்ற சில சமயங்களில்
ஒன்றும் இல்லாததாகவும்
அமைகிறது…
எவ்வாறாயினும்,
அது பெரிய புதிரின்
ஒரு பகுதி..
அது ஒரு
ஆழமான இசை..
அது நம்மை ஆட்டுவிக்கும்
ஒரு விளையாட்டு…
துயரம் இரண்டு விடயங்களை
நமக்கு உணர்த்திச்செல்கின்றது..
அது நமக்கு
வாழ்க்கையை
கற்றுக்கொடுக்கின்றது..
நீங்கள் உயிருடன் இருக்கிறீர்கள்
என்பதை உணர்த்துகிறது..
பின்னர் …
அது மறைந்து
நம்மை மாற்றிவிடுகிறது…
துயரம் நமது மனதை
கலங்க வைத்தாலும்,
நமக்கு சில
படிப்பினைகளை தருகிறது..
அது சில சமயங்களில்
நம்மை மேலும்
புத்திசாலியாக்குகிறது.
சில நேரங்களில்
அது நம்மை
மேலும் வலிமையாக்குகிறது.
இறுதியில்
துயரம் அதன் அடையாளத்தை
நம்முள் விட்டுச் செல்கிறது…
மேலும் …
வாழ்க்கையில்
நமக்கு நிகழும்
ஒவ்வொரு நிகழ்வும்
ஏதோ ஒரு வகையில்
அதை உள்ளடக்கியே
அமைகின்றது..
அதில் நாம்
நம் வண்ணங்களை இழந்து
வெறுமையான
வெண்மையாகவும்
இருண்ட கறுமையெனவும்
நம் உயிர் மூச்சு
பிரியும் வரை..
போராடிக்கொண்டே
அல்லது
புன்முறுவலோடு
ஏற்றுக்கொண்டே
நதியென பயணித்து
நமது இறுதி இலக்கை
சென்றடைகின்றோம்..
-கோவை.அப்துல் சத்தார்
No comments:
Post a Comment