A POEM BY
KANNAN VISWAGANDHI
Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
In a matter of ten minutes
You would get used to
Hundred and Forty
None of the wagons once came
Ever again returned
He would grasp the problem
all too precisely
by the mere faulty sound
On an other day
With the hands of fate
throwing him apart
Injured in the head
almost on the throes of death
lying motionless in the ICU
He threw open his shop
in the fifth month itself
In the sobs flooding within
and exploding
with tears overflowing
stroking the machines one by one
and wiping them clean again and again
Alas, how to tell him at all
to go in search of a livelihood
or change the trade for good?
மறுபிறவி
அழுத்தினால்
நூற்றிநாற்பது
பத்தே நிமிடத்தில்
பழகிவிடும்
எந்த ஒரு வாகனமும்
வந்தவை திரும்பவும்
வந்ததில்லை
அவன் தவறால்
சத்தத்தை வைத்தே
பிரச்சினையைக்
கணித்திடுவான்
பிறிதொரு நாளில்
விதியின் கரங்கள்
வீசியடிக்க
தலையில் அடிபட்டு
சாகக்கிடந்தவன்
அவசர சிகிச்சைப் பிரிவில்
அசைவின்றிக் கிடந்தவன்
ஐந்தாம் மாதமே
கடைதிறந்து விட்டான்
உள்ளுக்குள் பொங்கி
வெடித்த அழுகையில்
கண்ணீர் வழிய
இயந்திரங்களை
ஒவ்வொன்றாக
மீண்டும் மீண்டும்
தொட்டுத் துடைப்பவனிடம்
எப்படிச் சொல்ல முடியும்
வேலை தேடு என்றோ,
தொழிலை மாற்று என்றோ?
No comments:
Post a Comment