A POEM BY Ma.KALIDAS

A POEM BY 

M.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THESE ARE DIFFERENT DOGS

All dogs keep prowling

All of them keep sniffing
They keep glancing at our face
They keep pursuing us
If we run in fear
They come chasing us
Enough if we grow a little familiar
they start licking us.

Street dogs have no names,
Pet dogs obey words;
Yet all dogs are the same.

Those dogs wearing ‘belt
though looking docile
we need to be cautious
always.

There are also dogs
which view all others
except those unconcerned
as foes indeed.

On seeing a bitch
the sensory nerves
swell and bloat in all dogs

For the stray dogs of this street
those of that street
are mostly unfriendly.

Dogs of all breed
are but the same.
Yet, for no rhyme or reason
barking at the stray dog moving in one corner
gives the balcony dog immense pleasure.

For some dog chasing us years ago
trying to bite
We ‘ve come to regard all dogs

foes downright.

மா.காளிதாஸ்

இவை, வேறு நாய்கள்…

எல்லா நாய்களும் அலைகின்றன
எல்லா நாய்களும்
மோப்பம் பிடிக்கின்றன
முகத்தை முகத்தைப் பார்க்கின்றன
பின்னாலேயே வருகின்றன
பயந்து ஓடினால் துரத்துகின்றன
கொஞ்சம் பழகிவிட்டாலும் போதும்
உடனே நக்கத் தொடங்கிவிடுகின்றன.
தெருநாய்களுக்குப் பெயரில்லை
வார்த்தைகளுக்குக் கட்டுப்பட்டவை
வீட்டு நாய்கள்.
என்றாலும் எல்லா நாய்களும்
ஒரே நாய்கள் தான்.
பார்க்க சாது மாதிரி தெரிகிற
‘பெல்ட்‘ போட்ட நாய்களிடம்
ஜாக்கிரதையாகவே
இருக்க வேண்டியிருக்கிறது எப்போதும்.
கண்டுகொள்ளாமலிருக்கிற
ஓரிருவரைத் தவிர
எல்லோரையும் விரோதியாகப் பார்க்கிற
நாய்களும் உண்டு.
எல்லா நாய்களுக்கும், உணர்வு நரம்புகள்
புடைத்துவிடுகின்றன தான்
பெட்டையைக் கண்டால்.
இந்தத் தெரு நாய்களுக்கு
அந்தத் தெரு நாய்கள், பெரும்பாலும்
சினேகிதமாய் இருந்ததில்லை.
ஒத்த குணத்தில் தான் இருக்கின்றன
எல்லா ஜாதி நாய்களும்.
இருந்தாலும், ஒதுங்கிப் போகிற
தெருநாயைப் பார்த்துக்
காரணமில்லாமல் குரைப்பதில் தான்
பால்கனி நாய்க்கு பரம சந்தோசம்.
எப்போதோ விரட்டி விரட்டிக்
கடிக்க வந்த நாய்க்காக
எல்லா நாய்களையும்
விரோதம் பாராட்ட வேண்டியிருக்கிறது.

- மா.காளிதாஸ்
(அட்சதை)

A POEM BY kavignar MAJEETH

A POEM BY 

kavignar MAJEETH

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THEY WOULD STEP INSIDE SERPENTINE’S CAVERN.

Mounts of human flesh

Streams of blood
lay there all over.
Running arched and crushed
Kids climbing on it, flying kites
and floating paper-boats
_ So the earth keeps moving indeed.

A time would come _
devovouring mother would also prove delicious.

My dear brethren
Even if you chain my freedom
smashing and throwing it to dogs
Desiccating and inserting it in the eaves
Tying it in the leg of ‘traitor’
assaulting me on the marshy field
leaving me hanging in the bunch of Margo-leaves
to be consumed by the devils

Let my freedom
be dawned in my poem.

Even if you cut it to pieces using nut-cracker
slicing it with vegetable-cutter in the kitchen
the way you do a fish
putting it in hot sand and
chopping it into flakes
burn it in fire _
Scorched and screaming
darting with footwear tearing off
the Moon would land inside my nest.

Even if you stop it using the wedge
Tie it, subjecting it to whiplashes
the wind would greet me
visiting the bird's hole
or snake's burrow
where I reside.

