FAIZA ALI'S POEM

A POEM BY 

FAIZA ALI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE SPLENDOUR OF DAWN

The Dawning East alone is

the Great Grand Beauty

Wonder who had woven….

those shining golden saris
of the cloud-nurses
who so fondly chitchatting
gently kissing and pulling out
hugging and wiping
the little Sun
that went on bathing
in the not so tumultuous early morn sea
stubbornly refusing to step out…

It must have been those heavenly silkworms
reared exclusively for the silken garments
of the long-eyed beauties
carrying wine-cups
that had exuded these
golden threads

Are these golden threads
offered as thanksgiving
for saving the infant-silkworm
that had slipped
while wading through the wind
curling and coiling,
holding close and nursing it?

Along the seashore road
that crisscross the dissolving foams
there go for morning exercises
in rows and rows
these young soldiers who
I deeply sympathize with

Hey you, the master going in front
with grim face so frozen
wielding the cane of authority
and with the hoarse cry of the one
leading buffaloes….

Learn from these caretakers
called clouds
who so softly caress the head
and guide the great Sun ahead
the sanctity of teaching and caretaking

Aaliya Aaliya

April 28 at 12:15 PM •

****வெளுக்கும் கிழக்கு****

வெளுக்கும் கிழக்கொன்றே பேரழகு.
யார் நெய்ததோ..............
கொந்தளிப்புக் குறைந்த அதிகாலைக் கடலுக்குள்
மூழ்கிக் குளித்தபடி அடம்பிடிக்கும்
சூரியக்குஞ்சை
மிகஆதரவாய் கதைபேசி
முத்தமிட்டு
இழுத்தணைத்துத் துவட்டிவிடும் மேகச்செவிலியரின்
தகதகக்கும் தங்கச்சேலைகளை.
மதுக்குவளைகளேந்திய நீளக்கண்ணழகியரின்
பட்டாடைகளுக்கென
பிரத்தியேகமாய் வளர்க்கப்படும்
சுவனத்துப் பட்டுப்புழுதான்
சுரந்திருக்க வேணுமதன் சொர்ணயிழைகளை
காற்றைக்கீறி நெளிகையில்
கால்தவறி வீழ்ந்த
பட்டுக்குஞ்சை
பத்திரமாய் ஏந்தி மார்பூட்டியதற்குப்
பகரமாய் பெற்றதோ
இப்பொன்சரிகைகள்.
கரையும் நுரைகளைக் குறுக்கறுத்துப் போகும்
கரையோரவீதியில்
காலைப்பயிற்சிக்கென
நிரைநிரையாய் விரைகின்றனர்
ஐயோபாவமென நானுருகும் இவ்விளம்சிப்பாய்கள்
இறுகிய மொட்டைமுகத்தோடும் அதிகாரப் பிரம்போடும்
எருமைமாடுகளை வழிநடத்துபவனின் கூக்குரலோடுமாய்
முன்செல்லும் பயிற்றுவிப்பாளனே.......
மிகமென்மையாய் தலைதடாவி
சூரியனையே வழிநடாத்தும்
இம்மேகச்செவிலியரிடம் இருந்தாவது கற்றுக்கொள்
பயிற்றுவிப்பின்......பராமரிப்பின் உன்னதங்களை.

எஸ். ஃபாயிஸா அலி

AHAMATH M SHARIF (MAHA)'S POEM

A POEM BY 

AHAMATH M SHARIF (MAHA)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ON FOOT

In the morning pathways

overflowing with yellow
With a soft melodious tune
from afar
never bothering about the tall roofs of their abode _
the spiders

As the two sides
with no to and fro crisscrossing
the path remains quiet.

Can classify different types of walking
Slow but steady walking
Raging and slippery gait

Smelling one or two
peculiar flowers
is pleasurable indeed.

Through walking
can go beyond an era
This melody seems to be pursuing
hauntingly
There is a pristine bond between the roadside woods
that have treasures aplenty concealed,
and the hearts of humans

In lust for walking
no mercy is shown
for the dreams of the crippled ones
and the prisoners in chains.

