RAMESH PREDAN

 A POEM BY

RAMESH PREDAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(*with corrections suggested by the poet duly incorporated)

ONE OF THE LOST EPICS

He was writing something on the city walls

Initially none gave it a second glance

In very fine handwriting line by line

his sentence stretched on and on

With an arrow mark at the spot where the wall ended

He wrote on the next wall.

Day and night

He continued to write.

As he went on writing

a crowd read them and pursued him

They who regarded the house deserving neither a whitewash

nor posters

remained hesitant to demolish it and build new quarters

His Word went along streets and lanes

lengthening infinitely.

Taking copies of it, some went behind.

In the oval-shaped city of Pudhucherry

an Epic written

commencing from the 13th of March 1885

concluding on the 8th of October 1899

disappeared for ever

in the city’s makeover.

Today those who had taken copies of it are no more

Nor are the facsimiles.

In pale and dim letters

a few similes and metaphors there

on walls ruined; forsaken.

தொலைந்த காப்பியங்களுள் ஒன்று

================================

நகரத்துச் சுவர்களில் அவன் எதையோ

எழுதிக்கொண்டிருந்தான்

ஆரம்பத்தில் அதை யாரும் பொருட்படுத்தவில்லை

அழகிய கையெழுத்தில் வரிவரியாக வாசகம்

வளர்ந்துகொண்டே போனது

சுவர் முடியும் இடத்தில் அம்புக் குறியிட்டு

அடுத்த சுவரைச் சுட்டினான்

இரவு பகலென அவனது எழுத்துத் தொடர்ந்தது

அவன் எழுதஎழுத ஒரு கூட்டம்

அதை வாசித்தபடியே பின்தொடர்ந்தது

யாவரும் சுவருக்கு வெள்ளையடிக்கவோ

சுவரொட்டி ஒட்டவோ

தேவையற்றதெனக் கருதிய வீட்டை

இடித்துப் புதியது கட்டவோகூடத் தயங்கினர்

தெருத்தெருவாக அவனது வாசகம்

நீண்டுகொண்டே போனது

அதைக் காகிதத்தில் படியெடுத்துக்கொண்டே

சிலர் சென்றனர்

நீள் வட்டவடிவப் புதுச்சேரி நகரத்தில்

1885 மார்ச் 13ஆம் நாள் தொடங்கி

1899 அக்டோபர் 8ஆம் நாள் முடிய

எழுதப்பட்ட ஒரு காப்பியம்

முற்றாக நகரமாற்றத்தில் மறைந்துவிட்டது

இன்று அதைப் பிரதியெடுத்தவர்களும் இல்லை

பிரதியும் இல்லை

மங்கிய எழுத்துகளுள் சில

உவமைகளும் உருவகங்களும்

கைவிடப்பட்ட இடிந்த சுவர்களில்

(சக்கரவாளக்கோட்டம் / 2004.)

VETRISELVAN(Vijai Rajendran)

 A POEM BY

VETRISELVAN(Vijai Rajendran)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In the dry land left uncared

due to the torrential downpour of yesterday

Elephant Grass has grown in abundance.

Plucking with our tiny beaks

the slim tender dry leaves of

Elephant Grass

we weave our abode.

For taking the tender dry leaves of

Elephant Grass

We didn’t stipulate any price

And we as a rule don’t extract

from the same Elephant Glass

all the dry-leaves required for our dwelling.

We remain as we are.

The Elephant Grass also sprouts again

and grows

for yet another summer.

Our sparrow

all set to fly tomorrow

will also be

grazing thee.

விசய் இராசேந்திரன்

கவனிப்பின்றிக் கிடந்த

தரிசுக் காட்டில்

நேற்றுப் பெய்த

பெரும் மழையால்

யானைப்புல் அமோகமாக விளைந்துவிட்டது

யானைப் புல்லின்

பசுஞ்சருகையே

சின்னஞ்சிறு அலகால்

கொய்தெடுத்து நெய்கிறோம்

எங்கள் வீட்டை

யானைப் புல்லின்

பசுஞ்சருகை எடுக்க

நாங்கள் எந்த

விலையும் பேசவில்லை

ஒரே யானைப்புல்லில்

எங்கள் வீட்டுக்கான

எல்லாச்சருகையும் எடுப்பதும்

இல்லை

நாங்கள் நாங்களாகவே இருக்கிறோம்

யானைப்புல்லும் மீண்டும்

பிறந்து வளர்கிறது

இன்னொரு முதுவேனில் காலத்திற்காக

நாளை பறக்கக்காத்திருக்கும்

எங்கள் குருவியும் உங்களை மேயும்.

