VIJENDRA

 A POEM BY

VIJENDRA

Translated into English by Latha Ramakrishnan

With fire and water rolling in amalgamation

Revolving to the power of many million times

Ashes of the world above

tumble down at terrible speed….

In the dense shroud of crimson dust

just two go searching for the cruelties of war

holding lantern.

Between one star and another

through the black hole

in front of a threshold

where no human had ever set foot….

Please don’t declare

that the lifeline that stretches beyond sensation

is ghost, Daughter Dear!

Dad’s puff of air _ Dictionary’s pages obscure.

In this space where

even at the distance of ten million light-year

species can live nowhere,

I am not able to free myself from you,

Daughter Dear.

தீயும் நீரும் இணைந்தே உருளும்

பலநூறு ஆயிரம் மடங்கு சுழற்சியில் விண்ணகச் சாம்பல்

கீழே சரிகின்றன வேகமாய் ...

யுத்தத்தில் அடர்ந்த செம்புழுதிப் படலத்தில் இருவரே

யுத்தத்தின் கொடுமைகளை விளக்குடன்

தேடித் திரிகிறார்கள்

விண்மீனிலிருந்து இன்னொரு விண்மீனுகிடையில்

கருந்துளை வழியே மனிதரால் மிதிக்கப்படாத வாயில்

முன் ...

புலனுக்கு அப்பால் நகரும் விரல்ரேகை பேய் என்று

சொல்லிவிடாதே மகளே !

தந்தை யின் காற்று அகராதியின் அரூபப்

பக்கங்கள்

ஓரு கோடி ஒளிவருடங்கள் தொலைவில் கூட

உயிர்கள் வாழ தகுதியற்ற இவ் வெளியில் மகளே உன்னைவிட்டு

விடுபட முடியவில்லை.

BOOMA ESWARAMOORTHY

 A POEM BY

BOOMA ESWARAMOORTHY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In a land that is neither yours nor mine

I stroll

From the sole of feet to the

crest of head

I am filled with Grass, Plant

Creeper Flowers

Trees

As wind you come and go

to and fro

My leaves due to you

quiver merrily

Butterflies, one and all

float in you

In a moment I would reach my last breath

In a moment

blood would freeze.

In a moment the body would become heavy

as a wooden block

Before that

I should utter that one word

THANKS.

Booma Eswaramoorthy

என்னுடையதல்லாத உங்களுடையதல்லாத

நிலத்தில் உலாவுகிறேன்

உள்ளங்கால்களிருந்து உச்சம்தலைவரை

புற்கள் செடி கொடி பூக்கள்

மரங்களால் நான் நிறைந்தவன்

காற்று போல நீங்கள் வருவதும் போவதும்

போவதும் வருவதுமாக இருக்கிறீர்கள்

எனது இலைகள் உங்களால் மகிழ்வோடு

அலைவுறுகிறது

வண்ணத்துப் பூச்சி

ஒவ்வொன்றும் உங்களில் மிதக்கிறது

ஒரு கணத்தில் இறுதி மூச்சை தொடுவேன்

ஒரு கணத்தில் இரத்தம் உறைந்து போகும்

ஒரு கணத்தில் உடல் மரக்கட்டை போல

கனத்துப் போகும்

அதற்குமுன் அந்த ஒரு வார்த்தையை

நான் சொல்லி விட வேண்டும்

நன்றி.

பூமா ஈஸ்வரமூர்த்தி

ATHMAJIV

 A POEM BY

ATHMAJIV

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I flow on calm and composed

I can see

that either very near or a little distance away

my stream of fresh water

would dissolve in salt

being not of any use for farming

and drinking

I have to slow down

From the drops that sprout

in my eyes looking back

the grand wish to leave behind

seeds a few

Mark my words

In all yields my name would have sprouted

as yet another seed.

