ATHMAJIV

 TWO POEMS BY

ATHMAJIV

Translated into English by Latha Ramakrishnan

1. THE VISION

Indeed I am walking on the sky _ Oh yes,

See for yourself

The shadows of my legs

keep strolling in the earth

On the skyway

my footprints don’t leave a trail

Dividing the Moon into two

and holding them in both my hands

_ All for fun, you see.

If looked intently

My very own eyes – they could be

I collect a few water-fetching clouds

and carry them in my bag

to drink when I feel thirsty

From the painting brush of

an unknown artiste

the greenish blue hue-mix is

sprayed

I move a little away

It is absolutely out of place in

the yellow-colour upper-wear

I speak of the ocean only

On returning to the ground

for resting a while

hugging close the sleep

that would be waiting for me in my cot

I would sleep fast.

தரிசனம்

வானத்தின் மீதுதான்

நடந்து கொண்டிருக்கிறேன்

நன்றாக பாருங்கள்

எனது கால்களின் நிழல்கள்

பூமியில் அலைந்தபடி இருக்கிறது

வான்பாதையில்

எனது காலடித் தடங்கள் பதிவதில்லை

நிலவை இரண்டாக்கி இரண்டு கைகளிலும்

ஏந்திக் கொண்டிருப்பதும்கூட

வேடிக்கைக்காகத்தான்

உற்று நோக்கினால்

எனது கண்களாகக்கூட இருக்கக்கூடும்

நீர்சுமந்த சில மேகங்களை

எனது பையில் எடுத்துச் செல்கிறேன்

தாகமெடுக்கும்பொழுது அருந்துவதற்காக

யாரோ ஒரு ஓவியனின் தூரிகையிலிருந்து

நீலப்பச்சை வர்ணக்கலவை தெளிக்கப்படுகிறது

நான் சற்று நகர்ந்து கொள்கிறேன்.

மஞ்சள்நிற மேலாடையில்

சற்றும் பொருந்துவதில்லை அது

சமுத்திரத்தை பற்றிதான் கூறுகிறேன்

ஓய்வுக்காக மண்ணுக்கு திரும்பும்போது

என் அறைக்கட்டிலில் காத்திருக்கும்

உறக்கத்தை அணைத்தபடி

தூங்கி விடுவேன்

ஆத்மாஜீவ்

(2)

Yes it is He

Yes, of course, It is indeed He

The one who is wandering here and there

is He; He alone.

With Hope

as raindrops

and as thorns

He is walking along the same passage

with bare feet chilled

leaving trails with warm blood oozing

The prime-root making a u-turn

tearing open the earth and climbing up

looks at the sky

The expectation flowing out of its eyes

A hope

A throb

A fatigue

Yes

It is He

Indeed it is He

ஆமாம் அவன்தான்

அவனேதான் அது

ஆடைகளற்று நடுத்தெருவில்

அங்குமிங்கும் அலைந்து கொண்டிருப்பது

அவன் அவனேதான்.

நம்பிக்கை

மலர்களாகவும்

மழைத் துளிகளாகவும்

முட்களாகவும்

அதே சாலையில்தான் நடக்கிறான்

வெறுமையான பாதங்கள் சில்லிட

கதகதப்பாக

ரத்தம் கசியும் சுவடுகளுடன்

ஆணிவேர் திரும்பி

நிலத்தைக் கிழித்துக் கொண்டு மேலேறி

வானத்தைப் பார்க்கிறது

அதன் கண்களில் வழியும் ஆவல்

ஒரு நம்பிக்கை

ஒரு துடிப்பு

ஒரு சோர்வு

ஆமாம்

அவன்தான் அது

அவனேதான்

ஆத்மாஜீவ்