கவிஞர் மஜீத்

April 28, 2018 •
அவை வருமே பாம்புக் குகையுள்
மனிதச்சதை மலைகளும்
இரத்த ஓடைகளும்
நிறைத்து கிடந்தது
நெறிந்து ஓடியும்
அதில் குழந்தைகளேறி
பட்டம் விட்டும்
காகிதத் தோணி விட்டும்
பூமி நகரத்தான் செய்கிறது
ஒரு காலம் வரும்
தாயை உண்பதும் சுவைதான்
சகோதர மனிதனே
என் சுதந்திரங்களை
விலங்கிலிட்டாலும்
நசுக்கி நாய்க்குப் போட்டாலும்
காயவைத்து
இறப்பில் சொருகினாலும்
ஆள் காட்டிக் காலில் கட்டி
வயல்வெளிச் சுரியில் மொத்தினாலும்
வேப்பங்குலையில் தொங்க விட்டு
பேய்க்குக் கொடுத்தாலும்
என் கவிதையுள்
கருக்கட்டும் சுதந்திரம்
பாக்குவெட்டியிலிட்டு நறுக்கினாலும்
மனையரிவாளில் செதிலடித்து
மீன்போல் வெட்டினாலும்
கடுமணலிலிட்டுக் கொத்தி
சிராய் சிராயாக பேத்தாலும்
நெருப்பிட்டு எரித்தாலும்
பத்திப் பதறி
செருப்புக் கிழியக் கிழிய ஓடிவந்து
என் கூட்டுள் விழும் நிலா
தட்டுக் குத்தியிட்டுத் தடுப்பினும்
கட்டிட்டு சவுக்கால் தண்டிப்பினும்
காற்று வந்து வணக்கம் சொல்லும்
நான் வசிக்கும்
பஞ்சான் பொந்தினுள்ளும்
பாம்புக் குகையினுள்ளும்....

மஜீத்

RAGAVAPRIYAN THEJESWI’S POEM

A POEM BY 

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

A POST-MODERN POEM FOR YOU

Fright has grown in that tiger

as a veritable tail

That the tigers are fearless is but myths shown by those picturing jungles.

The fear originating in its eyes stretching till its tail
breaking into multiple lines crisscrossing all over its torso
The human eyes seeing it straight would agree in dread.

Those who claim its retreating as some strategy before leaping know not the expression ‘tigerfear’.

Fear would prevail inside the tiger’s body as the blood-circulation.

The reason for these fear-free tigers
assembling in the ground and
under the shade of the lone tree
is for playing cricket and carom-board.

The authority of the tiger-hunters would apprehend the cubs.

The cubs that fly high a kite without the tail of fear
would be shooting a drone plane
with their sharp eyes and so be playing happily.

With visuals leaping as deer
Like the tail’s long swinging force
the cubs would chase.

The cub would hide its face inside the carrom board
Concealing itself in the tree, showing its striped body
rubbing its feet
it would refuse to show its countenance.

The merciless drone-plane
would still pursue relentlessly.

Fear has grown in the tiger as a veritable tail.

The planes can contain the fear of the tiger cub
inside the snapshot cage.
Never
do the tiger cubs get caught in the cage.

Ragavapriyan Thejeswi
April 25 at 5:44 PM •

ஒரு பின் நவீன கவிதை உங்களுக்காக..8

பயம் ஒரு வாலென
அந்தப் புலியிடம் வளர்ந்துகிடக்கிறது..
புலிகள் பயமற்றவை என்பதெல்லாம்
காடுகளை படம் பிடிப்போரால் காட்டப்படும்
தொன்மங்கள்..
கண்களில் உருக்கொள்ளும் பயம் அதன் வால் வரை
நீண்டு கிடக்க..
உடலெங்கும் அது ஒடிந்து கோடுகளாய்க் கிடப்பதை
நேரில் பார்க்கும் மனிதக் கண்கள் பயமுடன் ஒப்புக்கொள்ளும்..
பதுங்குவது கூட பாய்வதற்கு முன்னான தந்திரமெனச் சொல்பவர்கள் புலிப்பயம் என்ற பதமதை அறியாதோர்..
பயம் புலிக்களுக்கு குருதியோட்டமாய் உட்கிடக்கும்..
கொரோனா ஊரடங்கில் பயம் அறியா புலிகள்
மைதானங்களிலும் ஒற்றை மர நிழலிலும்
கூடுவதேனெனில்
மட்டைப் பந்திற்காகவும் கேரம் விளையாடவும்..
புலிவேட்டையாளர்களின்
அதிகாரம்
குழந்தைப் புலிகளைத் தேடிக் கண்டடையும்..
பயமெனும் வாலற்ற பட்டம் ஒன்றை வானில் ஏவிய
புலிக்குட்டிகள்
படப்பிடிப்புக் கருவி விமானம் ஒன்றை
கூரிய கண்களால் சுட்டு வீழ்த்தி விளையாடிக்கொண்டிருக்கும்..
நிழற்படங்களாய் முகங்கள் மானென ஓட
வாலின் நீண்ட கடுவிசையென
துரத்தும் குட்டிப் புலிகள்..
கேரப் பலகைக்குள் குழந்தை முகம் மறைக்கும்..
மரத்தில் மறைந்து கோடுடல் காட்டி
கால்கள் தேய்த்து
முகம் காட்ட மறுக்கும்..
கருணையற்ற அவ்விமானம்
அப்போதும் துரத்தும்..
பயம் ஒரு வாலென அந்தப் புலியிடம் வளர்ந்து கிடக்கிறது..
விமானங்களால்
குழவிப்புலியின் பயத்தை நிழற்படக் கூண்டில்
அடைக்க முடியலாம்..
ஒருபோதும்..
குட்டிப் புலிகள் கூண்டிற்குள் சிக்குவதில்லை..

