S.PUNITHA JOTHI

 TWO POEMS BY

S.PUNITHA JOTHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The child that came to buy the feed

for the fish it rears in the tank

was conversing ecstatically

with all the fish

rolling her eyes and showing signs.

I felt as if the whole lot of fishes

were coming towards her

Her eyes were brimming with fish.

She had turned into Mother Sea.

As the younger sister of Subbaiyan

for father

who had wrongly said

she was teaching the names of the fishes

correctly.

In the eyes of all those

who looked amazed

widespread as sea’s expanse

the child’s Love

Punitha Jothi

தான்வளர்க்கும்

தொட்டி மீனுக்கு

உணவு வாங்கவந்த

குழந்தை...

அனைத்து மீன்களோடும்

கண்ணை உருட்டி,உருட்டி

பரவசத்தோடு சைகையில் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்..

எல்லா மீன்களும்

அவளை நோக்கி வருவதாய்

எனக்குள் பிரக்ஞை

அவள் கண்கள்

முழுவதும் மீன்கள்

கடல்அன்னையாய் மாறியிருந்தாள்

சுப்பையனின் தங்கையாய்

தவறாக சொன்ன

அப்பாவுக்கு

சரியாக மீன்களின்பெயர்களை

கற்பித்துக்கொண்டிருந்தாள்

எப்படியடா வியப்பாக

பார்க்கும் அனைவரின்

விழிகளுக்குள்ளும்

கடலளவு விரிந்திருந்தது

குழந்தையின் அன்பு

செ.புனிதஜோதி

THE GIFT OF TIME

(* In memory of Poet Francis Kirupa)

In the way of the world with its incessant horse race

He had wandered all over in search of Love….

He who wandered in the dark

for radiance

began relishing the dark itself.

The dark had embraced him with outstretched hands…

Light alone needs cosmetics.

Realizing it he began loving the dark

And the latter also

reciprocated….

One day he just went away

with the dark

The dark had engraved his name

before departing.

By and by

In dense jungle he is sparkling

As firefly..

காலத்தின்பரிசு

குதிரைபந்தயம்

நிகழும் வாழ்வியலில்

அன்பைத் தேடி

அலைந்திருக்கிறான்..

இருளுக்குள்

வெளிச்சத்தை

தேடித்தேடி

அலைந்தவன்..

இருளையே

ரசிக்க ஆரம்பித்துவிட்டான்

இருள் அவனை

அப்படி ஏற்றுக்கொண்டது..

வெளிச்சத்திற்குத்தான்

ஒப்பனை தேவைப்படுகிறது

புரிந்துக்கொண்டவன்

இருளைக் காதலிக்க

இருளும் இவனை

காதலித்தது...

ஒருநாள்

இருளோடே

சென்றுவிட்டான்...

ஆனால்

இருள் அவன்

பெயரை பொரித்து

விட்டுச்சென்றிருந்தது

அடர்அடவிக்குள்

மின்மினியாய்

ஒளிர்ந்துக்

கொண்டிருக்கிறான்

செ.புனிதஜோதி