RAJAPUTHRAN

 A POEM BY 

RAJAPUTHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE FIVE ELEMENTS

As the heart had turned into a pit

waiting for the water to fill it

God’s heart became the egg of fish

Those days were mysterious

without having a snake

to decode that of another

Early morn that would vanish in a flash

turned to be woman’s lips

with none to relish .

Sunset hour of evening

Dream’s usual rendezvous

The hot midday

admonished by early morn

and golden dusk

upper lip and lower lip

I am

In my late night

even the comets turn into

Oomatham flowers.

The lotus bloomed yesterday

mocks from being in the mud.

Due to the steps submerged in water

the mid-head of God sways like a doll.

Inside the water

with Sea and River not speaking to each other

Moon and Darkness not come together..

fresh water tasting salty

Moon turns its own self

into darkness dense.

On earth Love lives on

preying on its own self.

The body disappearing in the fire

is the epitome of erotic desire.

Only till burial

the seeds sleep

only till the time one is born

sleeping the humans would remain

If merely closing eyes

Is to be called Sleep

No proximity therein

between God and Ourselves

You call setting afire the body

as reposing also.

Unaware that

in days when I am away from thee

I be revolving

as your world – you see…..

பஞ்ச பூதம்

மனம் நீரவரக் காத்திருக்கும் பள்ளமானதால்

மீன்முட்டையானது கடவுளின் இதயம்

பாம்பின் காலறியும் பாம்பிலாத புதிர்மை நாட்களவை

சட்டென்று மறையும் அதிகாலை

சுவைக்க ஆளில்லாத பெண் உதடுகளானது

உயிர்பிரியும் மாலை

கனவுகளின் வாடிக்கை

அதிகாலையும் பொன்மாலையும் மேலுதடும் கீழுதடும்

கடிந்துகொள்ளும் சூடான நண்பகல் நான்

என் பின்னிரவில் எரிநட்சத்திரங்களும்

ஊமத்தம் பூக்கள் ஆகின்றன

நேற்று மலர்ந்த செந்தாமரை

சேற்றில் கேலி செய்கிறது

மூழ்கியப் படிக்கட்டுகளால்

கடவுளின் உச்சந்தலை

பொம்மையென நிழலாடுகிறது

நீருக்குள்

நதியும் கடலும் பேசிடாமல்

நிலவும் இருளும் கூடிடாது

நன்னீர் உப்புகரிக்க

நிலவு தன்னையும் இருளாக்குகிறது

பூமியில் காதல் தன்னைத்தானே

விழுங்கி நிற்கிறது

உடல் சிதையில் மறைந்திடல்

காமத்தின் உச்சநிலை

புதைக்கப்படும் வரையில்தான்

விதைகளின் உறக்கம்

பிறக்கும் வரையில்தான்

மனிதர்களும் உறங்குவார்கள்

கண்மூடுவது எல்லாம்

உறக்கம் என்றால்

கடவுளுக்கும் நமக்கும்

உறவில் இல்லை இந்த

நெருக்கம்

உடலுக்கு எரியூட்டுவதை

ஓய்வென்றும் சொல்லுவாய் நீ

உன்னுடன் இல்லாத நாட்கள்

உனக்கென உலகமாய்

நானே இயங்குவது அறியாமல்

- ராஜபுத்ரன்