SHANMUGAM SUBRAMANIAM'S POEM(1)

 A POEM BY

SHANMUGAM SUBRAMANIAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Each time I feel

a flower within

seems like someone hitherto not met in person

is close by.

To find out how many moments it would last

none by my side.

The pleasant coolness spreading in the hands

while prodding inside the water

when getting on the skin joyously

the daylight turning cozy warmth on the forehead

The day renouncing the shore

foaming with the roar

of the whirl and swirl of waves

not leaving the senses

in the voice heard intermittently

my name being chanted

and then fading and ceasing to be

keeps happening everyday.

Not paying attention to the course

of the wind

I suffer no loss

Which way the wind blows

who cares

Suffice

to feel the wind

all over my face.

Shanmugam Subramaniam

ஒவ்வொரு முறையும் மனதில்

பூவொன்றை உணர்கையில்

இதுவரை நேரில் சந்திக்காத ஒருவர்

சமீபத்திருப்பதாகப் படுகிறது

அது எத்தனை நொடிகள் நீடிக்கும் என்பதைக்

கேட்டறிய அருகில் ஒருவருமில்லை

நீருக்குள் துழாவும்போது கரங்களில் படரும் குளிர்மை

உடலேறிக் களிக்கையில்

நுதல்மீது சுகவெம்மையாகும் பகலொளி

அலைபுரளும் சப்தத்துடன் நுரைக்கும்

கரையைத் துறந்து சென்ற நாள்

புலனில் நீங்காதிருக்க

விட்டுவிட்டு கேட்கும் குரலில்

என்பெயர் உச்சரிக்கப்படுவதும்

பின்னர் சன்னமாகித் தொலைவதும்

தினம் நடைபெற்ற வண்ணமாக உள்ளது

காற்றின் போக்கை கவனியாதிருப்பதில்

இழப்பொன்றுமில்லை எனக்கு

எப்பக்கம் வீசினால் என்ன

காற்றினை முகமெங்கும் உணர்வதே போதுமானது.

- எஸ்.சண்முகம் -