AASU SUBRAMANIAN

 A POEM BY

AASU SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In a lone piece of charcoal

How many a cinder would have burnt and died down!

In the twinkling flame of the wick

what all permutations and combinations of light

would have mingled!

In a flower

how much of pollen would be encircling!

In a fruit

how much flavour would taste sweet!

In a friendship

how much love would have bloomed!

Deeming all to be aroma unmatched

let’s twine them all in a string;

Within us Everything.

Aasu Subramanian

ஒரு கரித்துண்டில்

எத்தனை கங்குகள்

எரிந்து அடங்கியிருக்கும்

ஒரு சுடரில்

எத்தனை ஒளிச்சேர்வை

கூடியிருக்கும்

ஒரு பூவில் எத்தனை

மகரந்தங்கள் சூழ்ந்திருக்கும்

ஒரு கனியில்

எத்தனை சுவை தித்திப்பாய் இருக்கும்

ஒரு நட்பில்

SINDUJAN NAMASHY

 A poem by

SINDUJAN NAMASHY

Translated into English by Latha ramakrishnan

THE CONVERSATION OF THE

TIMELESS TIME

She with lovely fingers

and He who knows writing poetry

start conversing from a midnight onwards.

Applauding poems and fingernails

and then

dialoguing endlessly on love

nudity

and the aspects and components of lust

growing tired of it all

in the end

they are now speaking of

adopting a baby elephant.

அகாலத்தின் சம்பாஷணை

அழகிய விரல்களை உடையவளும்

கவிதை எழுத தெரிந்த ஒருவனும்

ஓர் நள்ளிரவிலிருந்து சம்பாஷிக்க தொடங்குகிறார்கள்

இருவரும் கவிதைகளையும்

கைவிரல் நகங்களையும்

சிலாகித்து

பிறகு காதல் பற்றியும்

நிர்வாணம் பற்றியும்

காமத்தின் கூறுகள் பற்றியும்

பேசித்திர்த்தவர்கள்

எல்லாம் சலித்துப்போய் ஈற்றில்

யானை குட்டி ஒன்றை தத்தெடுப்பதை

பற்றி பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

சிந்துஜன் நமஷி

IYYAPPA MADHAVAN

 A POEM BY

IYYAPPA MADHAVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(*This Poem is dedicated to Dear Younger Brother

Udhayakumar Karunanithi)

In the sound of raindrops falling I go on experiencing

the sorrow of his loneliness

with no respite.

For comforting him with soothing words he has no beloved at all.

Still, he is so full of love.

A squirrel from a tree used to visit him.

He had bought Almond nuts and kept them ready for it.

A dog in the opposite apartment was all love for him.

Sometimes he would chat with it.

Apart from these he had a friend – a girl.

She was afflicted with a terminal disease.

As wished by her he had gifted her with a puppy.

He loved to talk to her and be so fond of her.

He who used to visit her all too often

doesn’t do so these days.

She was buried deep down the tomb.

This is how in the stories after him

in the sound of the raindrops falling

I go on experiencing the sorrow of his loneliness.

தம்பி Udhayakumar Karunanithi க்கு

இந்தக் கவிதை...

மழை சொட்டும் ஓசையில் அவன் தனிமைத் துயரை இடைவிடாது உணர்ந்த வண்ணமிருக்கிறேன்

அவனுக்கென்று ஆறுதல் சொல்லவோ ஆற்றுப்படுத்தவோ ஒரு காதலிகூட இல்லை

எனினும் அவனுக்கு காதல் நிறையவே

உண்டு

மர அணிலொன்று அவனைப் பார்க்க வந்துகொண்டிருந்தது

பாதாம்பருப்புகளை அதற்காகவே வாங்கி வைத்திருந்தான்

எதிர்ப்புற குடியிருப்பில் இருக்கும் நாயொன்று அவன் மீது தீரா அன்பு கொண்டிருந்தது

சிலபொழுதுகளில் அதனுடன் பேசுவான்

இதைத் தவிரவும் அவனுக்கொரு குட்டி சினேகிதி இருந்தாள்

அவளுக்குத் தீர்க்கவே முடியாத நோய் இருந்தது

அவள் விருப்பத்தின்படி குட்டி நாயொன்றை பரிசாகக் கொடுத்திருந்தான்

அவளுடன் பேசுவது அவள் மீது வாஞ்சையோடிருப்பது அவனுக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும்

அடிக்கடி அவளைப் பார்க்கச் செல்லும்

அவன் இப்போது செல்வதில்லை

அவள் கல்லறையுள் புதையுண்டு போனாள்

இப்படித்தான் அவனுக்கு பின்னால் உள்ள கதைகளில் மழை சொட்டும் ஓசையில் அவன் தனிமைத் துயரை உணர்ந்துகொண்டிருக்கிறேன்.

