SURYA VN's POEM

A POEM BY 

SURYA VN

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

How so much needed for everything’s 

tranquil

so much pours the rain

I keep walking

The frogs incessantly send signal

to the dense dark clouds.

The beetle is dreaming under the cover of leaf

First a drop

Then another

Then relentlessly yet another

The crimson flower is crushed
Now it is the pasture where hundred bulls

run helter-skelter or

the tale of thousands of monkeys

invading the place

Wading through my own weird passage

slowly I reach the road

I have gained heart

So I will tell

that stones have memory

and lighthouses that soar to the skies

in the well of night.

Surya Vn கவிதை

எவ்வளவு பெய்தால் யாவும்

சாந்தப்படுமோ அவ்வளவு மழை

நடந்துகொண்டிருக்கிறேன் நான்

தவளைகள் நில்லாமல் சமிக்ஞை

அனுப்புகின்றன கார்மேகக்கும்பலுக்கு

இலைமறைவில் கனவு காண்கிறது வண்டு

முதலில் ஒரு துளி

பின் அடுத்தது

பின்னர் விடாப்பிடியாய் இன்னொன்று

சிவப்பு மலர் நசுங்கிவிட்டது

இப்போது அது நூறு காளைகள்

தாறுமாறாய் ஓடிய தோட்டம் அல்லது

ஊருக்குள் புகுந்த ஆயிரக்கணக்கான 

மந்திகளின் கதை

சொந்த புதிர்ப்பாதையை கடந்தபடி

மெல்ல மெல்ல சாலை வந்துசேர்ந்தேன்

எனக்கு மனம் கிடைத்துவிட்டது.

இனி சொல்வேனே

கற்களுக்கு நினைவு உண்டென்றும்

சாமத்தில் விண்ணேகக்கூடிய 

கலங்கரைவிளக்கங்கள் உண்டென்றும்.

Surya Vn 

LAKSHMI MANIVANNAN's POEM

A POEM BY 

LAKSHMI MANIVANNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ETERNAL BLOOM

1

In truth, a Death is not even like
a flower drooping and dropping
Nor like a fruit turning ripe and coming off
It weighs not even a strand of peacock’s plume
it weighs nothing at all
As an absolutely unhindered process
it waits on its own and materializes.

as something that is nothing materializing
as sunset happening.

2

A small fish-market
The sand that came along with every fish
accumulating
day by day
the fish market became a small sea-yard of sort.

Halting the smell of fish that surged
I climbed down and looked.
with all waves, there _
The Sea.

3

Middle-aged mother and daughter
Cross the road

The daughter,four inch taller
than the mother

Picking up a thing that gets lost in the mother
with the adornment of Time
appears the Daughter

The daughter with a daughter
would cross to the other side
some day

Four inch taller
somewhat more beautiful face
shape and form
with the adornment of Time
another daughter to
the daughter

Thus
inch by inch
grows
the eternal bloom.

Lakshmi Manivannan

வாடா மலர்
1
உண்மையில் ஒரு மரணம் ஒரு மலர் உதிர்வது போலும் கூட இல்லை
பழம் கனிந்து இறங்குவது போலும் கூட இல்லை
மயிலிறகின் கனமும் அதற்கு இல்லை
எந்த எடையும்
இல்லை
தங்குதடையின்றி
தானாய் காத்திருந்து
நிறைவேறுகிறது
ஒன்றுமில்லாத ஒன்று
நிறைவேறுதல் போல
அஸ்தமனம்
நிகழ்வது போல
2
குட்டியான மீன் சந்தை
ஒவ்வொரு மீனுடனும் வந்து சேர்ந்த மணல்
நாளடைவில்
சேகரமாகி
சிறிய கடல்முற்றம் போலாயிற்று
மீன் சந்தை
விரைந்து வந்த மீன்மணத்தை நிறுத்தி
இறங்கிப் பார்த்தேன்
அலையடித்துக் கொண்டிருந்தது
கடல்
3
நடுவயதுத்தாயும் மகளும்
சாலையைக் கடக்கிறார்கள்
தாய்க்கு நான்கு இஞ்ச் உயரம் மகள்
தாயிடம் காணமல் போகும்
ஒன்றினையெடுத்து
கால அலங்காரம்
செய்து வைத்தது போலே
இருக்கிறாள்
மகள்
மகள் ஒருமகளுடன் மீண்டும்
இதே சாலையைக் கடப்பார்கள்
பிறிதொரு நாளில்
நான்கு இஞ்ச் உயரம் அதிகம்
கொஞ்சம் கூடுதல் முகப்பொலிவு
கட்டுமானம்
கால அலங்காரம் செய்து
வைத்தது போலே
மகளுக்கு
இன்னொரு மகள்