ஆத்மாஜீவ்

•

நிதானமாக பாய்ந்து கொண்டிருக்கிறேன்

எனக்குத் தெரிகிறது

மிக அருகிலோ சற்று தொலைவிலோ

என் நன்னீரோட்டம்

உப்பில் கரைந்து விடும்

விளைச்சலுக்கும் குடிப்பதற்கும்

உபயோகமற்று

சற்று நிதானிக்க வேண்டியிருக்கிறது

திரும்பிப் பார்க்கும் என் கண்களில்

அரும்பும் துளிகளிலிருந்து

விதைகள் சிலவற்றை

விட்டுச் செல்லும் பேராவல்

குறிப்பெடுத்துக் கொள்

விளைவுகளிலெல்லாம் என் பெயர்

முளைத்திருக்கும்

இன்னுமொரு விதையாக.

MARIMUTHU SIVAKUMAR

 A POEM BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ENTERING INTO THE

LEADER’S SHELL

He deserves to be

reverentially saluted

Advising umpteen number of times

to stay away

from reminding and recalling

they injected the syringe into the brains

and left

Many friends

made seeds from the place

where he had gone

deep down

Those seeds had sprouted

nourished by drinking his blood.

Indeed I came into being

as one of those seeds myriad.

Scorching sun

Rain

Wind

Water – all absorbed

in my growth

Once the wind blew from somewhere

hauled me lock stock and barrel

and slapped me black and blue

on the cheek.

Shell-shocked I stood still

panting

asking why

That many a poisonous injection

had been inserted into my germ

they themselves admit and confirm

Due to that losing my self

I am thrown away by this wind

Now I am not I am

I enter inside the shell

of my embryo.

There HE was waiting to hone me.

தலைவனின் கூட்டில் நுழைதல்.

அவர் வீரவணக்கத்துக்குரியவர்,

அவரை

ஞாபகப்படுத்ததிலிலிருந்து விலகி நிற்கும்படி பலமுறை

மண்டைகளுக்கு ஊசி ஏற்றிச்சென்றனர்.

பல நண்பர்கள்

அவர் புதைந்த வெளியிலிருந்து விதைகளாக்கப்பட்டனர்.

அவ்விதைகள் அவரது உதிரம் குடித்தே முளைவிட்டிருந்தன..

நான் அவ்விதைகளில் ஒருவனாய்

பிறப்பெடுத்தேன்..

கடும் வெயில்

மழை

காற்று

நீர் என்பன

என் வளர்ச்சியின் பால் ஈர்த்து நின்றது.

ஒரு முறை எங்கிருந்தோ வீசிய காற்று

என்னை அப்படியே அள்ளிச்சென்று

சரமாரியாக கன்னத்தில் அறைந்தது.

திகைத்து நின்று

பெருமூச்சிறைத்து

வினவி நின்றேன்.

என் விதையுள்

பல விஷ ஊசிகள் ஏற்றப்பட்டதாக

அவர்கள் ஒப்புக்கொள்கின்றனர்.

அதனால் நான்என் சுயத்தை இழந்து இக்காற்றால் எறியப்பட்டுள்ளேன்.

இப்போது

நான் நானாக இல்லை.

என் கருவின் கூட்டிற்குள் நுழைகிறேன்.

அங்கே என்னை பட்டைத்தீட்ட அவர் காத்திருந்தார்.

RIYAS QURANA

 A POEM BY

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

YOU ARE NOT NEW TO THIS PAGE

In the Story

History gets smashed and turns into smithereens

At that time every sentence

leads us to all too intense conclusions.

Unable to arrive at any end

readers stand shell-shocked; frozen.

Stopping right there

He returns to the previous pages.

He doesn’t worry about the bulk of the

pages waded through

He begins to read

with no leaning towards any particular religion

The wrapper illustration

appears in the pages being read

and ceases to be.

It gestures a void in the future.

He turns the cover and look.

Everything is erased.

The dialogues are growing fast towards

a vacuum.

They are caught in total darkness

where no way for anything to penetrate.

