PERUMAL ACHI

 A POEM BY

PERUMAL ACHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Seeing me, a stranger viewing her countenance

The tall mirror fixed with the almirah

might’ve been a little shaken.

With a soft cloth I softly stroked and removed its worries

for the known faces lost.

Wonder how many times the previous tenants would have

looked into the mirror…

When they who were real close to it shifted place

the mirror must have remained dust-filled and dirty

for quite a few days.

It might’ve been petrified by the sweaty faces of those

who had come to paint the walls

I smiled at the mirror having sticker-dots here and there

as the sign of whitewashing

After a few weeks it changed in accordance

with my nature.

Just as the looking mirror

that transforms itself in tune with those

looking into it,

there are some of us.

Perumal Achi

•

சற்றே அதிர்ந்திருக்கக்கூடும் புதிதாக முகம் பார்க்கும் என்னைப்பார்த்து அலமாரியுடன் இணைக்கப்பட்ட ஆளுயரக்கண்ணாடி..

பழைய முகங்கள் என்னவாகின என்ற கவலைகளை மெல்லிய துணியால் ஒற்றி எடுத்தேன்.

எத்தனை முறை முகம் பார்த்தார்களோ முன்பு குடியிருந்தவர்கள்.

நல்ல நட்புடன் பழகிய அவர்கள் வேறிடம் சென்றதும் சில நாட்கள் தூசியும் அழுக்குமாக இருட்டில் இருந்திருக்கக்கூடும் அக்கண்ணாடி.

சுவர்களுக்கு வண்ணம் பூச வந்தவர்களின் வேர்வை முகங்களில் கலங்கியிருக்கலாம்.

வண்ணம் பூசிய அடையாளமாக ஆங்காங்கே பொட்டிட்டுக் கொண்ட கண்ணாடியிடம் நட்பாய் புன்னகைத்தேன்.

சில பல வாரங்களுக்குப் பிறகு என்னியல்புகளுக்கு ஏற்ப மாறிவிட்டது பார்ப்பவர்களுக்கேற்ப மாறிவிடும் அக்கண்ணாடி போலத்தான் மனிதர்கள் சிலரும்.