RAMESH PREDAN'S POEM

 A POEM BY

RAMESH PREDAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Leeches are sticking

in all the corners of your body

A massive spider upon the cleft of your thighs

Streaks of sorrow on your countenance

The glow in your eyes have dimmed

as the earthen lamps about to die out

Your lips retain the same luscious beauty

Honey divine beyond history’s domain

Suffice indeed

to wade through the remaining centuries

alive and kicking.

You are the primordial beauty

wandered all over the Indus valley.

You arrived on foot

to the seashore of Arikamedu.

Wherever you go

peacocks would pursue thee.

Puduchery sky is woven with peacock plumes.

The butterfly with your name drawn on its wings

not being aware of it, nor realizing it

flies away from one continent to another.

In Arikamedu the sun stands still in the same spot

where it dawned

not moving at all till dusk

The same rain that poured in Indus valley that day

Is pouring upon the ‘Yavana settlement’ now.

All over the historical age

Your honeyed fragrance.

In the buried cities

our spirits of previous births

wander in despair.

Their wavelength after five thousand years

gel well just in this century with us.

They wish to hug themselves close

through our torsos.

The tormenting lust blocked and postponed for centuries

should be realized here and now.

Alas, we should stand with them, aiding them

Your face _

the honey-pot of Indus valley

Placing my mouth upon the lips

I suck Time

The softness of flesh

Fire’s stickiness

The cinder of burning liquid hardening into

rock

Digging out the buried region I am going to cook again.

The burial pots wherein spirits of the dead lie deep down

are rolling in Arikamedu.

Near the Arikamedu shore

carrying the burial pots on the back of camels

I embark on a travel in search of a land

not eaten by the sea.

A camel burnt alive

runs helter-skelter

with directions shaking and shattering.

With the fire subsiding and dying out

the spirits eat

the meat

no more hot.

Ramesh Predan

உன் உடம்பின் எல்லா மூலைகளிலும்

அட்டைகள் அண்டிவிட்டன

தொடைகளின் கவையில் பெரிய சிலந்தி

முகத்தில் சோகத்தின் ரேகைகள்

கண்களில் ஒளி அணையவிருக்கும்

அகல்களைப் போல குன்றிவிட்டது

உனது உதடுகளில்மட்டும் அதே வனப்பு

வரலாறு கடந்து மிளிரும் தேன்

அவை எனக்குப் போதும்

எனது மிச்ச நூற்றாண்டுகளை வாழ்ந்து முடிக்க

சிந்து சமவெளியில் திரிந்த ஆதி அழகி நீ

நீ நடந்தே வந்து சேர்ந்தாய்

அரிக்கமேட்டுக் கடற்கரைக்கு

நீ போகும் திசையெல்லாம்

உன்னைப் பின் தொடர்ந்து வரும்

மயில்கள்

புதுச்சேரி வானம்

மயில் தோகைகளால்

வேயப்பட்டிருக்கிறது

இரண்டு எழுத்துக்களாலான உனது பெயரை

தன் இறகுகளில் வரையப்பட்ட வண்ணாத்தி

அதை அறியாமல் உணராமல்

கண்டம் விட்டு கண்டம் தாண்டிப் பறக்கிறது

அரிக்கமேட்டில் பரிதி

உதித்த இடத்திலேயே

நாள் முழுதும் நகராமல் நிற்கிறது

சிந்து சமவெளியில் அன்று பெய்த அதே மழை

அரிக்கமேட்டு யவனக் குடியிருப்பின்மீது

இன்றும் பெய்துகொண்டிருக்கிறது

வரலாற்றுக் காலம் நெடுகிலும்

உன் வாசனைத் தேன்

புதையுண்ட நகரங்களில் நமது கடந்த ஜென்மங்களின் ஆவிகள் நிராசையோடு அலைகின்றன. அவற்றின் அலைவரிசை ஐயாயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இந்த நூற்றாண்டில்தான்

நம்மோடு ஒத்துப்போகிறது. நம் உடம்புகளின்மூலம் தம்மைத் தழுவிக்கொள்ள அவை விழைகின்றன.

நூற்றாண்டுகளாய்த் தடைபட்டுத் தள்ளிப்போன இச்சை இன்று இக்கணம்

நிறைவேற வேண்டும்.

பாவம், அவற்றிற்கு நாம்

துணை நிற்க வேண்டும

உன் முகம்

சிந்துவெளியின்

தேன் குடுவை

உதடுகளில் வாய் வைத்து

காலத்தை உறிஞ்சுகிறேன்

தசையின் மிருது

தீயின் கொழகொழப்பு

எரியும் திரவம் படிகமாய் இறுகிய

கங்கு

புதைந்த சமவெளியைத் தோண்டியெடுத்து

மீண்டும் சமைக்கப் போகிறேன்

புதையுண்ட உடல்களின் ஆவிகள்

அடைந்த தாழிகள் ஆதிச்சநல்லூரில் உருள்கின்றன

அரிக்கமேட்டுக் கரையோரம்

ஒட்டகங்களின்மீது

தாழிகளை ஏற்றிக்கொண்டு

கடல்காணா தேசத்தைத் தேடி பயணிக்கிறேன்

உயிரோடு கொளுத்தப்பட்ட ஒட்டகம் ஒன்று

திசைகள் தெறிக்க ஓடுகிறது

தீயணைந்து அடங்கி ஆறிய கறியை

ஆவிகள் புசிக்கின்றன.

(அவன் பெயர் சொல், நாவல், அகரம், 2014.)