PALAIVANA LANTHER

 A POEM BY

PALAIVANA LANTHER

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

LUST AND FOREST

Where lie the leaves that turn you heady ask I

But you show me the roots.

For feeling the roots so dense and long

Have to plunge into the very bottom

In suffocation sand blossoms in the nose

With each blooming sand

the inebriation

starting from not wanting to take apart the lips

and in the end dying with not wanting to lock the lips

_ this is indeed

a forest for getting lost guaranteed.

பாலைவன லாந்தர்

காமம் மற்றும் காடு

போதை தரும் இலைகள் எங்கிருக்கின்றன என்று கேட்கிறேன்

நீயோ வேர்களைக் காட்டுகிறாய்

தடித்து நீண்ட வேர்களைத் தீண்ட ஆழத்தில்

புதைய வேண்டியிருக்கிறது

மூச்சுத்திணறலில் நாசியில் மணல் பூக்கிறது

பூக்கப்பூக்க உதிரும் மணல்

உதடுகளைப் பிரிக்க மனமற்று தொடங்கி

உதடுகளை பூட்டிக்கொள்ள மனமற்று மடியும் மயக்கம்

இது

தொலைவதற்கென வாக்களிக்கப்பட்ட காடு.

NUHA

 A POEM BY

NUHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In front of the sand particles where bubbles break

the great grand sea kneels down.

When Nature gives a slap on the cheek of waves

foam swells and the speed tends to subside

A butterfly turns into nothing

the smoke-emitting poisonous gas of the serpentine

that had set aflame the jungle

Beyond sorrow calm and serenity

this is all strong white-filled Sun-river.

The White Lotus sprouting as ash

in the boiling beverage that never cease to be

is made of two, three petals.

குமிழிகள் உடையும் மண் துணிக்கைகளின்

முன் மாபெரும் கடல் மண்டியிடுகிறது

இயற்கை அலைகளின் கன்னத்தில் ஓங்கி அறைகையில் சுழல் நுரைத்து அமர்முடுகப்

பார்க்கிறது

வனங்களை எரித்த சர்ப்பத்தின்

புகைந்த விஷவாயுவை பிசுபிசுக்கச்

செய்தது ஒரு பட்டாம்பூச்சி

நீர்த்துப் போகுமென்று அல்லது கொந்தளித்து

வெடிக்குமென்று சாத்தான் கண்ட கனவில்

வெண்முகிலை வரைந்தது யார்

துக்கம் சாந்தம் அமைதியை தாண்டி

இது உரம்பாய்ந்த வெண்மை தழைக்கும்

வெயில் நதி

தீராத கொதி குழம்பில் நீறாய் பூத்திருக்கும்

வெண்தாமரை

இரண்டு மற்றும் மூவிதழ்களால் ஆனது

நுஹா

DANISKARAN KANDASAMI

 A POEM BY

DANISKARAN KANDASAMI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE FIRST DEATH

AND THREE NAMES

Karamazov’s house is swelling with revelry

Once again it would become an empty tent

The rubles

If he with whom Adelaida had run away

Is but a half-starving teacher

On reading Dostoevsky’s writings about her

being and role

We can ask Fyodor.

With a few words

That are accessible for the time being

I go searching for Adelaida

wandering all over Petersburg.

With the tears that Karamazov had shed

in a city- street

wetting my feet

I look up.

For Adelaida’s death that happened upstairs

there are two names

Starvation and Fever.

‘Neeli’ is a name for tears.

முதலாம் மரணமும்

மூன்று பெயர்களும்

--------------------------------------------------

கலியாட்டங்களால் நிரம்பி இருக்கிறது

கரமசோவின் வீடு

மீண்டும் காலிக்கூடாரமாகும்,

சுரண்டிய ரூபிள்கள் கரைந்து

காணாமல் போகும்.

அடிலெய்டா ஓடிப்போனது

ஒரு அரைப்பட்டினி வாத்தியாரோடென்றால்

அவளது இருப்பும் பங்கும் குறித்த

தஸ்தவ்யெஸ்கியின் எழுத்துக்களை

வாசிப்பது பற்றி

ஃபியோதரை விசாரிக்கலாம்

இப்போதைக்கு

சாத்தியமாகும் சில சொற்களோடு

அடிலெய்டாவைத் தேடித்தேடி

பீட்டர்ஸ் பர்க்கில் அலைகிறேன்

நகரின் தெருவொன்றில்

கரமசோவ் அழுத கண்ணீர்

என் கால்களை நனைக்க

நிமிர்ந்து பார்க்கிறேன்

மாடியில் நிகழ்ந்த அடிலெய்டாவின் மரணத்திற்கு

பட்டினி என்றும் காய்ச்சல் என்றும்

இரண்டு பெயர்கள்

கண்ணீருக்கு நீலி என்று ஒரு பெயர்

- டணிஸ்கரன் -

20012021

பின்குறிப்பு: காற் புள்ளி சஞ்சிகையில் வெளிவந்த எனது பிரதியின் இன்னுமொரு வடிவம்.

