YAVANIKA SRIRAM

A POEM BY

YAVANIKA SRIRAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

BANANA PEEL

I too am waiting for those who laugh too much at my expense.

More than the mockery of God they tell something so funny that make us clap and laugh to our heart’s content.

By and large those who make others laugh would be in sorrow, though an age-old belief prevails

So be it! Animals with their funny acrobatics make us happy

And we begin to laugh.

Everything is but the purposes of fellow-humans wrongly planned

Ambitions or the slips and tumblings of the bodies on the floor

For all and more even if it takes place on us when some such thing takes place

We invariably begin to laugh. Some would say that our life is for all to laugh at our expense.

In those days stamping on the banana peel and slipping down _ Ho, what a classic comedy it was perceived to be then?

Now we slip and fall here there everywhere and become a laughing stock.

These days even when waterfalls are flooded and dragging people into them we begin to laugh.

If the women’s attires moved off in anger

The booster sending a satellite into the space returned to the launching site

If rain pours in the desert

If a stage-speaker spits on our face

We begin to laugh.

That’s why we have to ponder over. God has turned this world into something to laugh at. See the moustache of Dali! See that sideways glance!

Contemplating on this absurdity and laughing to his heart’s content Kafka died young. His father was a fool of an age gone by

In truth, those who make fun of

Are those who cause laughter.

In Nature there is a gas to cause laughter. I have seen old men gathering and laughing in the beach. Laughing will increase our life-span!

Suffice to have you zip unsealed and come out thus

Or, even if you remember your mother in a public place, it would be a cause to laugh for sure.

And, I recommend the short stories ‘_ The woman who is falling down) and - ‘Someone is hitting me with an umbrella’)

Thanks

To

Shankara Rama Subramanian

..........................................................................................................................................

வாழைப்பழத் தோல்

என்னை மிகவும் கேலி செய்பவர்களுக்காக நானும்தான் காத்திருக்கிறேன்

படைத்த கடவுளின் கேலியை விட அவர்கள் மிகச் சிறந்த வகையில் கைகொட்டிச் சிரிக்கும்படி ஒன்றைச் சொல்லிவிடுகிறார்கள்

பொதுவாகச் சிரிக்க வைப்பவர்கள் துன்பத்தில் தான் இருப்பார்கள் என்று ஒரு ஐதீகம் இருக்கிறது

இருக்கட்டும்!சிறு விலங்குகள் வேடிக்கை காட்டி நம்மை மகிழ்விக்கின்றன

நாம் சிரிக்க தொடங்கி விடுகிறோம்

அனைத்தும் தவறுதலாக திட்டமிட்ட மனிதர்கள் நோக்கங்கள் லட்சியங்கள் அல்லது தரை மீதான உடல்களின் சறுக்கலகள் அனைத்திற்கும் அப்படியான நிலைகளில் நம் மீதேயாயினும் அப்படியான ஒன்றுநிகழும் போது சிரிக்கத் துவங்கி விட்டோம்.

சிலர் வாழ்க்கைச் சிரிப்பாய் சிரிக்கிறது என்பார்கள்.

அந்த காலத்தில் வாழைப்பழ தோல் வழுக்கி மனிதர்கள் தரை விழுந்ததெல்லாம் மிகப்பெரிய நகைச்சுவை அல்லவா?

இப்போது நாம் எங்கெங்கெல்லாம் தவறி விழுந்து நகைச்சுவை ஆகிறோம்.

இப்போதெல்லாம் அருவிகளில் அதிகம் வெள்ளம் வந்து மனிதர்களை இழுத்து போய் விட்டாலும் கூட நாம் சிரிக்கத் தொடங்கி விட்டோம் .

கோபத்தில் பெண்களின் ஆடைகள் விலகினாலும்

ஒரு சாட்டிலைட்டை விண் வெளிக்குள் செலுத்தி விட்ட பூஸ்டர் ஏவு தளத்துக்கே திரும்பினாலும்

பாலைவனங்களில் மழை பொழிந்தாலும்

ஒரு மேடைப்பேச்சாளர் நம் முகத்தில் காரித்துப்பினாலும்

நாம் சிரிக்கத் தொடங்கி விடுகிறோம்.

அதனால்தான் யோசிக்க வேண்டியதிருக்கிறது!

கடவுள் இந்த உலகத்தை ஒரு கேலிப் பொருளைப் போலவே உண்டாக்கி விட்டார்.

டாலியின் மீசையைப் பாருங்கள்! அந்தக் கண்களின் பக்கவாட்டுப் பார்வையை!

காஃப்கா இந்த அபத்தத்தை நினைத்துத் சிரித்து சிரித்தே இளம் வயதில் இறந்து விட்டான்.

அவனது தந்தை ஒரு வரலாற்றின் முட்டாள்.

உண்மையில் கேலி செய்பவர்கள்

சிரிப்பை உண்டாக்குபவர்கள்

இயற்கையில் சிரிப்பை மூட்டுவதற்கென ஒரு வாயு இருக்கிறது.

கடற்கரையில் வயதான கிழவர்கள் ஒன்று கூடி சிரிப்பதை ப் பார்த்திருக்கிறேன்.

சிரித்தால் ஆயுள் கூடும்!

நீங்கள் ஒரு ஜிப்பை மூடாமல் வெளியில் வந்து விட்டாலே போதும்

அல்லது பொது இடத்தில் பெற்ற தாயை நினைவு கூர்ந்தாலும் கூட அது சிரிப்பை உண்டாக்குவது தான்.

இந்த இடத்தில் ’கீழே விழுந்துகொண்டிருக்கும் பெண்’ அல்லது ’என்னை ஒருவன் குடையால் அடித்துக் கொண்டிருக்கிறான்’ என்கிற சிறுகதைகளைப் பரிந்துரை க்கிறேன்.

நன்றி!

ஷங்கர் ராமசுப்பிரமணியனுக்கு

//*கீழே விழுந்து கொண்டிருக்கும் பெண்" "என்னை ஒருவன் குடையால் அடித்துக் கொண்டிருக்கிறான்" இரண்டும் தமிழில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட அபத்தச் சிறுகதைகள்//