RAGAVAPRIYAN THEJESWI

 TWO POEMS BY

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. LIFE TIED IN A STABLE SANS HORSE

I have gone around the stable of Life

Sitting there I have eaten 'Kollu' and 'Pullu'

Alongwith the horse

Staying awake

while the horses were sleeping

sacrificing my sleep

and enabling the horse to sleep

I have spent my days.

In the of the horse

I can sense its back pain

While stroking its skin

I can count the hair that drop off

While making the horse-skin shine

I have also turned radiant.

I have washed the shed

Without allowing the hoofs to touch the horse-dung…..

The Rain and sun of Life

Have entered the stable

Without his knowledge.

Yet learning Life and horse

prove impossible.

Unable to learn

the majestic grandeur of the horse

Its strength

Its loyalty

Its modesty

his own Life that

is forever fleecing all of it

and more

the horse can be sold

but what to do with this Life

and the stable all too unstable…

குதிரையற்ற கொட்டிலில் கட்டிக் கிடக்கும் வாழ்வு..

----------------------------------------------------------------------

வாழ்வின் குதிரைக் கொட்டிலை

சுற்றி வந்திருக்கிறேன்...

அதிலமர்ந்து கொள்ளும் புல்லும்

குதிரையுடன் தின்றிருக்கிறேன்...

குதிரைகள் தூங்கும் போது

விழித்திருந்தும்..

என் தூக்கத்தை தானமிட்டு

குதிரையை தூங்க வைத்தும்

வாழ் நாட்களைக் கழித்திருக்கிறேன்...

குதிரையின் கனைப்புச் சப்தங்களில்

அதன் முதுகுவலியை அறியமுடியும் என்னால்...

குதிரையின் உடல் தடவுகையில்

உதிரும் முடிகளை கணக்கிடவும் முடியும்..

குதிரையின் உடல் மினுமினுக்க

மாலிசிடுகையில் நானும் பளபளத்திருக்கிறேன்...

குதிரைச் சாணங்களின் மேல்

குளம்புகள் படாமல் கொட்டிலை கழுவியிருக்கிறேன்...

வாழ்வின் மழையும் வெயிலும்

கொட்டிலுக்குள் இவனறியாமல்

உட்புகுந்ததில்லை....

இருப்பினும் வாழ்வையும் குதிரையையும்

சரியாகப் படிக்க முடியவில்லை...

குதிரையின் கம்பீரத்தை

அதன் வல்லமையை

அதன் விசுவாசத்தை

அதன் அடக்க குணத்தை

சதா பிடுங்கித் தின்னும்

இவனின் வாழ்வையும் கூட

சரியாகப் படிக்க முடியவில்லை...

குதிரையை விற்று விடலாம்....

வாழ்வையும் லாயக்கற்ற லாயத்தையும்

என்ன செய்ய...?

ராகவபிரியன்

2.BEING BOOMING BOOMERANGING

(*Dedicated to My Own Self – Ragavapriyan Thejeswi)

Stone-pelting is a ‘boomerang’ weapon

Sometimes it would return to the one who throws

On seeing dogs many a time

the stones go missing

When all too precious stones are accessed

dogs are nowhere to be seen

The stones being thrown on the rich cluster of mangoes

would return alone one by one yet

would reap the fruit of reaching high.

Stones targeting mango-bunch are a must.

Aim is but secondary

For chasing away Satan

Voyage across the seas might happen

The stone leaping by the force of the sling

might bring down a few doves

Never a stone is thrown at vultures

In Olympics by throwing a hefty stone at a great distance

a medal can be won.

Those who are heavy in poetry might at another time

while throwing a poem or a stone

might stagger

The game of pebbles being thrown up

and caught

are meant for womenfolk….

Throwing words is no poem

but mere stone-pelting…..mmm….

Ragavapriyan Thejeswi

•

கல்லெறிதல் என்பது

பூமராங் ஆயுதம்..

எறிபவருக்கே சில நேரம் திரும்பும்..

நாய்களைக் கண்டவுடன் பல நேரங்களில்

கற்கள் தொலைந்து விடுகின்றன..

அதியற்புதக் கல் கிடைக்கையில்

நாய்கள் கண்களில் படுவதில்லை..