Ahamath M Sharif
•
நடந்து வருதல்

மஞ்சளால் நிரம்பி வழியும்
காலைநேரத்தின் பாதைகளில்
தூரத்து மெல்லிய மெலோடி இசையொன்றுடன்
தன் வீட்டின் முகடுகளை பற்றி
சிறிதும் அலட்டிக்கொள்ளாத சிலந்திகள்
இரு புறங்களும்
குறுக்குமறுக்காக அலையாததால்
அமைதியாக இருக்கின்றது பாதை
நடத்தலை வகைப்படுத்த முடிகிறது
மெதுவான ஆனால் கூர்மையான நடத்தல்
கோபமான அஃதோடு தெளிவற்ற நடத்தல்
ஒன்றிரண்டு
வித்தியாசம் நிறைந்த பூக்களை
தனிமையோடு முகர்வதில் இன்பம் இருக்கிறது
நடத்தலினூடு
ஒரு காலகட்டத்தை கடக்க முடிகிறது
இந்த மெலோடி விடாமல் துரத்துவதான பிரமை
எத்தனையோ இரகசியங்களை
எத்தனையோ புதையல்களை
ஒளித்து வைத்திருக்கும்
பாதையோர காடுகளுக்கும்
மனிதர்களின் உள்ளங்களுக்கும்
தொடுகையில்லாத தொடர்பு இருக்கிறது
நடத்தலை விரும்புவதில்
கால்களற்றவனின் கனவுகளுக்கும்
சங்கிலிகளால் பிணைக்கப்பட்ட கைதிகளுக்கும்
எவ்வித கருணையும் காட்டப்படுவதில்லை
-மஹா
30.04.2020

PON ILAVENIL B'S POEM

A POEM BY PON ELAVENIL B

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

TRANQUIL

Even a tiny ant knows
The distance and difference between
News
and
Muse.
A tiny strand of grass
is swaying
as a sweet poem
by the roadside
Swaying in the sovereign quietude
a tiny strand of grass
I stand there in front of it
praying entreating

A tiny strand
of grass
oh, so beautifully
so calmly
it lives as poesy.
Feeling rejuvenated
I keep reading it
Forever.

Pon Elavenil B


April 30 at 3:25 PM •

அமைதி / 156
____
துளி
எறும்புக்கும்
தெரியும்
செய்திக்கும்
கவிதைக்கும்
இடைவெளி
எதுவென்று
சிறு
புல்
கவிதையாக
அசைந்து கொண்டிருக்கிறது
தெருவோரத்தில்
அமைதியான
அமைதியில்
அசைந்து கொண்டிருக்கிறது
சிறு
புல்
அதற்கு
முன்னால்
கை கூப்பி நிற்கிறேன்
சிறு
புல்
அது
அவ்வளவு
அழகாக
நிதானமாக
கவிதையாக வாழ்கிறது
நான்
அகம் மலர
அதை
வாழ்நாளெல்லாம்
வாசிக்கிறேன்

IYYAPPA MADHAVAN'S POEM

A POEM BY 

IYYAPPA MADHAVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

My camera lies there in deep slumber.

Whenever I feel hungry it would wake up and feed me.
The horrendous hours of these days have smashed and buried it,
more or less.
Giving forth innumerable flowers butterflies birds sea-sides
Skies and human faces with myriad feelings and emotions
exactly the way I wanted
It watered my very life.
In these sickening hours when we strive amidst the deadly virus
all those have decayed as bodies inside graves.
In deadly loneliness unable to go anywhere
during these damned hours
not being able to take snapshots of any images
it lies there dead.
With the photocopies of its every single click
turned into empty dreams
The source of dailyhood has dissolved.
As a breathing life that can’t speak of its untold pain
the way it looks at me
proving unbearable
I kept it under lock just as myself.
Now absolutely no noise anywhere.
Except the voice, Be alone; Be dead and gone
Heard from nowhere.

