A POEM BY
THADSAYANEE PREMINI
Drifting off the crowd
a lone dove wanders all alone.
Do you know
the distinct moisture of the eyes
wounds who
As the vision of the entire sorrow
that we had exchanged when we parted
it goes around hopping
Those days we were overjoyed
pursue as dreams…..
Time enslaved by fate always …..!
Eyes that had swallowed flames
probing eyes
burn the pigeon-pair!
A solitary curse is
swinging in the tree-branch.
சாபம்
கூட்டத்திலிருந்து பிரிந்து
தனியே அலைகிறது ஒற்றைப்புறா…!
கண்களின் கூரிய ஈரம்
யாரைக் காயப்படுத்துகிறது என அறிவாயா…?
நீயும் நானும் பிரிந்த போது பரிமாறிக் கொண்ட
மொத்தத் துயரின் பிம்பமாய்
அது தத்தித் தத்தி அலைந்து கொண்டிருக்கிறது!
குதூகலித்த காலங்கள்
கனவுகளாய்த் தொடர்கின்றன…!
விதியிலிருந்து விடுபடத் தெரியாத காலம்…!
தீக்கொழுந்துகளை விழுங்கிய கண்கள்…!
குறுகுறுவென்ற பார்வை
இணைப் புறாக்களைச் சுட்டெரிக்கிறது!
தனித்த சாபம் ஒன்று
மரக்கிளையில் ஊசலாடிக்கொண்டிருக்கிறது…!
Thadsayanee Premini
No comments:
Post a Comment