RAMESH PREDAN

 A POEM BY

RAMESH PREDAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In all corners of your body

Leeches have taken refuge

In the taste of the thighs

A giant spider

On the countenance

lines of sorrow

in the eyes the glow has dimmed

as the earthen lamps with the light to be extinct

your lips are lovely as ever

honey shining beyond history

Suffice they are for me

To sail through the remaining centuries of my life

You were the primordial beauty

Roaming around the Hindus Valley

From there you have reached Arikamedu

On foot.

Wherever you go

Peacocks follow

Pudhuchery sky is woven with peacock plumage.

The butterfly with your two-letter name

Drawn on its wings

Being unaware of that

keep flying from continent to continent

In Arikamedu the Sun remains

On the same spot where it had dawned

Throughout the day

The same rain poured on the Hindus valley

Once upon a time

Continues to this day.

Through the length and breath of History

Your aromatic-honey.

In the buried towns the spirits of our previous births keep wandering

with unrealized aspirations. After five thousand years it is in this century

their wavelength finds a resonance in ours.

They wish to embrace themselves with our bodies.

The passion hindered and postponed for centuries should be realized Today

– this very moment. Poor souls – we should aid and support them.

Your face

is the honey-cup

of Indus Valley

placing my mouth on the lips

I suck the Time

The softness of the skin

- The viscosity of fire

The cinder of the burning liquid

turning into hardened sediment

I am going to dig out the buried Indus valley

and reconstruct it.

The urns with the ghosts of the bodies buried

are rolling Adichanallur.

Along the shore of Arikamedu

placing the burial urns on camels

I voyage to the land of sea unseen

A camel burnt alive

runs deliriously with the directions exploding

The ghosts relish the meat

cooled with the fire subdued

Ramesh Predan

*Arikamedu is an archaeological site in Southern India, in Kakkayanthope, Ariyankuppam Commune, Puducherry. It is 4 kilometres from the capital.

*Adichanallur is an archaeological site in Thoothukudi district in Tamil Nadu,

•

உன் உடம்பின் எல்லா மூலைகளிலும்

அட்டைகள் அண்டிவிட்டன

தொடைகளின் கவையில் பெரிய சிலந்தி

முகத்தில் சோகத்தின் ரேகைகள்

கண்களில் ஒளி அணையவிருக்கும்

அகல்களைப் போல குன்றிவிட்டது

உனது உதடுகளில்மட்டும் அதே வனப்பு

வரலாறு கடந்து மிளிரும் தேன்

அவை எனக்குப் போதும்

எனது மிச்ச நூற்றாண்டுகளை வாழ்ந்து முடிக்க

சிந்து சமவெளியில் திரிந்த ஆதி அழகி நீ

நீ நடந்தே வந்து சேர்ந்தாய்

அரிக்கமேட்டுக் கடற்கரைக்கு

நீ போகும் திசையெல்லாம்

உன்னைப் பின் தொடர்ந்து வரும்

மயில்கள்

புதுச்சேரி வானம்

மயில் தோகைகளால்

வேயப்பட்டிருக்கிறது

இரண்டு எழுத்துக்களாலான உனது பெயரை

தன் இறகுகளில் வரையப்பட்ட வண்ணாத்தி

அதை அறியாமல் உணராமல்

கண்டம் விட்டு கண்டம் தாண்டிப் பறக்கிறது

அரிக்கமேட்டில் பரிதி

உதித்த இடத்திலேயே

நாள் முழுதும் நகராமல் நிற்கிறது

சிந்து சமவெளியில் அன்று பெய்த அதே மழை

அரிக்கமேட்டு யவனக் குடியிருப்பின்மீது

இன்றும் பெய்துகொண்டிருக்கிறது

வரலாற்றுக் காலம் நெடுகிலும்

உன் வாசனைத் தேன்

புதையுண்ட நகரங்களில் நமது கடந்த பிறவிகளின் ஆவிகள் நிராசையோடு அலைகின்றன. அவற்றின் அலைவரிசை ஐயாயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இந்த நூற்றாண்டில்தான் நம்மோடு ஒத்துப்போகிறது. நம் உடம்புகளின்மூலம் தம்மைத் தழுவிக்கொள்ள அவை விழைகின்றன. நூற்றாண்டுகளாய்த் தடைபட்டுத் தள்ளிப்போன இச்சை இன்று இக்கணம் நிறைவேற வேண்டும். பாவம், அவற்றிற்கு நாம் துணை நிற்க வேண்டும

உன் முகம்

சிந்துவெளியின்

தேன் குடுவை

உதடுகளில் வாய் வைத்து

காலத்தை உறிஞ்சுகிறேன்

தசையின் மிருது

தீயின் கொழகொழப்பு

எரியும் திரவம் படிகமாய் இறுகிய

கங்கு

புதைந்த சமவெளியைத் தோண்டியெடுத்து

மீண்டும் சமைக்கப் போகிறேன்

புதையுண்ட உடல்களின் ஆவிகள்

அடைந்த தாழிகள் ஆதிச்சநல்லூரில் உருள்கின்றன

அரிக்கமேட்டுக் கரையோரம்

ஒட்டகங்களின்மீது

தாழிகளை ஏற்றிக்கொண்டு

கடல்காணா தேசத்தைத் தேடி பயணிக்கிறேன்

உயிரோடு கொளுத்தப்பட்ட ஒட்டகம் ஒன்று

திசைகள் தெறிக்க ஓடுகிறது

தீயணைந்து அடங்கி ஆறிய கறியை

ஆவிகள் புசிக்கின்றன.

ரமேஷ் பிரேதன்