Iyyappa Madhavan

நீள் துயிலில் என் நிழற்படக்கருவி
பசித்தபொழுதுகளில் விழித்துக்கொண்டு பசியாற்றும்
முற்றிலுமாக அதைச் சிதைத்து அடக்கம் செய்ததுபோல் ஆக்கிவிட்டது இந்தக் காலம்
எத்தனையோ மலர்களையும் வண்ணத்துப்பூச்சிகளையும் பறவைகளையும் கடற்புறங்களையும்
ஆகாயத்தையும் உணர்வு கொப்பளிக்கும்
மனித முகங்களையும்
நான் நினைத்ததுபோல் தந்து
என் உயிருக்கு நீருற்றியது
உயிரைக் கொல்லும் நோய்த்தொற்றில் தத்தளிக்கும் பொழுதுகளில்
யாவும் சமாதிக்குள் போன உடல்கள் போல மட்கிவிட்டன
எங்கும் செல்ல முடியாத் தனிமையில்
பிம்பங்கள் பதிவு செய்ய இயலாத போழ்தில் பூட்டிய இருளில் என்னைப் போலவே செய்வறியாது செத்துக் கிடக்கிறது அது
அதன் ஒவ்வொரு துடிப்பின் பிரதிகள் வெற்றுக்கனவுகளாய் போனதில்
பிழைப்பின் வண்ணம் கரைந்து போனது
வாய் திறந்து வலியைப் பேசவியலா உயிராய் என்னைப் பார்ப்பது போலிருப்பதை தாங்க முடியவில்லை
என்னைப்போலவே அதையும் பூட்டி வைத்தேன்
இப்போது எங்கும் எந்தச் சத்தமும் இல்லை
தனித்திரு செத்துபோய்விடு என்ற குரல் மட்டும் எங்கிருந்தோ கேட்கிறது.

KOSINRA'S POEMS

TWO POEMS BY 

KOSINRA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

THE WORLD OF THE MAN WHO THINKS

He who is sleeping at night

is woken up by the commands of
injustices; dishonesties.

Can’t disobey.

He who thinks
can never spend even a second
in serene calm

If we start thinking
at once
the brain would go splinters

In the next instant
the heart would be displaced

Within the third second
Legs would’ve gone dislocated.

Before the close of the next moment
all identities would be lost

Inevitable _
a man turning into an animal

Thinking torments.

How to escape thought
bringing it to a halt

Those who can’t think
are indeed blessed.

With just the label slave
can go around everywhere

Here he who thinks
is driven to suicide
Hanged
Poisoned
Nailed
Shot and killed.

As the last straw
from the sorrow-filled life
turned into thin vapour
through the chimney of poems.

சிந்திக்கிறவனின் உலகம்

இரவில் உறங்கிக் கொண்டிருந்தவனை
எழுப்புகின்றன.
அநியாயங்களின் உத்திரவுகள்
நிராகரிக்க முடியாது.
சிந்திக்கிறவன்
ஒரு நொடியைக்கூட
அமைதியாய்க் கழிக்க முடியாது.
சிந்திக்கத் தொடங்கினால்
முதல் விநாடியில்
மூளை சிதறிவிடும்.
அடுத்த நொடியில்
இதயம் இடம் பெயர்ந்துவிடும்.
மூன்றாவது நொடிக்குள்
கால்கள் கழன்றுவிடும்.
அடுத்த நொடிக்குள்
அனைத்து அடையாளங்களும்
அழிந்துவிடும்.
தப்பிக்க முடியாது
ஒரு மனிதன் மிருகமாவதை
சிந்தனை சித்ரவதைக்குள்ளாகிறது
எப்படித்தான் தப்பிக்க முடியும்
சிந்தனையை அறுத்துக்கொண்டு
சிந்திக்கத் தெரியாதவர்கள்
பாக்கியசாலிகள்
வெறும் அடிமையென்ற
முத்திரையோடு திரியலாம் எங்கும்
இங்கே சிந்திக்கிறவன்
தற்கொலை செய்யப்படுகிறான்
தூக்கிலிடப்படுகிறான்.
விஷம் வைத்து கொல்லப்படுகிறான்.
ஆணிகளால் அடிக்கப்படுகிறான்.
சுட்டுக் கொல்லப்படுகிறான்
கடைசிபட்சம்
துயரங்கள் நிறைந்த வாழ்க்கையிலிருந்து
கவிதைகளின் புகைபோக்கி வழியே
ஆவியாக்கப்படுகிறான்.

