RIYAS QURANA

 A POEM BY

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE SNAKE RESIDING IN THE JUNGLE

Your silence is a gargantuan forest

There as a lamb gone astray

I am wandering all over

As far as my heart could reach

no word comes into view

With hunger unbearable

when I go near and place my mouth

grass-clusters vanish

When they see me

the rivers turn silent and frozen

Without words

how did you make a forest evolve

That which lies inside its silence

is not at all quiet in essence

Something monstrous

Devoid of mercy

Devoid of benevolence

Something monstrously cruel

The boundaries of the massive jungle

called Silence

are infinite

Its abyss beyond the scope of hanging

Searching for finding the way

and growing weary

when I stand there lost and forlorn

Shaking

the trees began crashing one by one

Just a few minutes would have gone

Destroying the jungle

out of you came a Word

Then, one after another

Turning into raindrops

they began drenching..

The rain went on till dawn.

Taking turns we drank words

to our hearts’ content.

Eventually you said

that my silence is snake-like

As snake dwelling in the jungle

I mingled

both our silences.

காட்டில் வசிக்கும் பாம்பு

உன் மௌனம் பெருங்காடு

அங்கு வழிதப்பிய

ஒரு ஆட்டுக் குட்டியைப்போல

அலைந்து திரிகிறேன்.

மனதிற்கு எட்டிய துாரத்தில்

ஒரு சொல்லையும் காணவில்லை

தாளாத பசியோடு

அருகில் சென்று வாய் வைக்கையில்

புற்கள் மறைந்து விடுகின்றன

என்னை கண்டதும்

ஆறுகள் சப்தமற்று உறைந்துவிடுகின்றன

சொற்களே இல்லாமல்

ஒரு காட்டை எப்படி

வளர்த்தெடுத்தாய்

அந்த மௌனத்திற்குள் இருப்பது

அமைதியே அல்ல.

மிகப் பெரும் பயங்கரம்

கருணையில்லை

இரக்கமில்லை

நினைவுகளை நடுங்கச் செய்யும்

கொடுமையான பயங்கரம்

மௌனம் என்ற பெருங்காட்டின்

எல்லைகள் வரையறுக்கப்படாதவை

அதன் ஆழம் தொங்கலற்றவை

வழிதேடி அலைந்து

சோர்வுற்று திகைத்து நிற்கையில்

சடசடத்து ஒவ்வொருமரமாக

விழத்தொடங்கின.

சில நிமிடங்களே ஆகியிருக்கும்

காட்டை அழித்துவிட்டு

உன்னிடமிருந்து வெளிவந்தது

முதலாவது சொல்.

பின், ஒன்றன்பின் ஒன்றாக

மழைத்துளிகளாகி சரசரவென்று

நனைக்கத் தொடங்கின

விடியும் வரை ஓயாத மழை அது.

சொற்களை மாறி மாறி பருகினோம்

கடைசியாக சொன்னாய்,

எனது மௌனம் பாம்பு போன்றது என.

காட்டில் வசிக்கும் பாம்பு என

இருவரின் மௌனத்தையும்

இணைத்து வைத்தேன்.

Riyas Qurana