ராகவபிரியன்

K.MOHANARANGAN'S POEM

A POEM BY 

K.MOHANARANGAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE DROP AND THE SEA

Standing there

confusion-confounded
not knowing how to change your heart
that has grown so strained with sorrows
just as the rumples of worn- out cloth
that one can never set right
no matter how so much you try to straighten,
I said something stupid
in the midst of our conversation.

With shadows disappearing
the face acquiring a sudden glow
looking downwards
You started laughing

In the laughter that stretched
beyond a minute,
suddenly choking
there collected a drop of water
at the corner of your eye.

Agonized at not being able to
feel and wipe it
at that very moment a hand got severed
and writhed inside me.

In that lone drop
though fallen not dried up
there brims
even now
My Sea.

துளியும்,கடலும்.
-----------------
எவ்வளவுதான்நீவினாலும்
சரிசெய்யமுடியாத
பழந்துணியின் சுருக்கங்களைப் போல
வருத்தங்களால் சோர்ந்துவிட்ட உன்
மனதை மாற்ற
வழி அறியாது
குழம்பி நின்றவன்
உரையாடலின் நடுவே
அபத்தமாக எதுவோ
சொன்னேன்.
நிழல்கள் கலைய
சட்டென்று வெளிச்சமான முகத்துடன்
கண்களைத் தழைத்தபடி
சிரிக்கத் தொடங்கினாய்
நிமிடத்திற்கும் மேலாக
நீடித்த சிரிப்பில்
புரையேர உன்
விழியோரத்தில் திரண்டது
ஒரு துளி நீர்
தொட்டு அதை
துடைக்கமுடியாத
தவிப்பில்
எனக்குள் அப்போது
வெட்டுண்டு தவித்தது
ஒரு கை
உதிர்ந்தும் உலராத
அந்தவொரு துளியால்
தளும்பிக்கொண்டிருக்கிறது
இப்போதுமென்
கடல்.

க.மோகனரங்கன் ..

KUGAI MA.PUGAZHENDHI's POEMS

TWO POEMS BY KUGAI MA.PUGAZHENDHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Why is it that I have fervently kept myself

as a recluse
Why is it that the crowd jostling and jam-packed
has never been to my liking?
Crowd means
Fans or party-cadres or devotees – right?
I have no leader
Nor god
When this being the case
How can I be a crowd-puller?
Yes I have nothing, I accept
Can’t those having nothing live here?
But, who have everything
What are they who have everything
doing now?
They are still seeking something
Suffice what I have - so I be
But they refuse to let me free
The earth revolves now in abject scarcity
as I see!

குகை மா.புகழேந்தி

என்னை ஏன்
எப்பொழுதும் தனியனாகவே
வைத்துக்கொண்டிருக்கிறேன்
துறுத்திக்கொண்டு திணறும் நெரிசல்
ஏன் எப்பொழுதும் பிடிக்காமலே போனது எனக்கு
கூட்டமெனில்
ரசிகர்களோ,தொண்டர்களோ
அல்லது பக்தர்களோதானே...
எனக்கு தலைவனுமில்லை
நடிகனுமில்லை
கடவுளுமில்லை
பின்னெப்படி
கூட்டம் பிடிப்பவனாய்
இருக்க முடியும் நான்.
எதுவுமற்றவன்தான் ஒப்புக்கொள்கிறேன்
எதுவுமற்றவர்கள் இங்கே
வாழவே முடியாதா
எனில் எல்லாம் இருப்பவர்கள் யார்
எல்லாம் இருப்பவர்கள்
இப்போது என்ன செய்துகொண்டிருக்கிறார்கள்
இன்னும் எதையோ தேடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்
போதுமென்று இருக்கிறேன் நான்
என்னை விடமாட்டேன் என்கிறார்கள்
போதாமையில் சுழல்கிறது பூமி இப்போது.