(2)

HUMANS TRANSFORMING INTO NATURE

In the world which is going to be wrecked in twelve hours

The people watch the houses very intently.
They vacate from each second
Can’t come out of everything that easily.
The residual words
They add to the massive mount of words
In the middle of their place
Those who are unable to part with the sayings
of sacred scriptures
Go in search of their respective gods.
The lambs in the butcher shop are untied and set free
Caste-leaders ask their people to gather in one place
and that there shouldn’t be any inter-caste affair
even in death.
Some heads move backwards.
For facilitating suicide to those
who don’t want to see the end of earth
Religion has made special arrangement.
Humans had tattoos carved on them.
For easy identification
on meeting either in heaven or in hell
the queue for tattoos went on elongating.
As the doom approached closer and closer
Birds began to talk to the children
They taught them how to fly.
Once they learnt it the children forgot names;
Religions god, not required.
He who was watching the approach of Doom
in live telecast gave out the latest news
That Doom would attack humans alone
In the narrow interval of the hour of crisis
Humans strove to become river and mountain
or at least the shit-wiping stone.
How to become tree within ten minutes _
They were asking the tree.
The trees went on spreading their shades.
Knowing how to metamorphose into butterflies
the lovers escaped.
Man who dared to raise the scythe and slice
from the time he had heard this news
went on pleading with the goat
to think of him as leaves and eat.
Doom kept driving people
into Nature.

இயற்கையாகும் மனிதர்கள்

இன்னும் பன்னிரெண்டு மணி நேரத்துக்குள்
அழியப்போகும் உலகத்தில்
மக்கள் வீடுகளை உற்றுப்பார்க்கிறார்கள்
ஒவ்வொரு நொடியிலிருந்தும் காலி செய்கிறார்கள்
எல்லாவற்றிலிருந்தும்
சுலபமாக வெளியேற முடியவில்லை
மீதமான சொற்களை
ஊருக்கு நடுவே இருக்கும்
பெரிய சொற்குவியலோடு சேர்க்கிறார்கள்
புனித நூல்களின் வசனங்களை பிரிய முடியாதவர்கள்
அவரவர் கடவுளைத் தேடிப் போகிறார்கள்
கசாப்பு கடையின் ஆடுகள் கழற்றி விடப்படுகின்றன
சாதி தலைவர்கள் தங்கள் மக்கள்
ஒரே இடத்தில் கூட வேண்டுமென்றும்
சாகும் போதும் சாதிக்கலப்பு கூடாதென சொல்கிறார்கள்
கொஞ்சம் தலைகள் பின்னால் செல்கிறது
பூமி அழிவதை பார்க்க விரும்பாதவர்கள்
தற்கொலை செய்வதற்கு
பிரத்யோக ஏற்பாட்டை செய்திருந்தது மதம்
மனிதர்கள் பச்சை குத்தி கொண்டார்கள்
சொர்க்கத்திலோ நரகத்திலோ சந்தித்தால்
கண்டுக்கொள்ள எளிதாகுமென்று
பச்சை குத்திக்கொள்ள நீண்ட வரிசை
ஊழி நெருங்க நெருங்க பறவைகள்
குழந்தைகளிடம் பேசத்தொடங்கின
பறப்பது எப்படியென கற்றுக்கொடுத்தது
கற்றுக்கொண்டவுடன் குழந்தைகள் பெயரை மறந்தார்கள்
மதங்கள் கடவுள் தேவைப்படவில்லை
ஊழி வருவதை நேரலையில்
பார்த்துக்கொண்டிருந்த வன் சொன்னான்
ஊழி மனிதர்களைத்தான் தாக்குமென்பது
அண்மைச் செய்தியாம்
அவசரகால குறுகிய இடைவெளியில் மனிதர்கள்
நதியாகவும் மலையாகவும் குறைந்த பட்சம்
பீ துடைக்கும் கல்லாகவும் மாற முயன்றனர்
பத்து நிமிடக்காலத்திற்குள் மரங்களாவது எப்படியென
மரங்களிடம் கேட்டு கொண்டிருந்தனர்
மரங்கள் தன் நிழலை விரித்துக்கொண்டே சென்றது
பட்டாம் பூச்சிகளாக மாறிவிடும் வித்தை தெரிந்ததால்
தப்பித்தார்கள் காதலர்கள்
அறுவாளை ஓங்கி வெட்ட துணிந்த மனிதன்
இந்த செய்தியை கேட்டதிலிருந்து
ஆட்டிடம் தன்னை இலைகளாக
நினைத்தும் உண்ணும் படி கேட்டுக்கொண்டான்
ஊழி மனிதர்களை
இயற்கைக்குள் அனுப்பிக்கொண்டிருந்தது

