PALAIVANA LANTHER

 A POEM BY

PALAIVANA LANTHER

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I HAVE KILLED THE SON OF MY FRIEND

With his hands crisscrossed

He was pleading “Please don’t…

It was the moment when the sticky screen

spread on his eyes

began to peel off

Hence he saw me very clearly.

Unable to entwine the roots

We both were two different entities

But

his umbilical chord

had extended inside my womb.

Childbirth Toys and Dolls School

Dresses Ornaments

Three meals a day Some medicines

To compare and contrast

and have a hearty laugh

Pubs Clubs Mall and all

Charges levied for Religious teaching

It is Economy everywhere, my son

Here we the hapless have no means

off enabling you to be born.

Tomorrow

On that promised day of

the land of revival after Death

carrying queries myriad

He would be waiting for me.

In my ears that moves away in fear

taking it to be a mass of bloody flesh

His voice that allowed not to call ‘Ammaa’

would begin to sound

When his tongue swirling endlessly

leaps towards me as razor-edged daggers

I would be lying there as like a writhing worm…

He – My Friend who has

shared my hapless state

has my husband’s face….

எனது நண்பனின் மகனை கொன்று விட்டேன்

****

அவன் தனது பெருக்கல் கரங்களால்

வேண்டாம் என்று கெஞ்சிக்கொண்டிருந்தான்

அவனது விழிகளின் மீது படர்ந்திருந்த

பிசுபிசுப்பான திரை அகலத் தொடங்கிய தருணமது

ஆதலால்

என்னை தெளிவாக பார்த்துவிட்டான்

வேர்களை பிணைக்கத் தெரியாத

நான் வேறு அவன் வேறு

ஆனால்

அவனது தொப்புள்க்கொடி

எனது கருவறைக்குள் நீண்டிருந்தது

பிள்ளைபேறு பொம்மைகள் பள்ளிக்கூடம்

ஆடைகள் அணிகலன்கள்

மூன்றுவேளை உணவு சிறிதளவு மருந்து

ஒப்பிட்டு சிரிக்க கேளிக்கை கூடங்கள்

மதபோதனை கட்டணங்கள்

தொட்டதெற்கெல்லாம் பொருளாதாரம் மகனே

இங்கே ஆதாரமற்ற எங்களால் உன்னை பெற்றெடுக்க வழியில்லை

நாளை

மரித்தபிறகு உயிர்ப்பிக்கும் தளத்தின்

வாக்களிக்கப்பட்ட அந்நாளில்

எண்ணற்ற கேள்விகளை சுமந்தபடி

எனக்காக அவன் காத்திருப்பான்

குருதிப்பிண்டமென அஞ்சி விலகும் எனது செவிகளில்

அம்மாவென்று அழைக்க மறுக்கப்பட்ட

குரல் ஒலிக்கத்தொடங்கும்

அவனது நாக்கு சுழன்று சுழன்று

கத்திகளாக எனை நோக்கி பாயும் வேளை

நானொரு நெளியும் புழுவின் சாயலில் கிடக்கலாம்

என்னுடன் இணைந்து

கையறு நிலையை பகிர்ந்துகொண்ட

எனது நண்பனுக்கு எனது கணவரின் முகம்……

SEENU RAMASAMY

 A POEM BY 

SEENU RAMASAMY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A HYMN FOR HIM

(*Dedicated to Music Maestro Ilayaraja)

Hail thee

- Our Peerless Bard of Pannaipuram

The cloud that came floating in the

Western Ghats!

The threshold of Music eagerly

awaited your arrival!

With the Black and White ‘Annakkili’

singing

parrots of myriad colours

fluttered in our hearts,

The rain that began pouring that day

became Music’s Cherrapunji.

You made the Thavil’s tongue

speak

And that became the backbone of

Tamil Music.

Your breath proved

the very life of Flute.

Your violins

turned alive our roads

into motion pictures.

Your music is the flower

sprouting along our memory lane;

Time’s reflection;

The pendulum-sound of clock;

The serene breeze that caressed us

before sleep.

You touched the Harmonium

and in our arid red sandy soil

an unknown plant

bloomed.

