SHAHIBKIRAN THAKKAI'S POEM

 A POEM BY

SHAHIBKIRAN THAKKAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

RESPONSE

'Aren’t you he_ '

'Isn’t this your name _' said he.

I remained dumb; deaf.

I tried hard not to become something like

a bottle thoroughly shaken.

It was this very same moment

when I found that I had turned into a play ‘clay’.

As a dog to wag the tail or to bite _

I feel hesitant and frightened.

You are not wrong in attempting

Of course it is born of concern for me

But, to have neither shape nor solidity

is my earnest wish.

That safeguards me.

That avoids dangers hazardous .

That unfolds me too great a distance from you.

Squeezing some tobacco inside my pouch

is not mere habit.

You are exactly that.

I am like the tadpole

_ Dimension-knowing resin.

Of a tree that knows to store epochs within epochs

_a teardrop.

பதில்

சாகிப்கிரான்

நீதானே,

உன் பெயர்தானே என்றான்.

ஊமையாக, செவிடாக இருந்தேன்.

நன்றாக குலுக்கிய ஒரு பாட்டில்

போலாகாதிருக்க முயன்றேன்.

நான் ஒரு விளையாட்டு “க்ளே”

ஆகியிருந்ததைக் கண்டுபிடித்தது

இதே கணம்தான்.

ஒரு நாயாக வாலாட்டவோ,

கடித்து வைக்கவோ பயமாகவும்

தயக்கமாகவும் இருக்கிறது.

நீங்கள் முயல்வது சரிதான்

என்மேல் பரிவுதான்

ஆனால் எனக்கு உருவமற்ற

ஒரு கொழகொழப்பாக இருக்கவே விருப்பம்.

அது என்னைக் காக்கின்றது.

அது விபரீதங்களை தவிர்க்கிறது

அது உங்களிடமிருந்து

வெகு தொலைவுக்கு விரிக்கிறது.

உங்கள் சுருக்கு பையில்

புகையிலையைத் திணித்து

வைத்திருப்பது ஏதோ பழக்கமல்ல.

அதுதான் நீங்கள்.

நான் தலைபிரட்டைபோல

பரிமாணம் தெரிந்த பிசின்.

யுகங்களுக்குள் யுகங்களை

சேமிக்கத் தெரிந்த

மரமொன்றின் கண்ணீர்த் துளி.