(2)

I have a star in my possession.

My dreams safeguard it from getting smashed
along the main roads.
Further
I do not offer it as food to the dark
and to night that cries in pain
unleashed.
Yet
Its glow becomes the heart of
those poems exclusively for me
ever so persistently.

குகை மா.புகழேந்தி

என்னிடம்
ஒரு நட்சத்திரம்
அகப்பட்டிருக்கிறது
அதன் ஒளியை
பகல்களின் பிரதான சாலைகளில்
நசுங்க விடுவதில்லை
என் கனவுகள்.
மேலும்
இருளுக்கும்
வலிகள் பீறிட்டு வழியும்
இரவுக்கும்
அதை உண்ணத் தருவதுமில்லை
ஆயினும் அதன் ஒளி
எனக்கான கவிதைகளின்
இதயமாகிவிடுகிறது
பிடிவாதமாய்.

NAFLA KL'S POEMS

TWO POEMS BY 

NAFLA KL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Had a dream today

The scenes kept changing swiftly
In each scene I had a different role to play
Still, being a human in all the scenes proving tiresome
Freezing a scene I entered into it
Finding me there I changed myself into a rat.
On coming out and reaching my cabin
the dream – sequence changed.
The dream that uses animals for chasing
and causing fear
turned into a jungle.
The humans running ahead of the giant rat
couldn’t create any destiny whatsoever.
In the next scene rats multiplied
In the kitchenette and bedroom of the rats
Some humans were hiding.
Finding their food getting lost
and the pages of books missing
the rats thought of making a human-trap.
I should change the next scene of the dream urgently.
Those who wish to become cat inside the dream
can forward their application.

Nafla KL

இன்றொரு கனவு.
ஓடி ஓடிக் காட்சிகள் மாறிக் கொண்டிருந்தன.
காட்சிகள் ஒவ்வொன்றிலும் எனக்கு வேறுபட்ட பாத்திரங்கள்.
ஆனாலும் எல்லாக் காட்சிகளிலும் மனிதனாகவே இருப்பது சலிப்பைத் தந்ததால்
ஒரு காட்சியை நிறுத்தி விட்டு உள்ளே நுழைந்தேன்.
என்னைக் கண்டு பிடித்து ஒரு எலியாக மாற்றினேன்.
வெளியேறி அறையை அடைந்ததும் கனவின் காட்சி மாறியது.
துரத்துவதும் பயமுறுத்துவதாயுமே விலங்குகளை உபயோகிக்கும் கனவு
ஒரு காடாகியது.
ராட்சத எலிக்கு முன்னால் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் மனிதர்களால்
எந்த விதியையும் உருவாக்க இயலவில்லை.
அடுத்த காட்சியில் எலிகள் பல்கிப்பெருகின.
எலிகளின் உணவறையிலும் படுக்கையறையிலும்
மனிதர்கள் சிலர் ஒளிந்திருந்தனர்.
உணவு காணாமல் போவதையும்,
புத்தகங்களின் பக்கங்கள் தொலைந்து போவதையும்
கண்டுபிடித்த எலிகள்
'மனிதப்பொறி' ஒன்றைச் செய்வது பற்றி ஆலோசித்தன.
அவசரமாகக் கனவின் அடுத்த காட்சியை மாற்ற வேண்டும்.
கனவுக்குள் பூனையாக விரும்புபவர்கள் விண்ணப்பிக்கலாம்.

(2)

Once there lived a girl in a place

In the tales she created
she had kept as secret the account of her fantasies
regarding her representation.

The dream was the storehouse of all these secrets.

But, when fantasies become dreams
as they swell themselves
She wanted to give each of them a Name.

For instance, as the fantasy of changing herself into a bird
When it becomes a dream expands as ‘Winged Angels’ and ‘Caged Parrots.
She named them Winged Angels and Caged parrots.