#வெற்றிச்செல்வன்

ஒளிப்படம்: நானே

https://youtu.be/i5XaV-jobZY

RAJAPUTHRAN

 A POEM BY

RAJAPUTHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE POEM

For the muscle to grow

driving out those creeping

Satan waits for swallowing the goats.

Munching inch by inch

we boast of others’ brain

as our very own.

Evicting I from You

and You from I

and Many from Us

and enjoying it all to the hilt

is the prime preoccupation

for God

and my Poems.

கவிதை

********

சதை வளர்வதற்கு

ஊர்வனவற்றை வெளியேற்றி

ஆடுகளை விழுங்க

சைத்தான் காத்திருக்கிறான்

சிறுகச்சிறுக மென்றுவிட்டு

அடுத்தவர் மூளையை

தன்னறிவென்று பீத்திக்கொள்கிறோம்

உன்னிலிருந்து என்னையும்

என்னிலிருந்து உன்னையும்

நம்மிலிருந்து பலரையும்

வெளியேற்றி ரசிப்பது தான்

அந்த கடவுளுக்கும்

என் கவிதைகளுக்கும்

ஆகச்சிறந்த வேலை

*****

#கோவை_இராஜபுத்திரன்

MOHAMMED BATCHA

 A POEM BY

MOHAMED BATCHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

Jenny’s teardrops fall upon the hands of Marx…..

With the cup of poverty brimming and overflowing

The first chapter of ‘Das Capital’ left incomplete

languishing in poverty…

The walls of the house changed places all too often.

Wonder why, but Engels kerchief remains a co-traveller

Words unwritten _

Oh, droplets of sweat do write.

Black is but the hallmark of betrayal.

With red pouring many factories swell.

Perversion of the treacherous masters

attempts to burn the ‘Capital’

Kindness is but the discourse of

Deception

He who stitches footwear

remains barefooted

Even the luxurious smoke of the wagons

contaminates readily the breath of the have-nots.

The mills would always be heaving a long

uncontrollable sigh

Upon the table of he who brought forth the queries

Why? What for? How?

Lies a shadow with its response unknown

In the cabins with the portraits of Marx hung

Have anyone seen Jenny’s teardrops

Comrade _Not just the towel

covered with shade _

Real;

Forget not the ‘Capital’

Mohamed Batcha

•

ஜென்னியின் கண்ணீர்த்துளி

மார்க்சின் கைகளில் விழுகிறது...

வறுமையின் கோப்பை

நிரம்பி வழிய

மூலதனத்தின் முதல் அத்தியாயம்

முடியாத வறுமையில்...

வீட்டின் சுவர்கள்

அடிக்கடி இடம் மாறிக் கொண்டன

ஏங்கல்சின் கைக்குட்டை

ஏனோ கூடவே பயணிக்கிறது

எழுதாத வார்த்தைகளை

வியர்வையின்

துளிகளல்லவா எழுதுகின்றன!

கருப்பு என்பது

வஞ்சித்தலின் அடையாளம்

சிகப்பு கொட்டி ஆலைகள் நிறைகின்றன

முதலாளிகளின் வக்கிரம்

மூலதனத்தைச் சுட்டெரிக்கப் பார்க்கிறது

கருணை என்பது

என்றுமே தந்திரத்தின் பேச்சு...

காலணி தைப்பவன்

காலணியில்லாத கால்காரன்

வாகனங்களின் சொகுசுப் புகை கூட

ஏழைகளின் சுவாசத்தைத்தான்

எளிதில் பாழ் செய்கிறது...