இப்படியாக
இஞ்ச் இஞ்சாக
வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறது
வாடா மலர்

S.P. BALAMURUGAN's POEM

A POEM BY 
SP BALAMURUGAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE TALE OF 

BEWILDERED CHILDREN

O, why does the child get up half way

through the sleep
And weeps
Shaken by nightmares?
Feeling hungry and sobbing?
Indigestion of the food
had in the evening
Wonder what, O _
At a loss to know
Despite being consoled by
Mother’s caressing hug
and Father’s words of endearment
The child doesn’t stop crying.
When offered milk it refused to drink
Not even a year old
How to investigate
The darling kid which knows not
how to talk
knows no reason
Can find none
Not knowing what to do
Unable to feel infuriated
The child cries – toys, cartoons and so
We showed it all that it likes all the more.
The child cries
We gave it candies
Nevertheless, the children waking up
half way through the sleep
continued to weep
all through the night
as our hapless tribe.

SP BAALAMURUGAN’S POEM

எதுவும் புரியாத குழந்தைகளின் கதை
பாதிதூக்தில் குழந்தை எழுந்து
அழுகிறது
கனவுகளில் பயந்து போனதா
பசியில் அழுகிறதா
நுளம்பு எதுவும் கடித்துவிட்டதா
மாலை சாப்பிட்ட உணவு அஜீரணமா
ஒன்றும் புரியவில்லை
ஒன்றுமே புரியவில்லை
தாயின் அணைப்பும்
தந்தையின் செல்ல வார்த்தைகளும்
கிடைத்தும் அழுகை நிறுத்தவில்லை
பால் ஊட்டிய போதும் குடிக்கவில்லை
ஒரு வயதுகூட இல்லை
எப்படி புலன்விசாரணை செய்வது
இன்னும் பேசுவதற்கு தெரியாத
அந்த செல்லத்துக்கு
காரணம் கூட தெரியவில்லை
காரணம் கண்டுபிடிக்கவும் முடியவில்லை
ஒன்றுமே புரியவில்லை
கோபமும்கொள்ள முடியவில்லை
குழந்தை அழுகிறது விளையாட்டு பொருட்கள்
காட்டூன்
அதற்கு பிடித்த எல்லாம் காட்டினோம்
குழந்தை அழுகிறது
இனிப்புகள் கொடுத்தோம்
ஆனாலும் பாதிதூக்கத்தில் எழுந்த குழந்தைகள்
அழுகை இரவு முழுவதும் தொடர்ந்தது.
எங்கள் சமூகத்தை போல.

ABDUL JAMEEL's POEM

A POEM BY 
ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE CURSE

Everything is filled with gloom

Seems ages since upon our lips a soft smile bloomed
As mortuary with corpses buried
The universe lays desolate.
A murderous bird sent by the Omniscience
wanders all over the vast space
And never growing weary
continues to chase the world, with a deadly thirst,
threatening it the most.
Due to its incessant menace
well-known cities are closing down
one by one
Distancing from each other
has become the rule of the day.
Nay, our very life, so to say.
Fearing the prospect of meeting one another
and exchanging a few words
people go fleeing in fear
and hide themselves; disappear.
The world that we have seen and marveled at,
right from day one
is inside a room contained.
Alas, who would’ve been the target of the curse
of those who embraced death
not knowing, even at the last drop of life,
for what purpose.