The page where he had stopped reading

resurfaces.

There remained just one sentence.

That sentence expressed its wish to be

the title of this.

I consented.

Once I cross that page

I would write the rest of it.

Riyas Qurana

இந்தப் பக்கத்திற்கு

நீங்கள் பழையவர்.

.................................

கதையில்

நொறுங்கிச் சிதறுகிறது வரலாறு.

அந்நேரம், ஒவ்வொரு வாக்கியமும்

மிகத் தீவிரமான முடிவுக்கு

அழைத்துச் செல்கிறது.

எந்த முடிவுக்கும் வரமுடியாது

வாசகர் திகைத்து நிற்கின்றனர்.

அந்த இடத்தில் நிறுத்திவிட்டு

அதற்கு முன்னுள்ள பக்கங்களுக்கு

திரும்பிச் செல்லுகிறார்.

கடந்து வந்த பக்கங்களின்

அளவு பற்றி கவலைப்படவில்லை.

முன்பு தவறாக வழிகாட்டிய

புத்தகத்தை

மதச்சார்பற்று வாசி்க்கத் தொடங்குகிறார்.

அட்டையிலுள்ள சித்திரம்

வாசிக்கும் பக்கங்களில் தோன்றி அழிகிறது.

எதிர்காலத்தில் ஒரு வெறுமையை

சைகை செய்துகாட்டுகிறது.

அட்டையைப் புரட்டிப் பார்கிறார்.

எல்லாமே அழிந்திருக்கிறது.

வசனங்கள் வெறுமையை நோக்கி

வேகமாக வளர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன.

எதுவும் ஊடுருவதற்கு வழியற்ற

இருளில் சிக்கிவிடுகின்றனர்.

முன்பு வாசிப்பை நிறுத்திய

பக்கம் வருகிறது.

அதில் ஒரே ஒரு வாக்கியம் மாத்திரமே

இருந்தது.

அந்த வாக்கியம் இதன் தலைப்பாக

இருக்க விருப்பம் தெரிவித்தது.

சம்மதித்தேன்.

அந்தப் பக்கத்தை கடந்ததும்

மீதியை எழுதுவேன்.

KAJURI PUVIRASHA

 A POEM BY

KAJURI PUVIRASHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

My dreams overflowing

blink alarmed as a child just learning to walk

In the streams churned in rusted brown

the mountain –rivers crystal-clear

alighting and sprinting

In crevices wails of bleeding pains….

moaning resounding growing into an uproar

turn quiet..

In dusk with black coating on dark red

salty eyelids soaked in pain swelling

With nights stretching

sliced muscles and the odour of flesh

translating themselves in the Cicada-screeches

The soul goes on singing ……..

Kajuri Puvirasha

பெருக்கெடுத்துக்கொண்டிருக்கும்

என் கனவுகள்

நடைபழகும் குழந்தையின் சாயலில் அதிர்ந்து விழிக்கின்றது....

பழுப்பில் துருவேறி கலங்கிய

ஓடைகளில் தெளிவுற்று மலையாறு இறங்கி ஓடிக்கொண்டிருந்தன...

பிளவில் ரத்தம் சொட்டும் வலியின்

ஓலங்கள்.....

முனகி அதிர்ந்து பேரிரைச்சலுற்று

அமைதியாகின்றன....

அடர்சிவப்பின் மேல் கருமைபூசி

சாயும் அந்தியில் வலியின்

உவர்ப்பு தோய்ந்த கண்ணிமைப்

பெருப்புக்கள்....

இரவுகள் நீள நீள வெட்டப்பட்ட

சதைகளும் நிண வாசங்களும்

சில்வண்டுக் கீச்சிடுதல்களில்

தம்மை மொழிபெயர்க்க ...

ஆன்மா இசைத்துக்கொண்டிருக்கிறது.....

கயூரி புவிராசா....