Thus, when there accumulated secret stories filling a night,
‘should compile them all’, thought she.
Learning this, a psychiatrist, expert in interpreting dreams suggested an approach.
As per that, the tale he wrote and the caption he gave were as follows:

“A woman and a Bird” _ Bird is a metaphor denoting love.
Women who want to love and be loved don’t like being confined.

He who translated this said: Loving is the all-time business of women”.

In the theory formed by those after a century
it was given as “Don’t allow them to love”

Others who came later argued, “Love is a myth.”

Some said, “The interpretation given to her dream is not correct.”

“How can one say what other thinks” – so also many voices rose.

One by one
everything was done just by the men
of that place.

In many places there were many women’ –
With these critical remarks the text came to a close.

Nafla KL

ஒரு ஊரில் ஒரு பெண் இருந்தாள்.
அவள் உருவாக்கும் கதைகளில் தனது பிரதிநிதித்துவம் பற்றிய கற்பனைகள் பற்றிய விபரிப்பை எப்போதும் ரகசியமாகவே வைத்திருந்தாள்.
ரகசியங்கள் சேமிக்கப்படும் இடம் கனவாக இருந்தது.
ஆனால் கற்பனைகள் கனவாக மாறுகின்றபோது தன்னைத்தானே பெருக்கிக் கொள்வதால் ஒவ்வொன்றுக்கும் பெயர் சூட்ட நினைத்தாள்.
உதாரணமாக தன்னைப் பறவையாகக் கொள்ளும் கற்பனை கனவாகும்போது இறக்கைகள் முளைத்த தேவதையாகவும், கூண்டிலடைபட்ட கிளியாகவும் பெருக்கமடைவதால் 'பறக்கும் தேவதை' என்றும் 'கூண்டுப்பறவை' என்றும் பெயரிட்டுக் கொண்டாள்.
இப்படியாக ஒரு இரவை நிறைக்கும் அளவில் ரகசியக் கதைகள் சேர்ந்த பின் எப்படியாவது அதை எழுதி விட வேண்டும் என்பது அவள் எண்ணமாக இருந்தது.
இதை அறிந்த கனவைப் படிக்கும் நிபுணர் ஒரு அணுகுமுறையைக் கூறினார்.
அதன்படி அவர் எழுதிக்கொடுத்த கதையின் தலைப்பும், பொருளும் பின்வருமாறு இருந்தது.
'ஒரு பெண்ணும் பறவையும்' - பறவை என்பது காதல் குறியீடு, காதலிக்க விரும்பும் பெண்கள் அடைபட்டுக் கிடப்பதை விரும்புவதில்லை.
இதை மொழிபெயர்த்தவர் 'காதலிப்பதே பெண்களின் வேலை' என்றார்.
ஒரு நூற்றாண்டு கழிந்த பின்னர் தோன்றியவர்கள் உருவாக்கிய கொள்கையில் 'அவர்கள் கற்பனை செய்வதை அனுமதிக்காதீர்' என எழுதப்பட்டது.
பின்னர் தோன்றியவர்கள் 'இது பெரும் கட்டுக்கதை' என வாதிட்டனர்.
சிலர் 'அவளது கனவுக்கு வழங்கிய பொருள் பிழை' என்றனர்.
'ஒருவர் எண்ணுவதை இன்னொருவர் எப்படிக்கூறுவார்' என்றும் குரல்கள் எழுந்தன.
ஒவ்வொன்றாக
இவை அனைத்தையும் ஊரின் ஆண்களே செய்து முடித்தனர்.
பல ஊர்களில் பல பெண்கள் இருந்தனர் என்ற ஆய்வுக் குறிப்புக்களுடன் பிரதி நிறைவு பெற்றது.
●♡●

SUNDAR NITHORSON'S POEM

A POEM BY 

SUNDAR NITHORSON

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

GOD’S NEEDLE

Very recently
hearing my prayers
God has gifted me a needle.

The needle is a small one
Can stitch new clothes
as well as those torn and worn-out.

God didn’t give me any yarn.
But, are we to keep the needle idle
because of that
Wont it then turn rusted?

Hence
I have turned into thread
the banana-fiber in my possession
and stitching free of cost the
torn clothes of the have-nots
and so be faithful to god.

It is with that income ‘alone’
that I feed my children.

Oh, don’t label me as a no-gooder
not knowing how to put the needle into good use.
Instead of keeping it a waste
Isn’t it better using thus?

Is it that you don’t like me having the needle
Or that I am stitching with it?

It is because the needle is not rusting
That god loves me so much.

