MISBAH UL HAQ'S POEMS(2)

TWO POEMS BY 

MISBAH UL HAQ

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

How to pervade all over Time……

Being left alone like the light
of faraway night glowing thinly
_ the Time keeps lamenting
as the ‘Meesan’ of the tomb
words alone are left with me.
Not like the seclusion of the womb
Not like the seclusion of the tomb
the seclusion of this period….
Despite having people around
and laughter and voices resound
despite having our own someone
the loneliness of this Time
stays on.
.

Misbah Ul Haq

♪
காலத்தின் மீது
எப்படி வியாபித்திருப்பது...
விரிந்திருக்கும் நகரத்தின்
தொலைதூர இரவில் ஒடுங்கி ஒளிரும்
விளக்கை போல தனித்துவிடுவதை
புலம்பிக் கொண்டிருக்கிறது காலம்...
கல்லறையின் மீஸானைப் போல
வார்த்தைகள் மட்டும் என்னிடம் எஞ்சியிருக்கின்றன..
கருவறையின் தனிமைப் போல் இல்லை,
கல்லறையின் தனிமைபோலும் இல்லை,
இந்த காலத்தின் தனிமை...
மனிதர்கள் சூழ்ந்திருப்பதால்,
சிரிப்பும், குரல்களும் ஆர்பரிப்பதால்,
நமக்கென யாரோ இருப்பதால்
இந்த காலத்தின் தனிமை விலகிவிடுவதில்லை.

2.

All I have

is a lone ferry…
How to haul a river
and carry.
But, a wayfarer’s destination is
not the sea.
Yet throughout his course
a river of course.

Misbah Ul Haq

•
என்னிடம் இருப்பதோ
ஒற்றைப் படகு...
எப்படி ஒரு நதியை
அள்ளிச் செல்வது...
ஒரு வழிப்போக்கனின்
முடிவிடம் கடல் அல்லவே..
ஆனாலும் அவன் வழியெங்கும்
ஒரு நதி...