சாபம்
_______
ஒரு பூச்சியின் முகத்திலும்
மலர்ச்சி இல்லை
இதழ்கள் முகிழ புன்னகை சொரிந்து
வெகு நாட்களாகி விட்டன
வெற்றுடல்கள் புதைக்கப்பட்ட
சவச் காலையென
வெறிச்சோடிக் கிடக்கிறது அண்டம்
கடவுளால் ஏவி விடப்பட்ட
அருவமற்ற கொலைகாறப் பறவையொன்று
பெரு வெளியெங்கும் தீராத் தாகத்தோடு
அலைந்து திரிந்து அயற்சியுறாது
உலகினை துரத்தி துரத்தி மிரட்டுகிறது
அதன் தொடர்ச்சியான அச்சுறத்தலினால்
பிரசித்தமான நகரங்கள்
ஒவ்வவொன்றாக பூட்டப்ட்டு வருகின்றன
தனிமைப் படுத்தலென்பது
இ்ங்கு தினமும் வலிந்து நடக்கிறது
அதுவே வாழ்வாகியும் விட்டது
ஒருத்தரையொருத்தர் சந்தித்து
வார்த்தைகள் பகிர அஞ்சி
ஒடி ஔிந்தோடுகின்றனர் மாந்தர்கள்
நாம் ஆதியிலிருந்து ஆச்சர்யப்பட்டு
வியந்து ரசித்த உலகானது
ஒரு அறைக்குள் அடங்கிவிட்டது
கடைசிச் சொட்டு உசிரிலும்
எதற்காக சாகிறோமென்று தெரியாமல்
உயிரை மாய்த்தவர்களினது சாபம்
யாரை குறி வைத்து சாடியிருக்குமோ?
0
ஜமீல்

RAGAVAPRIYAN THEJESWI's POEM

A POEM BY 
RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

CYCLING DOWNHILL

It is amidst friends

and my friendship with hours
that I stay alive for ever

On a drizzling evening
along the spiral mountain path
my bicycle would accelerate
at the speed of those climbing down

At that time my friend would come
climbing up
sans cycle, stamping on hardships

In his warm breath
I would turn a little parched. Then
defying gravitation my cycle would halt for a second
Instantly his smile
would erect the arch of friendship as a rainbow.

The cloud that has come, leaving behind
the salt in the sea itself, absent-mindedly
would suck the sweat of his attire.
All over his dress, salt-spots.

When the mystery of wheels that gain speed
while going down
slipping while climbing up resolves then,
my body would quiver.

When the cycle thrown off would fall
deep down into the abyss
a voice would resonate aloud
that mere legs would suffice for climbing up.

Ragavapriyan Thejeswi

மலையிறங்கும் மிதிவண்டிப் பயணம்...
எப்போதும்
நட்புகளுடனான பொழுதுகளிலும்
பொழுதுகளுடனான நட்பிலும்
நான் உயிர்த்திருக்கிறேன்..
ஒரு மழைச்சாரல் மாலையில்
வளைந்த மலைப்பாதையில்
என் மிதிவண்டி வேகமெடுக்கும்
இறங்குபவர்களின் வேகத்தில்..
அப்போது மேலேறி வருவான் நண்பன்
மிதிவண்டியின்றி சிரமங்களை மிதித்தபடி..
அவன் மூச்சுக்காற்று வெப்பத்தில்
கொஞ்சம் காய்ந்துபோவேன்..அப்போது
புவியீர்ப்புவிசையெதிர்த்து நிற்குமென்
மிதிவண்டி ஒரு நொடி..
அந்தப் போதின் அவன் புன்னகை
தோழமை வளைவு கட்டும் ஒரு வானவில்லென
உப்பைக் கடலில் மறந்து வைத்துவிட்டுவந்த மேகம்
அவன் உடலின் வியர்வையை உறிஞ்சிக்கொள்ளும்..
அவன் ஆடையெங்கும் உப்பின் அடையாளங்கள்..
இறங்கும் போதில் வேகம் காட்டும் சக்கரங்கள்
மேலேறுகையில் சறுக்கும் புதிர் அறியும்
அப்போதில் சிலிர்க்குமென் உடல்..
வீசியெறிந்த மிதிவண்டி பள்ளத்தாக்கின் ஆழத்தில்
விழும் போதில் உரத்து ஒலிக்குமொருகுரல்
மேலேற வெறும் கால்களே போதுமென்று..