ஆலைகளுக்கு எப்போதுமே

அடங்காத பெரு மூச்சுதான்.....

ஏன்? எதற்கு ? எப்படி ?

என்ற கேள்விகளை

எடுத்து வைத்தவன் மேசையில்

அப்படியே கிடக்கிறது

விடைத் தெரியாத நிழலொன்று...

மார்க்ஸின் படம் மாட்டிய அறைகளில்

ஜென்னியின் கண்ணீர் துளிகளை

யாராவது பார்த்தீர்களா?

நிறம் போர்த்த துண்டு மட்டுமே

நிஜமல்ல தோழரே

மூலதனத்தை மறந்து விடாதீர்கள்.

-..முகமது பாட்சா*

01/05/2018

JEYADEVAN

 A POEM BY

JEYADEVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A Minute means a Death

A Minute means an Accident

A Minute means a Bomb-explosion

A Minute means Ladylove’s kiss.

A Minute means Fall of Thunder

A Minute means Divorce.

A Minute is manhood descending

into womanhood and together

turning into embryo.

A Minute means Breakup of friendship.....

Throw not a Minute as something trivial

Minutes make Life into a whole.

ஒரு நிமிடம் என்பது ஒரு மரணம்

ஒரு நிமிடம் என்பது ஒரு விபத்து

ஒரு நிமிடம் என்பது ஒரு குண்டுவீச்சு

ஒரு நிமிடம் என்பது காதலி முத்தம்

ஒரு நிமிடம் என்பது ஓர் இடி விழல்

ஒரு நிமிடம் என்பது விவாகரத்து

ஒரு நிமிடம் என்பது ஆண்மை இறங்கி

பெண்மையில் சேர்ந்து கருவாதல்

ஒரு நிமிடம் நட்பின் முறிவு

ஒரு நிமிடம் என்று தூக்கி எறியாதீர்….

நிமிடம் நிமிடங்களால் ஆனதே வாழ்க்கை.

ஜெயதேவன்

ANA MIKA

 A POEM BY

ANA MIKA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

NOTES FROM THATHAMMAA’S DIARY

Animal sans tongue

Fish without fins

Mammoth-faced Mosquito

Six-legged dog

Sculpture with three boobs

Man with huge horn

Tree with sucked organs hanging

Head soggy with mass of flesh

Fallen hollow pit

The crushed intestine of bloated body

Wheel with the torn skin of anus

stuck

The nerve of frightened eyes’ red pigment

The nudity of body frozen in the loo

The final vision in the memory of the dead Who

The scalded feather of the baby bird

floating all over

The gigantic form of fat demon splashing blood

The stickiness of the tip of index finger feeling it

Blasted by the torrential rain pouring down

that day’s dream on the throes of death.

The smashed softening of the lone morsel

pricked by eyelash.

Mamooth’s locks plucking Kimu boy’s attire.

The disarray of all the assumptions

upto yesterday.

Neurotic symptoms nibbling within me

Lying jerked by things eerie

all over the room lay scattered

the remnants of all that

they had thoroughly shaken.

Ana Mika

தத்தம்மாவின் டைரிக்குறிப்புகள்

நாவற்ற மிருகம்

செதில்களற்ற மீன்

பெரிய முகம்கொண்ட கொசு

ஆறுகால் நாய்

மூன்று முலை சிற்பம்

பெரிய கொம்புள்ள மனிதன்

சப்பிய உறுப்புகள் தொங்கும் மரம்

தலையூறிய தசைப்பிண்டம்

விழுந்த ஆழப்பள்ளம்

ஊதிப்பெருத்தவுடலின் நசுங்கிய குடல்

மலத்துவாரத்தின் கிழிந்த

தோல் ஒட்டி சக்கரம்

மிரண்ட கண்களின்

சிவப்பு நிறமியின் நரம்பு

கழிவறையில் உறைந்த உடலின் நிர்வாணம்

"உயிர் பிரிந்த யாரேவின் நினைவில் கடைசியுரு"