SUGANYA GNANASOORY

 A POEM BY 

SUGANYA GNANASOORY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

CAT LOVER

The city-cats wandering all wounded

fear the compound walls.

For the bleeding soft feet

a kiss or a gentle hug

would prove a balm.

Their anguish and agony never reach

the heart sans love.

The sharpness of nail

and the softness of feet

are two ways of life.

Those who were in love know very well.

Those who had fallen in love at least once

never ever stick broken glass pieces

on the compound wall of their house.

Suganya Gnanasoory

பூனைக் காதலன்

************

காயமுற்றுத் திரிகின்ற

நகரத்தின் பூனைகள்

மதில்களைக் கண்டு அச்சப்படுகிறது.

உதிரம் சொட்டும் மென்பாதங்களுக்கு

ஒரு முத்தமோ சிறு அணைப்போ

மருந்தாகக் கூடும்.

அவற்றின்

வேதனைகள் புரிவதேயில்லை

காதலற்ற உள்ளத்திற்கு.

நகத்தின் கூர்மையும்

பாதத்தின் மென்மையும்

வாழ்வின் இரு போக்கென

காதலித்தவர்கள் அறிவர்.

ஒருமுறையாவது காதல் கொண்டவர்கள்

தம்வீட்டு மதிலின்மேல் எப்போதும்

*பிசுங்கான்களை பதிப்பதேயில்லை.

- சுகன்யா ஞானசூரி

12/02/2020. நள்ளிரவு 12:06.

*பிசுங்கான்: உடைந்த கண்ணாடி சில்லுகள்.

INSIGHT - FEBRUARY 2021

 POETS IN THIS ISSUE

 (FEB, 2021)

1. THARMINI

2. THADSAYANEE PREMINI

3. SHANMUGAM SUBRAMANIAM

4.JAYADEVAN

5.VATHILAIPRABHA

6.ABDUL JAMEEL

7.VASANTHADHEEPAN

8.SANKARI SIVAGANESAN

9.RAJAJI RAJAGOPALAN(2)

10.S.J.BABIYAN

11.BOOMA ESWARA MOORTHY

12.SRIDHAR BHARATHI

13.AASU SUBRAMANIAN

14.SINDUJA NAMASHY

15.IYYAPPA MADHAVAN

16.YUGAYUGAN(RENGARAJAN VEERASAMI)

17.RIYAZ QURANA

18.NUNDHA KUMAARUN RAAJAA

10. A.K.MUJARATH

20.MA.KALIDAS

21. SHARMILA VINOTHINI THIRUNAVUKARASU

 

THARMINI

 A POEM BY

THARMINI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

As if they had stared at each other

by chance

In a short while

they smiled unnaturally.

as deep in thought their hands rubbed against each other

they felt one another.

The water for two mugs of Tea

had boiled upon the table

between them

the ordinary Tea steaming

Now

the deal was made quietly

For drinking without bitter taste

Let each of them deposit

the sugar they require.

In the cups

images of birds

hopping hither and thither

and reeling in the rims….

தற்செயலாகத் தான் முறைத்துப் பார்த்தது போல

சற்று நேரத்தில்

செயற்கையாகப் புன்னகைத்தனர்

என்னவோ யோசினையில்

கைகள் முட்டி விட்டதாக

தொட்டுக்கொண்டனர்

இரு குவளைகளுக்கான நீர் கொதித்துவிட்டது

மேசையில்

அவர்களுக்கு நடுவில்

வெறுந்தேநீர் ஆவிவிட்டபடி

இப்போது

அமைதியாக நிறைவேறியது ஒப்பந்தம்

கசப்பின்றி அருந்த

அவரவருக்கான சீனியை அவரவர் போடட்டும்

கோப்பைகளில் பறவைகளது படங்கள்

அங்குமிங்கும் தத்தித் தாவி

விளிம்புகளில் தடுமாறி…

தர்மினி

THADSAYANEE PREMINI

 A POEM BY

THADSAYANEE PREMINI

Translated into English by Latha Ramakrish nan(*First Draft)

THE CURSE

Drifting off the crowd

a lone dove wanders all alone.