AYYAPPA MADHAVAN

11. 41 ஜன் 13/20

YUGA YUGAN[RENGARAJAN VEERASAMY]

 A POEM BY

YUGA YUGAN

[RENGARAJAN VEERASAMY]

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Gulping the one salty drop

that your eye has shed

How many a river

I am to keep drinking forever....

Rengarajan Veerasamy

உன்

விழியுதிர்த்த

ஒரு துளி கரிப்பை விழுங்கிவிட்டு

எத்தனை நதிகளை

குடித்துக்கொண்டிருப்பது நான்.

-யுகயுகன்

RIYAS QURANA

 A POEM BY

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Out of the Moon

into the black mug

Milk was trickling.

Hauling it she washed her face.

He drew closer to kiss

Despite her aching wish

She obliged not.

The kiss went and sat on the tree beside.

The story-teller would be watching us

- she reasoned.

Two weeks elapsed.

One thousand and twenty pages were leafed through.

Though being next to each other

With every possible opportunity

They kissed not.

After years too many have gone

yesterday also a ‘She-friend’ of mine

observed with a sigh

that the kiss is yet to materialize.

Riyas Qurana

கறுப்புக் குவளைக்குள்

நிலவிலிருந்து

பால் ஒழுகியபடி இருந்தது

அதை அள்ளி தனது முகத்தைக்

கழுவிக்கொண்டாள்

முத்தமிட நெருங்கினான்

விருப்பமிருந்தும் மறுத்தாள்

அருகிலிருந்த மரத்தில்

சென்று முத்தம் அமர்ந்து கொண்டது.

கதைசொல்லி

நம்மைப் பார்த்துக்கொண்டிருப்பார் என

காரணத்தை சொன்னாள்

இரண்டு வாரங்கள் கடந்தன

ஆயிரத்து இருபது பக்கங்கள் புரட்டப்பட்டன

அனைத்து வாய்ப்புகளோடும்

அருகருகே இருந்தபோதும்

முத்தமிடவில்லை.

பல ஆண்டுகளுக்குப் பின்

நேற்றும் நண்பி ஒருத்தி

இன்னும் முத்தமிடவில்லை

என சலித்துக்கொண்டாள்.

NUNDHA KUMAARUN RAAJAA

A POEM BY

NUNDHA KUMAARUN RAAJAA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE BEER I AM GULPING NOW

The image of Narcissus

brimming upon the sea

that swells in the palm

said

there were ghosts in those days

after exorcising

in the private beach where I went and sat

the beer bottle lodged in the sand

damning as devils

and drinking four mugs

the Beer that I am gulping now

is falling into the brimming cup

the rain felt with hand outstretched

the froth of beer blown away

submerge with the foam of the sea.

Rain pouring on rain

pours on the sea

and on me too.

The heat born of love being

wasted away by anger

soared high

and poured upon people all

as rainfall.

நான் இப்பொழுது குடிக்கும் பியர்

உள்ளங்கையில் துள்ளும் கடல் மீது

ததும்பும் நார்சிசப் பிம்பம்

அந்த காலத்தில் பேய்கள் இருந்தன

என்றது

பேயோட்டிய பின்

போய் அமர்ந்த private beach கடற்கரை மணலில்

நட்ட பீர் பாட்டிலை

சைத்தானென்று

நாலு mug குடித்த பின்னும்

நான் இப்பொழுது குடிக்கும் பியர்

பிதுங்கும் கோப்பையில் விழுகிறது

கை நீட்டி உணர்ந்த மழை

ஊதித் தள்ளிய பியர் நுரை

கலக்கிறது கடல் நுரையுடன்

மழை மீது பெய்யும் மழை

கடல் மீதும் பெய்கிறது

என் மீதும் பெய்கிறது

கோபம் வீணடிக்கும்

அன்பின் வழி வந்த வெப்பம்

மேலே எழுந்தது

மஹாஜனங்களின் மீது

மழையாகிப் பொழிந்தது.