ராகவபிரியன்

SUGANYA GNANSOORY's POEM

A POEM BY 
SUGANYA GNANSOORY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

LIFE TRAUMATIC

At the moment when you see

a streak of sorrow in the refugee girl
Who at dusk stares at the horizon
forgetting to play
She dissolves in the vast space of old age.
In an effort to conceal the meta-narratives
of angst
giving out a pale smile she goes past.
I appeal to the mighty ones
to extend their hands
so as not to slip in the moss of youth,
for securing
joyous golden hour of dusk
to those small boys in swing.

அலைக்கழிப்பின் வாழ்வில்
அந்தியில்
விளையாட மறந்து
அடிவானம் பார்க்கும்
அகதிச் சிறுமியிடத்தில்
அலைக்கழிப்பின் துயரக்கோடொன்றைக்
காணும் கணமொன்றில்
மூப்பின் பெருவெளியில் கரைகிறாள்.
அவலத்தின் பெருங்கதையாடல்களை
மறைத்திடும் முகமாக
வெளிறிய புன்சிரிப்பொன்றை
உதிர்த்துக் கடக்கிறாள்.
பருவத்தின் பாசிகளில் வழுவாதிருக்க
கரம் நீட்டுமாறு
வல்லவர்களை வேண்டுகிறேன்.
ஊஞ்சலாடும் சிறுவர்களின் மகிழ்வான
பொன்மாலைப் பொழுதுக்காக.

- சுகன்யா ஞானசூரி
22/05/2019

MULLAI AMUTHAN's POEM

A POEM BY 
MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE ENDURING WAIT

Mother is waiting _

For her daughter buried in Semmani
For her son who she accompanied till Pudhu Maathalan
and handed over
Shielding herself from the monsters 
who bother her
every now and then, during nights

Again and again
having to lead the life of a fugitive _

so being _

My Mother
is forever waiting
for our homecoming.

அம்மா
இன்னும் காத்திருக்கிறாள்.
செம்மணியில் புதையுண்ட மகளை...
புதுமாத்தளன் வரை
கொண்டு சென்று ஒப்படைத்த மகனை
அடிக்கடி
இரவுத்தொல்லை தரும் அரக்கர்களிடமிருந்து
ஒதுங்கி
மீண்டும், மீண்டும் தலைமறைவு
வாழ்க்கை
வாழும் என் தாய்
இன்னும் காத்திருக்கிறாள்.
எங்களின் வருகைக்காய்..

AJAYAN BALA BASKARAN's POEM

A POEM BY 
AJAYAN BALA BASKARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE WORLD OF RIPPING BUTTONS

Just the two-legged man alone

deserves to live on
When he walks leaps and flies
the button being unfastened by the world
for his sake
In the third page of a Daily
it makes immaculate attire for him
Adorns him with suffocating helmet
and iron gloves
Along with it all, for him to sleep
a solid wooden-box.

Ajayan Bala Baskaran

அறுக்கும் பட்டன்களின் உலகம்

இரண்டு கால் உள்ள மனிதனே

உயிர் வாழ தகுதியுள்ளவன்
அவன் நடக்கவும் தாவவும்
பறக்கவும் செய்யும்போது
உலகம் அவனுக்காய்
பட்டன் அவிழ்க்கிறது
ஒரு நாளிதழின்
மூன்றாம் பக்கத்தால் அவனுக்கு
நேர்த்தியாக ஆடைசெய்கிறது
மூச்சு முட்ட அவனுக்கு தலைக்கவசமும்
இரும்புக்கையுறையும் அணிந்து
அழகுபார்க்கிறது
கூடவே அவன் உறங்க
உறுதியான ஒரு மரப் பெட்டியும்

-அஜயன் பாலா

VANNAI SIVA's POEM

A POEM BY 
VANNAI SIVA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

FAREWELL, FATHER…

(*in memory of my father)

Father, Dear Father, My Dear Father
If father is not there
Life of children would go haywire
Living God, the Earth that bears our burden
in all concern
The lighthouse guiding his off-springs
If he were not there, 
the course of children would change direction.
He had silently borne all his hardships
Never had he shed tears
Never left us uncared
as load to be discarded
For the tree planted to grow well
The root of hope so strong was he
The foremost teacher.
Ah yes, he is called Father
Our clan-deity who safeguards us from slipping and falling
Live thee well, bringing glory to his name
And the world would bless you with success and fame.