Do you know

the distinct moisture of the eyes

wounds who

As the vision of the entire sorrow

that we had exchanged when we parted

it goes around hopping

Those days we were overjoyed

pursue as dreams…..

Time enslaved by fate always …..!

Eyes that had swallowed flames

probing eyes

burn the pigeon-pair!

A solitary curse is

swinging in the tree-branch.

சாபம்

கூட்டத்திலிருந்து பிரிந்து

தனியே அலைகிறது ஒற்றைப்புறா…!

கண்களின் கூரிய ஈரம்

யாரைக் காயப்படுத்துகிறது என அறிவாயா…?

நீயும் நானும் பிரிந்த போது பரிமாறிக் கொண்ட

மொத்தத் துயரின் பிம்பமாய்

அது தத்தித் தத்தி அலைந்து கொண்டிருக்கிறது!

குதூகலித்த காலங்கள்

கனவுகளாய்த் தொடர்கின்றன…!

விதியிலிருந்து விடுபடத் தெரியாத காலம்…!

தீக்கொழுந்துகளை விழுங்கிய கண்கள்…!

குறுகுறுவென்ற பார்வை

இணைப் புறாக்களைச் சுட்டெரிக்கிறது!

தனித்த சாபம் ஒன்று

மரக்கிளையில் ஊசலாடிக்கொண்டிருக்கிறது…!

Thadsayanee Premini

SHANMUGAM SUBRAMANIAM

 A POEM BY

SHANMUGAM SUBRAMANIAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Two chairs remain seated by none

Wonder which to occupy

I am a little confused.

Both belong to me.

Same kind, same cost

Around them a dishevelled room

On the floor a half-opened book

On seeing that, in the author’s appearance

eyes would roll and scare

The sharpness of moustache twisted upward

with a finesse

Head sans hat

Despite reading some pages many a time

His words appeared easily comprehended

once or twice

Though I feel that some change has indeed

Taken place in my everyday routine

can’t pinpoint it.

He is telling tales to his grandson

Without taking my eyes off him

and his book

I went near his grandson

and sat beside.

Shanmugam Subramaniam

இரு நாற்காலிகள்

யாரும் அமராமல் இருக்கின்றன

எதில் அமர்வது சற்று குழப்பமாகவே உள்ளது

இரண்டும் எனக்குச் சொந்தமானதுதான்

ஒரே மாதிரியானது ஒரே விலையும்கூட

சுற்றிலும் ஒழுங்குபடுத்தப்படாத அறை

தரையில் பாதிவிரிந்த நிலையில் புத்தகமொன்று

அதைப் பார்க்கும்போது எழுதியவரின் தோற்றவுருவில்

உருண்டு வெருட்டும் கண்கள்

மேல்நோக்கி லாவகமாக முறுக்கிய மீசையின் கூர்மை

தொப்பியை அணிந்திரா சிரம்

பலமுறை சில பக்கங்களை வாசித்தும்

அவர் சொல்வது ஒரிரு தடவை விளங்கியது போலிருந்தது

என் அன்றாட நடப்பில் மாறுதல்

ஈடேறியிருப்பதாகப்பதாக எண்ணினாலும்

இன்னதென்று சுட்டிக்காட்ட முடியாது

அவர் தன் பேரனுக்கு கதைகளைச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்

அவரையும் அந்தப் புத்தகத்தையும்

எந்நேரமும் பர்ப்பதை மட்டும் நிறுத்தாமல்

அவரது பேரனுக்கு அருகில் சென்று

நான் அமர்ந்து கொண்டேன்.

- எஸ்.சண்முகம் -

JEYADEVAN

 A POEM BY

JEYADEVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Though a whole sack of paddy heaped

the wagtail sparrow pecks at just a few grains

and relishing, just goes away

The scarecrow keeps looking at it fixedly

as if it would take away the entire field.

The sparrows that collect and save straw

do not store grains.

Birds believe humans

It is humans who believe not birds.

ஜெயதேவன்

ஒரு மூட்டை நெல்லைக் கொட்டி வைத்தாலும்

ஒரு சில தானியங்களைத்தான்

கொத்தித் தின்று விட்டுச் செல்கிறது

அந்த வாலாட்டிக் குருவி.

மொத்த வயலையும் தூக்கிக் கொண்டு

போய் விடுமோ என்று உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டே இருக்கிறது

சோளக் கொல்லை பொம்மை.

வைக்கோலை சேமிக்கும் குருவிகள்

தானியம் சேமிப்பது இல்லை.

பறவைகள் மனிதனை நம்புகின்றன

மனிதன்தான் பறவைகளை நம்புவது

இல்லை.

****