_ கோசின்ரா

THENMOZHI SADHASIVAM'S POEM

A POEM BY 

THENMOZHI SADHASIVAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Just as the gods have
She too wants a live wagon.
Peacock Shrew Lion Tiger
Buffalo Crow _
You have not left out anything;
What at all she could have as her wagon…

After raising her head to the sky and gulping
‘Water is my wagon’
She declared
overturning the bucket and releasing the water
‘Go running, buy half- a - kilo tomato
and return swiftly’, says she.
The water climbed down
step by step.
Watching it with a smile
taking the broomstick
She began washing the stairs.

Thenmozhi Sadhasivam

கடவுளர்களுக்குள்ளது போல்
உயிர் வாகனம்
வேண்டுமென்கிறாள்.
மயில் மூஞ்சிறு சிங்கம் புலி
எருமை காகம்
ஒன்றைக்கூட நீங்கள்
விட்டு வைக்கவில்லை
எதைத்தான் அவள்
தன் வாகனமாக்குவாள்
அண்ணாந்து குடித்தபிறகு
தண்ணீர்தான்
தன் வாகனமென அறிவித்தாள்
பக்கெட் தண்ணீரை
படிகளில் கவிழ்த்துவிட்டு
ரேஷன்ல சக்கரை
அரைக்கிலோ தக்காளி
ஓடிப் போய்ட்டு ஓடிவா என்றாள்.
ஒவ்வொரு படியாக
இறங்கியது தண்ணீர்
புன்னகையுடன் பார்த்திருந்துவிட்டு
விளக்குமாறு எடுத்து
படிகளைக்
கழுவ ஆரம்பித்தாள்.

MARIMUTHU SIVAKUMAR'S POEM

A POEM BY 

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MYSTERY

Four balls being buried

Inside me.

Out of them
the first ball
came out with full force.

Analyzing its source
from various angles
they threw it away tearing.

‘Let the Second and Third balls be there
who cares _ ‘
so they turned away
indifferently.

At last the Fourth ball
came out bloated.

It’s shape had completely
changed

It’s inside had grown weighty
and outside was all sweaty.

They can’t remain unconcerned
about the Fourth ball.

Now
they keep prodding and probing
the place
where the balls buried.

Marimuthu Sivakumar
April 28 at 9:53 PM •

மர்மம்.