மாங்காய்களின் கிளைத்த தண்டில்

எறியும் கற்கள் தனியாகத் திரும்பினாலும்

உயரம் சென்று திரும்பிய பயனடையும்..

எறிந்தே ஆகவேண்டியது குலைகளை

நோக்கிய கல்.. இலக்கென்பது இரண்டாம் நிலை..

கல்லெறிந்து சாத்தன் ஓட்ட

கடல் கடந்தும் செல்லக் கூடலாம்...

கவட்டையின் வீச்சில் பாயும் கல்

சில மணிப்புறாக்களை வீழ்த்தக்கூடும்..

கழுகுகளை நோக்கி கற்கள் ஒரு போதும் வீசப்படுவதில்லை..

ஒலிம்பிக் விளையாட்டில் குண்டுக்கல்

தூரஎறிந்தால் பதக்கம் வெல்லலாம்..

கவிதையில் குண்டாய் இருப்பவர்கள் பிறிதொரு பொழுதில்

கவிதையோ கல்லோ எறிகையில்

நிலைதடுமாறக் கூடலாம்..

கூழாங்கற்களை மேலே தூக்கியெறிந்து பிடித்து விளையாடும்

கல்லாங்காய் ஆட்டங்கள்

பெண்களுக்கானது...

எழுத்துக்களை வீசியெறிவது கவிதையல்ல..

வெறும் கல்லெறிதல் மட்டுமே...

[*எனக்கு நானே எழுதிக்கொண்டது]

ராகவபிரியன்

BEING BOOMING BOOMERANGING

(*Dedicated to My Own Self – Ragavapriyan Thejeswi)

Stone-pelting is a ‘boomerang’ weapon

Sometimes it would return to the one who throws

On seeing dogs many a time

the stones go missing

When all too precious stones are accessed

dogs are nowhere to be seen

The stones being thrown on the rich cluster of mangoes

would return alone one by one yet

would reap the fruit of reaching high.

Stones targeting mango-bunch are a must.

Aim is but secondary

For chasing away Satan

Voyage across the seas might happen

The stone leaping by the force of the sling

might bring down a few doves

Never a stone is thrown at vultures

In Olympics by throwing a hefty stone at a great distance

a medal can be won.

Those who are heavy in poetry might at another time

while throwing a poem or a stone

might stagger

The game of pebbles being thrown up

and caught

are meant for womenfolk….

Throwing words is no poem

but mere stone-pelting…..mmm….

Ragavapriyan Thejeswi

•

கல்லெறிதல் என்பது

பூமராங் ஆயுதம்..

எறிபவருக்கே சில நேரம் திரும்பும்..

நாய்களைக் கண்டவுடன் பல நேரங்களில்

கற்கள் தொலைந்து விடுகின்றன..

அதியற்புதக் கல் கிடைக்கையில்

நாய்கள் கண்களில் படுவதில்லை..

மாங்காய்களின் கிளைத்த தண்டில்

எறியும் கற்கள் தனியாகத் திரும்பினாலும்

உயரம் சென்று திரும்பிய பயனடையும்..

எறிந்தே ஆகவேண்டியது குலைகளை

நோக்கிய கல்.. இலக்கென்பது இரண்டாம் நிலை..

கல்லெறிந்து சாத்தன் ஓட்ட

கடல் கடந்தும் செல்லக் கூடலாம்...

கவட்டையின் வீச்சில் பாயும் கல்

சில மணிப்புறாக்களை வீழ்த்தக்கூடும்..

கழுகுகளை நோக்கி கற்கள் ஒரு போதும் வீசப்படுவதில்லை..

ஒலிம்பிக் விளையாட்டில் குண்டுக்கல்

தூரஎறிந்தால் பதக்கம் வெல்லலாம்..

கவிதையில் குண்டாய் இருப்பவர்கள் பிறிதொரு பொழுதில்

கவிதையோ கல்லோ எறிகையில்

நிலைதடுமாறக் கூடலாம்..

கூழாங்கற்களை மேலே தூக்கியெறிந்து பிடித்து விளையாடும்

கல்லாங்காய் ஆட்டங்கள்

பெண்களுக்கானது...

எழுத்துக்களை வீசியெறிவது கவிதையல்ல..

வெறும் கல்லெறிதல் மட்டுமே...

[*எனக்கு நானே எழுதிக்கொண்டது]