Therefore
Giving the excuse that god has not given the yarn
don’t fail to cover the nudity of the poor.

சுந்தர் நிதர்சன்
March 26 •

கடவுளின் ஊசி
*****************
மிக அண்மையில்
என் பிரார்த்தனைகளை
கேட்ட கடவுள் எனக்காக
ஓர் ஊசியை பரிசளித்தார்..
ஊசி சிறியதுதான்
புதுத் துணிகளையும் தைக்கலாம்.
கிழிந்த பழைய துணிகளையும்
தைக்கலாம்.
கடவுள் எனக்கு
நூல் பந்தினை தரவில்லை
அதற்காக ஊசியை
கிடப்பில் போடலாமா?
அது துறு பிடித்து
இறந்து விடாதா?
அதனால்
என்னிடம் இருந்த
வாழை நார்களை நூலாக்கி
கிழிசல்களோடு இருக்கும்
ஏழைகளின் துணிகளை
கட்டணமின்றி
தைத்து கொடுத்து
கடவுளுக்கு விசுவாசமாய்
இருக்கிறேன்.
அந்த வருமானத்தில் "மட்டும்"
என் பிள்ளைகளை போசிக்கின்றேன்.
மிக அண்மையில் கிடைத்ததால்
ஊசியை பாவிக்க தெரியாதவன்
என்ற
முத்திரை குத்தாதீர்கள்.
பயனின்றி வைத்திருப்பதை விட
பாவிப்பது நல்லதுதானே..?
உங்களுக்கு
ஊசி என்னிடம் இருப்பது
பிடிக்கவில்லையா?
அல்லது
நான் தைப்பது
பிடிக்கவில்லையா?
ஊசி துறுவேறாமல்
இருப்பதனால்தான்
கடவுள் என்மீது
மிக அன்பாய் இருக்கிறார்.

ஆகவே!
நூல் பந்தினை
கடவுள் தரவில்லை
என்ற காரணத்தை காட்டி
ஏழைகளின் நிர்வாணத்தினை
மறைக்க மறந்து விடாதீர்கள்.
*******************************
சுந்தர் நிதர்சன்

SUGANYA GNANASOORY'S POEM

A POEM BY 

SUGANYA GNANASOORY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE MOON METAMORPHOSING!

I strive to give shape and form
to the poem that impregnated me
in the well of a night
when I chanced to wake up.
I search for words

The words for the poem keep splitting open
and piercing through
waves of memory.

Something formless
or some figure unfamiliar
it must have seen _
the dog barks from afar.

The owl’s scream too is heard
intermittently.
In the sheds adjacent
some with sleep eluding.

Even after the cry comes to a stop
inside the cradle
the soft sob continuing
She in that shed viewed by the full moon
sings the tale of a hapless refugee
in the form of lullaby.

Twining smithereen of broken glass
scattered all around
I create my poem

With scars sticking out
the moon metamorphoses
turning blood-red.

உருமாறுது வெண்ணிலவு!

முழிப்புத் தட்டிய
நடுச்சாமம் ஒன்றில்
கருக்கொண்ட கவிதைக்கு
உருக்கொடுக்க முயல்கிறேன்
வார்த்தைகளைத் தேடுகிறேன்....

நினைவலைகளைக்
கிழித்துக் கிழித்து
ஊடுருவிச் சென்ற வண்ணமிருக்கிறது
கவிதைக்கான வார்த்தைகள்!

அருவமோ
அறிமுகமில்லா உருவமோ
எதையோ கண்டிருக்க வேண்டும்
தூரத்தில் நாய் குரைக்கிறது!

ஆந்தையின் அலறலும்
அவ்வப்போது விட்டுவிட்டு
அக்கம் பக்கத்துக் கொட்டில்களில்
உறங்காமல் சிலர்.

ஏணைக்குள் அழுகை நின்றபின்னும்
அடங்க மறுக்கும் விசும்பலில்
அகதியான கதையொன்றை
தாலாட்டாய்ப் பாடுகிறாள்-அந்த
முழுநிலவு பார்க்கும் கொட்டிலுக்குள்.

நொறுங்கிச் சிதறிய
கண்ணாடிச் சில்லுகளை
கோர்த்துக் கட்டுகிறேன்
என் கவிதையை....

வடுக்கள் துருத்தியபடி
இரத்தச் சிவப்பாய்
உருமாறுது வெண்ணிலவு!

- சுகன்யா ஞானசூரி,