என்னுள் நான்கு பந்துகள்
புதைக்கப்படுகிறது.
அதிலிருந்து
முதற் பந்து
அதன் வீரியத்தோடு
வெளிவந்தது..
அதன்
படைப்பு பற்றி
பல கோணங்களில்
அலசி பிய்த்தெரிந்தனர்.
இரண்டாம் மூன்றாம்
பந்துகள்
எப்படியாவது இருந்து போகட்டுமென
அலட்சியமாய் திரும்பிக்கொண்டனர்..
இறுதியாய் நான்காம் பந்து
வீக்கமுற்று வெளியானது..
அதன் வடிவம்
முழுதாய் மாறியிருந்தது.
அகம் கனத்திருந்தது
புறம் வியர்த்திருந்தது
நான்காம் பந்து பற்றி
அவர்களால்
அலட்சியமாய் இருக்க முடியுதில்லை.
இப்போது
பந்துகள் புதைக்கப்பட்ட இடத்தை
குதறி சிதறி ஆராய்கின்றனர்.

~~~~~~~~~~
28.04.2020
மாரிமுத்து சிவகுமார்

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN'S POEM

A POEM BY 

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

         Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Growing is a tricky process
It keeps a door closed in a common human countenance
It is but the fantasy of thousands of years that
develop into a heart.
Ere the flames set out to dance
They might’ve waited for a thousand years.
Flower or worm
whatever is created would wish to grow
But
each has an assigned place
Growth always happens in circular motion.
It is only throw adversities that the soul grows wise
Growth is something that takes place
in each and every creation.
The deserts lie in wait for the process of growth.
Filled with secrets the birds are.
Stars are so free afar.
Everything linked with everything
It is through links and connections that
all grow
Of course you know how things grow by speaking –
don’t you?
.

Sathiyaraj Ramakrishnan
March 22 •

வளர்தல் என்பது தந்திரமான ஒன்று.
அது
சாதாரண மனித முகத்தில் ஒரு கதவை மூடி வைத்து விடுகிறது.
ஆயிரக்கணக்கான
ஆண்டுகளின் கற்பனையே மனமாக வளர்கிறது.
சுடர்கள் நடனமாடுவதற்கு முன்
ஆயிரம் ஆண்டுகள் காத்திருந்திருக்கலாம்.
பூவாயினும் புழுவாயினும்
படைக்கப்பட்ட யாவும் வளரவே ஆசைப்படும்.
ஆனால்
ஒவ்வொன்றிற்கும் ஒவ்வொரு இடம் இடக்கிறது.
வளர்தல் எப்போதும் வட்ட வடிவிலே நகர்கிறது.
துன்பங்களின் மூலமே ஆத்மா வளர்ச்சி அடைகிறது.
வளர்தல் என்பது படைக்கப்பட்ட ஒவ்வொன்றிலும் நிகழ்வது.
பாலைவனங்கள் வளர்வதற்காகவே காத்திருக்கின்றன.
ரகசியங்கள் நிறைந்தது பறவைகள்.
நட்சத்திரங்கள் சுதந்திரமானது.
எல்லாவற்றோடும் எல்லாம் தொடர்பு உள்ளதுவே.
தொடர்புகள் மூலமே எல்லாம் வளர்கிறது.
பேச்சின் மூலம் விஷயங்கள்
எப்படி வளர்கிறதென்பது உங்களுக்குத் தெரியும்தானே?
********************************************
சத்யா

 — with Sathiyaraj Ramakrishnan.

THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN'S POEM

A POEM BY 

THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

From the wing of bird

drowned in water
Memories of flight I gather….
The sky appears as
a water-sketch.
The cloud seems to be
a hapless poor girl
weeping for a box of ‘water colour’.
In the ancient trail of the bird
that sows the seeds of moisture
in all directions….
as a towel for drying the head
hanging in the backyard clothes-line
what for the Sun there
still….

Thirugnanasampanthan Lalithakopan

நீரில்
அமிழ்ந்து போன
பறவையின்
இறகிலிருந்து
பறத்தலின் நினைவுகளை
சேகரிக்கிறேன் ....
வானம்