A.K.MUJARATH

 A POEM BY

A.K.MUJARATH

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE SECOND HALF OF SUNDAY

The sky was dissolving its blue hues in the sea.

On its expanses I was losing minutes.

At that juncture

unexpectedly

a baby fish leapt out of me

into the sea.

As the sea is too deep

It has to be waded through

stage by stage.

There prevails the climate of

fish preying on fish .

Still the baby fish keeps moving ahead

There could be fish

devouring humans

A black fish that chanced to see the baby fish

Which had jumped out of me

comes chasing now

While escaping horror-struck

as a torrential downpour drenches me all over

I was going homeward.

Wonder what would have befallen the baby fish.

If only I go next Sunday evening

and let another baby fish leap out

the rest of the tale would be known.

ஞாயிற்றுக் கிழமை பின்னேரம்

#

வானம் தனது நீல நிறங்களை

கடலில் கரைத்து கொண்டிருந்தது

நான் அதன் வெளிகளில்

நிமிடங்களை தொலைத்துக் கொண்டிருந்தேன்

அத்தருணத்தில்

எதிர்பாராமல் எனக்குள் இருந்து

ஒரு மீன் குஞ்சு

அக்கடலில் குதிக்கிறது

கடல் மிக ஆழம் என்பதால்

அதன் ஆழத்தை

ஒவ்வொரு தரமாக கடந்து செல்ல

வேண்டி வரும்

அங்கே மீன்கள் மீன்களை

வேட்டையாடி வாழும் சூழல்

நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது

என்றாலும் மீன் குஞ்சு முன் நகர்ந்து செல்கிறது

மனிதர்களை கூட

விழுங்கி விடும் மீன்கள் அங்கே வாழலாம்

எனக்குள் இருந்து குதித்த

அம் மீன் குஞ்சை

எதிர் பாராத நிலையில் கண்டு கொண்ட

ஒரு கருப்பு நிற மீன்

இப்பொழுது துரத்தி வர துவங்குகிறது

மிகப் பயங்கரத்தோடு மீளும் தருணம்

என்னை பெருத்த மழை ஒன்று நனைப்பதால்

நான் வீடு திரும்பி கொண்டிருந்தேன்

மீன் குஞ்சுக்கு என்ன நடந்திருக்குமோ தெரியவில்லை

இனி அடுத்த ஞாயிற்றுக் கிழமை பின்னேரம் போய்

இன்னொரு மீனை குதிக்கவிட்டால் தான்

மீதிக் கதை தெரிய வரும்.

ஏ.கே. முஜாரத்

MA.KALIDAS

 TWO POEMS BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Collecting the memories of holidays

in those tiny pits

The dices return to their original place.

The sensual pleasure of those forbidden digits

from 7 to 11 overflows

drowning the shores.

The worm called Time moves on

avoiding the fruits that having no way of ripening

turning hot and withering

Silence yearns to drop down once again

from the cracks of the room

coated with the rolling sounds.

Lonely Sundays with bag full of lessons

are awaiting the arrival of the child

bored with game unending.

As playing is one mammoth multiplication sign

the squares are drawn again

In the empty hand that eagerly expects the approval

for slipping down that very first Ace number One

just one more time

drops of moral sanitizer being sprayed.

சிறுகுழிகளில் விடுமுறை கால

நினைவுகளைச் சேமித்தபடி

பழைய இடத்திற்குத் திரும்புகின்றன

தாயக்கட்டைகள்.

விலக்கப்பட்ட 7 முதல் 11 வரையிலான எண்களின் சிற்றின்பம்

கரைபுரண்டு ஓடுகிறது.

பழுக்க வழியின்றி வெம்பத் தொடங்கும் காய்களைத் தவிர்த்து நகர்கிறது காலப்புழு.

உருளும் சப்தங்களால் பூசப்பட்ட அறையின் வெடிப்புகளிலிருந்து

மீளவும் உதிர ஏங்குகிறது மௌனம்.

தொடர் விளையாட்டால்

அலுப்புற்ற குழந்தையின் வரவுக்காகப்

பை நிறைய பாடங்களோடும் காத்திருக்கின்றன தனித்த ஞாயிறுகள்.