மிதந்தலைந்த சிசு பறவையின் கருகிய இறகு

ரத்தம் சுண்டிய கனத்த பிசாசின் பேருருவம்

தொட்டுப் பார்த்த ஆள்காட்டி விரலின்

நுனி பிசுபிசுப்பு

பேய்மழை அடித்து வீங்கி

அன்றைய கனவின் அந்திம இரவு

கண்மயிர் குத்தி நின்ற

ஒற்றைப் பருக்கையின் நசிந்த குழைவு

மமூத்தின் சடைப் பிடுங்கிய

கிமுச் சிறுவனின் ஆடை

நேற்று வரையிலான கற்பிதங்களின் ஒழுங்கின்மை

எனக்குள் மேய்ந்துகொண்டிருக்கிற

பிறழ்வுக்கான நோய்மைக்கூறு

விநோதங்கள் உதறிய கிடப்பு அறையெங்கும் அவைகள் உலுக்கிச் சென்றதின் எச்சம்...

-அனா மிகா

MUJAHITH SHARIF (Maha)

 A POEM BY

MUJAHITH SHARIF (Maha)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

From the razor sharp tip of the Dark

He wrote words meant for him.

This snowfall that has turned the corners of dirt

into white

has not cleaned the gloom.

In all the chill-filled directions

the ink of poet unable to sleep

lies scattered

From the tales of leaves withered and falling

the silences of death surfaced.

Forever the poet’s longing is

for a noble poem

or a noble death.

ரசிகன்

இருளின் கூரான முனையிலிருந்து

தனக்கான வார்த்தைகளை எழுதிக்கொண்டான்

அழுக்கின் ஓரங்களை

வெள்ளையாக்கிய இந்தப்பனிப்பொழிவு

இருள்களை தூய்மைப்படுத்தவில்லை

பாதையின்

குளிர்நிரம்பிய திசைகளிலெல்லாம்

தூக்கம் தொலைத்த கவிஞனின்

பேனா மை சிதறிக்கிடக்கின்றது

காய்ந்து விழும் இலைகளின்

கதைகளிலிருந்து

மரணத்தின் மௌனங்கள் புலப்படலாயின

கவிஞனின் ஏக்கம் எப்போதுமே

நல்ல கவிதைக்கானது

அல்லது

நல்ல மரணத்திற்கானது

~

முஜாஹித் சரீப்

(மஹா)

YAVANIKA SRIRAM

 A POEM BY

YAVANIKA SRIRAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

While waiting for God

It had happened thus.

My dear, wonder at which century you had left me

I am still struggling for a lone line of Love Divine.

I embrace an egg

At the instant it breaks

In East the twilight sun

descends into the ocean.

By way of response

I place my lips upon your teary reddish eyes and quench my thirst

Along the river course the crops would ripen or in the spell of your growth

I was on its shore with a hook.

When the animals give birth to their calves

I witnessed in my lifetime

your placenta and water seeping at the slopes

and torrential downpour.

The Moon-juice that the fruity trees dropped

Along those boobs thousands of miles I go on foot

With the snowfall proving unbearable

late-night hours in your tight embrace

Unable to bear the summer a spring in your lips

Yes, there they dig out iron, here they cremate the corpses

There bridges for Paradise being constructed.

Till our jackfruits turn ripe

Till the heat of your urine subsides

When such demonic times draw closer

In truth during your pains periodical gripped by ages bygone

that had betrayed everything

My Love

atleast a lone line in my language

tasting bitter in my throat deep down

I would be writing somehow.

Yavanika Sriram

கடவுளுக்காக காத்திருந்த போது

இப்படி நிகழ்ந்து விட்டது

அன்பே எந்நூற்றாண்டில் கைவிட்டு போனாயோ

உன்னதமான ஒரு காதல் வரிக்கு இன்னும் தடுமாறுகிறேன்

ஒரு கோழி முட்டையை தழுவுகிறேன்

அது உடையும் நேரம் கிழக்கே

கடலிறங்குகிறது அந்திச் சூரியன்

பதிலாக உன் கண்ணீர் மல்கும் செவ் வரிப்படலங்களில் வாய் வைத்து தாகம் தீர்க்கிறேன்

நதியின் வழியில் கதிர்கள் முற்றும் அல்லது நீவளர்ந்துவந்த பருவத்தில்

ஒரு தூண்டிலுடன் அதன் கரையில் இருந்தேன்

மிருகங்கள் கன்றுகளை ஈனும் போது உன் பனிக்குடத்தையும் சரிவுகளில் நீர்க்கசிவையும் பெரும் அடைமழையையும் வாழ்நாளில் கண்டேன்