ஈர சித்திரமாகி
தெரிகிறது ....
மேகம்
ஒரு பெட்டி
'நீர் வர்ணத்துக்காய்'
அழுகின்ற ஏழை
சிறுமியென தோன்றுகிறது ....
திசையெங்கும்
ஈரத்தை விதைத்து
செல்லும் பறவையின்
புராதன பாதையில் .....
புழக்கடை கொடியில்
தொங்கும் ஒரு
தலை துவட்டும் துண்டினை
போல இன்னும்
எதற்கு சூரியன் .....

-லலிதா-

KARKUZHALI 'S POEM

A POEM BY 

KARKUZHALI 

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

GOALS AND DESTINATIONS

My voyages are incessant

My legs are my compasses
Paths untrodden they keep seeking
persistently
Legs know not distinctions such as day and night
Few are their needs alright
A pair of good footwear
A seat to repose at times
and, a mouthful of food

Mostly the legs do not converse with the eyes
so as not to turn afraid
Except alerting if some hurdle on the way
Legs never ask the eyes any aid.

Otherwise the legs conversed with
the heart alone
as pals wandering with hands
around each other’s shoulder
The latter an expert
in concealing feelings and emotions
perturbed and turbulent
Never ever transfer them to the legs
Instead, it would hasten them
towards goals and destinations.

The places scenes and people
reached by the legs
offered in surplus
nourishment and delight
required by the heart.
Only thing, it took more time
for digestion.

In each voyage
heart full of friends and scenes
In the next one
another set of friends
different panoramas
all that the legs need are
goals and destinations
All others
are but driving force
for reaching them in due course.

இலக்குகள்
------------------
என் பயணங்கள் இடையறாதவை
கால்கள்தான் என் திசைமானிகள்
தவழாத புதிய தடங்களைத்
தேடித்தேடி அலைகின்றன.
இரவு பகலெல்லாம் கால்களுக்கு ஏது
அவற்றின் தேவைகளும் பெரியதில்லை
ஒரு ஜோடி நல்ல காலணிகளும்
இளைப்பாற அவ்வப்போது ஒரு இருக்கையும்
அப்புறம் கொஞ்சம்போல உணவும்.
கண்களோடு கால்கள் பெரும்பாலும் பேசுவதில்லை
பயத்தைத் திணித்துவிடும் என்பதால்.
பாதையில் ஏதேனும் தடையிருந்தால்
சுட்டுவதைத் தவிர
வேறெதற்கும் கண்களிடம்
உதவி கேட்பதில்லை.
மற்றபடி கால்கள் மனதோடு மட்டுமே பேசின
தோள்களில் கைபோட்டு உலவும் தோழர்களைப்போல.
பதற்றங்களையும் உணர்வுகளையும்
மறைத்துக் கொள்வதில் தேர்ந்த மனது
அவற்றை ஒருபோதும் கால்களிடம் கடத்துவதில்லை.
மாறாக இலக்கை நோக்கி
துரிதப்படுத்தும்.
கால்கள் சென்றுசேர்ந்த
இடங்களும் காட்சிகளும் மனிதர்களும்
மனதுக்குத் தேவையான
தீனியையும் உற்சாகத்தையும்
அளவுக்கு அதிகமாகவே பரிமாறின
செரிமானம் செய்யத்தான் நேரம் பிடித்தது.
ஒவ்வொரு பயணத்திலும்
மனதில் நிறைந்த தோழர்களும் காட்சிகளும்.
அடுத்த பயணத்தில்
வேறொரு நட்புக்கூட்டமும்
மாறும் காட்சிகளும்.
கால்களுக்குத் தேவையென்னவோ இலக்குகள்தான்
மற்றவையெல்லாம் இலக்கை அடைவதற்கான
உந்துதல்கள் மட்டுமே.
.
#கார்குழலி

MISBAH UL HAQ'S POEMS

TWO POEMS BY 

MISBAH UL HAQ

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Doesn’t your insight realize

the rhythm of cosmic refrain
so mellifluous

Doesn’t your touch feel
heat abstract solidifying as dust
and have settled on everything

For staying alone and for seclusion
I rear a select jungle of my own
You have channelized a secret river
to hide inside that.