விளையாடுவது மாபெரும் பெருக்கல்குறியென

கட்டம் கட்டப்படுகிறது மறுபடியும்.

இன்னும் ஒரேயொரு முறை

அந்த முதல் தாயத்தை நழுவவிட அனுமதியை எதிர்நோக்கும்

வெறுங்கையில் தெளிக்கப்படுகிறது ஒழுக்கக் கிருமிநாசினி.

(2)

Wondering what to do with the key found

He stands there blinking.

Wherever you see

Locked doors only

are seen.

With key he strives to open the space

on all four sides;

takes pride imagining

that he has indeed opened something

Taking it to be the almirah key

instead of torn clothes

He wears the one kept neatly folded.

Pouring oil in bare hand

He probes the cosmos for rusted lock.

Whether the one found was original

or duplicate key

wonders he turning it this side and that side.

As like his own

He ties it in the waist-cord.

Wonder what crossed his mind _

In the well of night

dropping the key into the Ayyanar temple Hundi

without a backward glance vanishes.

ma.kalidass

கண்டெடுத்த சாவியை

என்ன செய்வதெனத் தெரியாமல் திணறுகிறான்.

எங்கு பார்த்தாலும்

பூட்டப்பட்ட கதவுகளே தென்படுகிறது.

சாவியைக் கொண்டு, நாலாபுறமும்

வெளியைத் திறக்க முயல்கிறான்.

எதையோ திறந்துவிட்டதாகவும்

பெருமை கொள்கிறான்.

பீரோ சாவியாகக் கருதி

கிழிசல் ஆடைக்குப் பதில்

மடித்து வைக்கப்பட்டதை அணிகிறான்.

வெறுங்கையில் எண்ணெய் ஊற்றி

வெட்டவெளியில்

துருப்பிடித்த பூட்டைத் துழாவுகிறான்.

கண்டெடுத்தது

மாற்றுச்சாவியா அசலா எனத்

திருப்பித் திருப்பிப் பார்க்கிறான்.

தன் சொந்த சாவியைப் போல

இடுப்புக் கயிற்றில்

இறுகத் தொங்கவிடுகிறான்.

என்ன நினைத்தானோ

நடுச்சாமத்தில் அய்யனார் கோவில் உண்டியலில் சாவியைப் போட்டவன்

திரும்பிப் பார்க்காமல் மறைகிறான்.

- மா.காளிதாஸ்

SHARMILA VINOTHINI THIRUNAVUKARASU

 A POEM BY

SHARMILA VINOTHINI THIRUNAVUKARASU

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Behind all smiles so radiant

a dense darkness sleeps reposing

Behind all attires all glittering

a piece of rag full of holes lies all shrunken

Behind all words that are spat

a tongue of great quietude is blabbering so loudly

As

Words not yet uttered gratifyingly

Tales not reached the Time-Line and

gone beyond

Sketches erased umpteen number of times

and drawn

The broken painting brushes

lying in their midst

The thrown away painting-mix

in myriad permutations and combinations

There keep trickling

Voices very many!!

Sharmila Vinothini Thirunavukarasu

•

பிரகாசிக்கும் எல்லாப்

புன்னகையின் பின்னும்

அடர் இருள் ஒன்று ஆசுவாசமாய் உறங்கிக் கொண்டிருக்கிறது,

பளிச்சிடும் எல்லா ஆடைகளின் பின்னும்

பொத்தல்களைச் சுமந்த கந்தலொன்று கசங்கிப் போய் கிடக்கிறது,

தெறித்து விழும் எல்லா வார்த்தைகளின் பின்னும்

பேரமைதின் நாவொன்று

உரக்க உரக்க உளறிக்கொண்டிருக்கிறது,

இன்னும்

நிறைவாய்ச் சொல்லப்படாத சொற்களும்

காலக் கோட்டை எட்டித் தட்டியிராத கதைகளும்

அழித்து அழித்துக் கீறப்பட்ட

சித்திரங்களும்

அவற்றின் இடையில் உடைந்துபோன

தூரிகைகளும்

தூக்கி எறியப்பட்ட வண்ணக் கலவைகளும்

நிறைந்து போனதாய்

கசிந்து கொண்டிருக்கிறது

பல குரல்கள் !!