VAZHIPOKKAN

 A POEM BY 

VAZHIPOKKAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The shallow sea hauled in the palm

The tiny glitter of the glow-worm

That the eyes swelling in joy unbound

seen once upon a time

Heart-filling Nature’s beauty

The touch of the stranger who head you

when you slipped and about to tumble

The tiny little tales with no trace of sorrow

collected from experiences

to tell and share

Children waving goodbye

a real treasure to preserve

The soft song of the solitary bird

In the wilderness

a little love to give

Awful anger for preventing from

Evil

The cane-beatings received from Time

for the very purpose of proudly displaying them

Jessica’s secret wink

sent out for eatables

A few lovely memories to recollect

At the penultimate moment of Death

Only this much my assets

are mine

Indeed yes…..

I know not how to survive

But I know the Art of Living.

VAZHIPOKKAN

•

உள்ளங்கையில் அள்ளிக்கொண்ட ஆழமற்றக் கடல்

கண்கள் பூரிக்க எப்போதோ

காணக் கிடைத்த

மின்மினியின் சிற்றொளி

இருதயம் நிறைந்த

இயற்கை எழில்

பாதமிடறுகையில் தாங்கிப்பிடித்த

அந்நியரின் ஸ்பரிசம்

சொல்வதற்கென்று

அனுபவங்களில் சேகரித்த

துயரமற்ற சின்னஞ்சிறிய கதைகள்

பயணங்களில்

பொக்கிஷமெனக் கிடைத்த

குழந்தைகளின் கையசைப்பு

வனாந்தரத்தில் தனித்து பாடும்

பறவையின் மெல்லிய பாடல்

கொடுக்கவென்று கொஞ்சம் அன்பு

தீமையிலிருந்து தடுக்கவென்று

நிறைய கோபம்

காட்டவென்று காலத்திடம் வாங்கிய பிரம்படித் தழும்புகள்

தின்பண்டங்களுக்கென

கசியவிடும் ஜெசிமாவின்

ரகசியக் கண் சிமிட்டல்

மரணத்திற்கு முந்தைய கணத்தில்

நினைத்துப்பார்க்க

கொஞ்சம் அழகிய நினைவுகள்

இவ்வளவுதான் என் சொத்து

ஆம்...

நீங்கள் சொல்வதுபோல்

நான் பிழைக்கத் தெரியாதவன்தான்

மறுப்பதற்கில்லை

ஆனால் வாழத் தெரிந்தவன் நான்.

வழிப்போக்கன்