With each gulp of words
not exchanged,
ought not to be exchanged
a tree sprouts…
There remains darkness
under the cover of leaves.
The dark that launches
the very spirit of cosmic rhythm….

Yours and mine secret tears
might spring into river…
On its bank
the dewdrop could dissolve the dust.

Misbah Ul Haq

பிரபஞ்ச சுருதியின் லயம் குழைவதை
உணர்வதில்லையா உன் ஞானம்..
அரூப உஷ்ணம் புழுதிபோல் கெட்டி,
ஒவ்வொன்றிலும் படர்ந்திருப்பதை உணர்வதில்லையா
உன் ஸ்பரிசம்..
தனித்திருத்தலுக்கும், தனிமைக்கும்
எனக்கென தனித்த வனம் வளர்க்கிறேன்..
அதற்குள்ளே மறைந்துக் கொள்ளும்படி
ரகசிய நதியை வழிவிட்டிருக்கிறாய்..
பேசிக்கொள்ளாத, பேசக்கூடத வார்த்தைகள்
விழுங்க விழுங்க ஒரு மரம் தளிர்விடுகிறது..
இலைகளால் மூடிய இருள் இருக்கிறது..
பிரபஞ்ச சுருதியின் இயல்பை தொடக்கி வைக்கும் இருள்..
உனதும் எனதும் ரகசிய கண்ணீர்
நதியாக ஊற்றெடுக்கலாம்...
நதியின் கரையில் பனித்துளி புழுதியை கரைத்துவிடலாம்..

(2)

In my crest there is a residual sorrow

so deep-rooted in my crest
resembling a key
with the thickness of an ice-plank the sorrow remains.
Before unlocking all dreams
It melts and flows and turns frozen once again
somewhere as another key.
A traveler who keeps wandering forever
in search of a dream shrouded in
peacock-hued screen
in my staircase I had seen
He could’ve lived in my roofs known to none.
or as the dust spread inside my walls.
Cat’s face he has.
Cats always have two faces.

Misbah Ul Haq
April 30 at 3:55 AM •

என் உச்சியில் வேர்படர்ந்த துயரொன்று மிச்சமிருக்கிறது..

சாவியின் சாயலில்
பனிக்கட்டியின் தடிமனில் இருக்கும் துயரமது..
எல்லா கனவுகளின் பூட்டையும் திறக்குமுன்பே
கரைந்துருகி பிரிதொரு சாவியைப்போல எங்கோ மீண்டும் உறைந்துவிடுகிறது...
மயில் நிறத்தில் திறைமூடிய ஒரு கனவை சதாவும்
தேடியலையும் வழிப்போக்கனை என் மாடிப்படிகளில்
சந்தித்திருக்கிறேன்...
யாரும் அறியாத என் கூரைகளில் அவன் வசித்திருக்கலாம்..
அல்லது என் சுவர்களுக்குள் படர்ந்த புழுதியைப் போல..
அவனுக்கு பூனை முகம்..
பூனைகளுக்கு எப்போதும் இரண்டு முகம்..

ASHROFF SHIHABDEEN'S POEM

A POEM BY 

ASHROFF SHIHABDEEN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

REASONS RIGHTEOUS

My own set of reasons just and fair

I keep under my care.
So you do
Yours
Some are there to vouchsafe
that my set of just and fair causes
are indeed so;
So also
some to support you.
So there are some
pronouncing verdict perpetually.
At times causes just and fair
would be either there in me
or in thee.
The chances are more
for it to be lying somewhere
unrelated to us
as an orphan hapless.

Ashroff Shihabdeen

நியாயங்கள்
================
அஷ்ரஃப் சிஹாப்தீன்
எனக்குரிய நியாயங்களை
நான் என்னிடம் வைத்திருக்கிறேன்
உங்களுக்குரிய நியாயங்களை
நீங்கள் உங்களிடம் வைத்திருக்கிறீர்கள்
எனது நியாயங்களே நியாயம் என
எனக்கு ஆதரவாகச் சிலரும்
உங்களது நியாயங்களே நியாயம் என
உங்களுக்கு ஆதரவாகச் சிலரும்
எப்போதும் நியாயம் சொல்வதற்குத்
தயாராகவே இருப்பார்கள்
சில வேளைகளில்
நியாயம் என்பது என்னிடமோ
அல்லது
உங்களிடமோ இருந்து விடலாம்
பெரும்பாலும்
இருவரும் சம்மந்தப்படாத ஓரிடத்தில்
அது
அநாதையாகக் கிடக்கும் வாய்ப்பே
அதிகம்!