வண்ணைசிவா.

[அப்பாவின் நினைவு நாள் இன்று.அவர் நினைவுகள் நெஞ்சில் நிழலாடுகிறது.
அவர் நினைவாக ஒரு பாடல்]

அப்பா அப்பா அப்பா
அப்பா இல்லா விட்டால்
பிள்ளைகள் வாழ்வு போய்விடும் தப்பா
வாழும் சாமி நம் சுமையை சுகமாய் தாங்கும் பூமி
பிள்ளைகளுக்கு வழிகாட்டும்
கலங்கரை விளக்கு
இவர் இல்லாவிட்டால்
மாறுமே பிள்ளைகள் போக்கு.
பட்டகஷ்டத்தை வெளியே
சொன்னதும் இல்லை
அழுது பார்த்ததும் இல்லை
சுமை என்று ஒருநாளும்
நம்மல ஒதுக்கனதும் இல்லை
நட்ட மரம் போல் நல்லா செழித்து வளர
நம்பிக்கை வேராய்
இருந்தவரு
முதல் கல்விஆசான்
யாரு அவருக்கு அப்பா என்னும் பேரு.
நம் தடுமாறி விழாமல் காவல் காத்த குலச்சாமி
அவர் பேர் நிலைக்க நன்றாய் வாழ்ந்து காண்பி.
வாழ்த்துமே நம்மை பூமி.

FIROSKHAN JAMALDEEN's POEM

A POEM BY 
FIROSKHAN JAMALDEEN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

POETRY AND THE ICE-STICK

Ere the sun writes a poem

I should drink a child that savours the sight of an ice-stick.

A tree rattles about

*‘Ummaachis’ who tell tales of primordial time,

about sweat

and the thousand of censures that its odour gives forth

and the heat that the sun sends into the body

excessively.

The tales grandpa tells

for quenching the thirst with tender-coconut water

are also real long.

Sunny days are

festival time for the trees in the yard.

The giggles of the young women picking lice

The travail and turmoil of their lives

and joyous love

would see off the noon time

The trees narrate the sequence of events to me

I am still gazing at the child that goes on relishing the ice-stick.
Now the stick-ice vendor approaches me
and, relieving itself from writing the sun
the heart turns rapturous for savouring the ice-cream.

*Ummachi : Gods

கவிதையும் ஐஸ் குச்சியும

வெயில் கவிதையொன்றை எழுதுவதற்கு முன்னர்
ஒரு ஐஸ் குச்சியை
ரசிக்கும் குழந்தையை
நான் அருந்தி முடிக்க வேண்டும்.
ஒரு மரம்
ஆதிக் கதைகளை பேசி உழறும்
உம்மாச்சிகளையும்
வியர்வை பற்றியும்
அதன் வாசனையெழுப்பும்
பல்லாயிரம் விமர்சனங்களையும்
வெயில் வெகுவாக உடலினுள் புகுத்தும் சூட்டையும்
அறிவிப்பு செய்கிறது.
இளநீர் கொண்டு தாகம் தீர்க்கவென தாத்தா
சொல்லும் கதைகளும்
நீண்டது.
வெயில் காலமென்றால்
முற்றத்து மரங்களுக்கு பெருநாள்.
தலைப் பேன் பார்க்கும் குமரிகளின்
சல்லாப சிரிப்புக்களையும்
சஞ்சலமான வாழ்க்கை குமுறல்களையும்
சந்தோச காதலனெவும்
மத்தியானப் பொழுதை கரைத்து விடும்
நிகழ்வுகளை மரங்கள் எனக்கு
சொல்லிக் கொண்டு வருகின்றன
நான் இன்னும் ஐஸ் குச்சியை அபாரமாக
ரசித்து ருசிக்கும் அந்த குழந்தையை
பார்ப்பதிலிருந்து விடுபடவில்லை
இப்போது ஐஸ் குச்சிக்காரன் என்னை
நெருங்குகிறான்.
இப்போது
வெயிலை எழுதுவதிலிருந்து மெதுவாக விடுபட்டு
மனசு ஐஸ் சாப்பிடுவதை விரும்பி விடுகிறது.
..
ஜே.பிரோஸ்கான்