கனிமரங்கள் உதிர்த்த நிலவின் சாறு

அந்த முலைகளின் வழியே பல ஆயிரம் மைல்கள் என் கால்நடை

பனிதாங்காமல் உன்னுடன் ஜாமங்களின் இறுக்கம்

கோடை தாங்காமல் உன் இதழ்களில் ஒரு நீரூற்று

ஆமாம் அங்கே இரும்பைத்தோண்டி எடுக்கிறார்கள் இங்கே பிணங்களை எரியூட்டுகிறார்கள்

அங்கே சொர்க்கத்திற்கான பாலங்கள் கட்டப்படுகின்றன

நாம் பலாக்கள் கனியும் வரை

உனது சிறுநீர்சூடு தணியும் வரை

அப்பிடியான கொடுங்காலங்கள் நெருங்கும்போது

உண்மையில் அனைத்தையும் கைவிட்ட கடந்த காலங்கள் பற்றிய உன் விடாய் வலிகளின் போது அன்பே

ஒற்றை வரியேனும் எனது மொழியில் அது அடித்தொண்டையில் கசக்கும்படி எழுதித்தான் இருப்பேன்.

• Anaamikaa Rishi

  கவிஞருக்கு நன்றி. திருத்தங்கள் தேவையெனில் தெரிவிக்கவும். நிறைய கவிதைகள் பிடித்திருந்தும் அவை மொழிபெயர்ப்புக்குப் பிடிபடுவதில்லை. இந்தக் கவிதையும் ஒருவகையில் அப்படியே. செவ்வரிப்படலம் எதைக் குறிக்கிறது. விடாய் - தாகவிடாயா மாதவிடாயா - இப்படி நிறைய புரிந்தும் புரியாமலுமான வார்த்தைகள் வரிகள் அவற்றின் இணைவுகள்... கடலை ஒலிநயத்திற்காக ஆங்கிலத்தில் ocean ஆக மாற்றினேன் - எல்லாம் நீர்மயம் என்ற தத்துவார்த்தப் பார்வையில்! புரிந்தும் புரியாமலுமாயிருந்தும் கவிதையில் புரிந்தது உண்டாக்கிய நெகிழ்வில், மொழிபெயர்ப்பு கொஞ்சம் முன்ன பின்ன இருந்தாலும்(????) பெரியமனதுக்காரத் தோழர் யவனிகா கோபித்துக் கொள்ள மாட்டார் என்ற நம்பிக்கையில் கவிதையை மொழிபெயர்த்துப் பதிவேற்றிவிட் டேன்! நாளை மொழிபெயர்ப்பை மேலும் செம்மைப்படுத்த வழி பிறக்கும் என்று நம்புகிறேன்.

  

  3

  • Like
  •  · 
    Reply
  •  · 2w
  •  · 
    Edited
• Yavanika Sriram

  செவ்வரிப்படலம் கண்ணின் வெண்படலம்தான் தோழி

  விடாய் தாகத்திற்கும் உதிரநாட்கள் இரண்டிற்கும் ஆனதுதான்

  மிகச்சிரமமான இக்கவிதையை மொழிபெயர்க்கத்தேர்ந்தமைக்கு எனது நன்றி

  கூடார்த்தங்கள் ஆங்காங்கே உள்ள இதை மறுபடி உங்களால் எளிதாகச் செப்பனிடமுடியும்

  வாசகங்களுக்கிடையே

  சைலன்ஸ் வந்திருந்தால் அருமைதானே

  எனக்கு ஆங்கிலத்தின் நுட்பங்கள் தெரியாது

  இந்த அளவில் உங்களுக்கு அன்பும் நன்றியும் தோழமையே