J.WAHABDEEN

A POEM BY

J.WAHABDEEN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE CENTIPEDE INSIDE COCONUTSPATHE

Some went on seeing the stone of others

Forgetting to see their own.

The cat is grazing

Centipedes are born

all over the heart

being exported through the eyes.

Thirst devilish, unquenchable and

for the blood of others.

Ruby can shine radiantly inside a poor man

That would cause irritation to the centipede

Lying inside the spathe.

What for the coward needs

Another’s

Disc bulge treatment

Centipedes beware

Soon there might come a day

When the same spathe cuddling inside you

would beat you black and blue

பாளைக்குள் பூரான்.

- - - - - - - - - - - - - - - -

சிலர்

பிறர் கல்லையைப்

பார்த்துப் பார்த்தே தன் கல்லையை மறந்துவிட்டனர்;

பூனை மேய்கிறது.

மனம் முழுக்கப் பூரான்கள் உற்பத்தி

கண்கள் வழியாக ஏற்றுமதி.

அடுத்தவன் ரத்தத்தில்

ஆறாத பேய்வெறி.

ஏழைக்குள் ரத்தினம் சிரிக்கலாம்

அதனால்

பாளைக்குள் படுக்கும் பூரானுக்கு அரிக்கலாம்

கோழைக்கு எதற்கு

மற்றவனின்

முள்ளந்தண்டுச் சிகிச்சை?

பூரான்களே கவனம்

நீங்கள் சுருண்ட பாளையே

உங்களை அடிக்கும் காலம்

விரைவில்..

ஜே.வஹாப்தீன் –

KALA PUVAN

 A POEM BY

KALA PUVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Is bird minus wings

Parrots captured in forest,

the hunter sells in the town

He severs their wings

for the fortune-teller to give predictions

The birds thus imprisoned in cages

forget the sky and the forest

In course of time

the parrots that come out of the cage

to give predictions

as soon as they take out a card

get into the cage and turn themselves into captives.

Worse still

as days pass they forget their inherent flying.

Women who turn cooks after wedding

do forget reading and learning

The parrots begin to live in the cages

being more comfortable than women.

In a way though the cages of women are bigger

than that of parrots

they find it difficult to fly.

Damned are these lot.

Till they die,

closed their cages remain.

Amen.

Kala Puvan

•

சிறகுகளற்றதா பறவை

காட்டில் பிடித்து வரும் கிளிகளை வேடன் நாட்டில் விற்கிறான்

ஜோசியக்காரர்கள் ஆருடம் சொல்வதற்கு

அவைகளின் சிறகுகளை வெட்டி விடுகிறான்

கூண்டில் அடைக்கப்பட்ட பறவைகள்

காலப்போக்கில் ஆகாசத்தையும் காட்டையும் மறந்துவிடுகின்றன

சிறு தானியங்களுக்காக கூண்டிலிருந்து

வெளியே வரும் ஆருடக் கிளிகள் சீட்டை எடுத்ததும்

கூண்டுக்குள் தாமே அடைபட்டுக் கொள்கின்றன

நாட்கள் செல்லச் செல்ல அவைகள் பறத்தலையும் மறந்து விடுகின்றன என்பது தான்

ஆகப் பெரும் கொடுமை

சமையல்காரிகளாக திருமணத்திற்கு பின் ஆகும் பெண்கள் வாசித்தலையும் ,படித்தலையும்

மறந்து தான் விடுகின்றனர்

கிளிகள் பெண்களை விட வசதியாகவே

கூண்டில் அடைபட்டு வாழத் தொடங்கிவிடுகின்றன

ஒரு வகையில் கிளிகளை விட

பெண்களின் கூண்டுகள் பெரிதாக இருந்தாலும்

பறக்க முடிவதில்லை

இப்படியான பெண்கள் பாவப்பட்டவர்களே

இவர்களின் கூண்டுகள் மரணிக்கும் வரை

திறக்கப்படுவதேயில்லை

ஆமென்.

கலா புவன் - லண்டன்