O, Music Maestro

A renowned Tamil scholar

composing 'Venppaa'.

Because of your circambulation

Girivalam turned into a Gramophone.

Hail thee

May you live long

in musical peace and prosperity.

AASU SUBRAMANIAN

A POEM BY

AASU SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Times when with fingers entwined we played

keep dawning into days

Ere the Time turns still

should touch the horizon at will

Suffice the shade you provide

to spread my wings and fly high

Don’t release my fingers please

They are my very light; brilliance

Now I see my path crystal clear

My Father.

விரல்கள் பிடித்து

விளையாடியப் பொழுதுகள்

விடிந்துக் கொண்டே இருக்கின்றன

பொழுது அடங்குவதற்குள்

அடிவானத்தைத் தொடவேண்டும்

உன் நிழல் போதும்

வானத்தின்

சிறகுகள் விரித்துப் பறக்க

விரல்களை விட்டு விடாதே

என் வெளிச்சம் அவை

இப்போது ,

என் பாதை தெளிவாகத் தெரிகிறது

அப்பா

ஆசு

KUMAR AMBAYERAM

 A POEM BY

KUMAR AMBAYERAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

INSTA……

Early in the morning

the lovers meeting

and sitting in their respective vehicles

entwining there small tender fingers

blissfully oblivious of the surroundings _

And the Jacaranda tree that splashes Violet hue

at the onset of Summer and Love

showered flowers on them

in the manner of blessings.

Despite talking for hours through the mobiles

Throughout the night

Till dawn brekas

Exchanging sweet nothings

Cooing kissing cajoling

Love can’t blossom without meeting in person

Looking at each other under the sun or moon

Relishing intimacy real

Being near to your dear…..

On bidding goodbye

She climbed on to the bridge and flew afar

He just vanished on the other side

and seen no more.

Her husband

who had come pursuing her

stood there shell-shocked

sickeningly enraged

confusion-confounded

wondering whether to pursue her

and cut her into pieces

or chase the wretched male

and slice him with a dagger

Upon his head

the violet-colour Jacaranda flowers

began falling as a crown.....

இன்ஸ்டா...

அதிகாலையில்

காதலர்கள் சந்தித்து தம் தம்

வாகனத்தில் அமர்ந்தபடியே

சின்ன சின்ன விரல்களை

கோர்த்து விளையாடி

சூழல் மறந்த அவர்களின் லயிப்பை வியந்து

புது வேனிலுக்கும் காதலுக்கும் வைலட் நிறத்தை அள்ளி தெளிக்கும்

ஜாகரண்டா மரம் ஆசிர்வாதமென மலர்களை

காதலர்கள் மீது சொறிந்தது

என்னதான் பேசிகளில் விடிய விடிய பேசி

இழைந்தாலும் குழைந்தாலும்

சந்தித்து வதனங்கள்

நோக்குவது போல் நோக்காமல் வராது காதல்

பிரியாவிடையில்

அவள் பாலத்தின் மீதேறி பறந்து விட்டாள்

அவனோ பாலத்தின் புறத்தே

போய் மறைந்து விட்டான்

பின் தொடர்ந்து

வந்திருந்த கணவன்

அவளை பின் தொடர்ந்து போய்

கண்டம் துண்டமாக வெட்டலாமா அல்லது

அவனை துரத்தி போய்

சதக் சதக் சதக் என

கத்தியால் குத்தலாமா

என்ற கோப குழப்பத்தில்

திகைத்து நின்றவன்

தலையில் வைலட் நிற

ஜாகரண்டா மலர்கள்

ஒரு க்ரிடமென

சரிய துவங்கின....

குமார் அம்பாயிரம்

THARMINI

A POEM BY 

THARMINI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

He, my friend, has asked me a question

Not in fake name or through backbiting

Looking straight into my eyes

He has enquired.

It was not a casual query.

His eyes were intense; fiery

And he used the choicest words.

“What means the poem written by you yesterday

“Poem? Me? Oh When? “

How to explain?

Indeed I felt weighed down

by apprehension.

If I had the skill to elaborate delineate

I would have written an article, I state

He gives out my poem

Line by line, by heart

As Kural couplet

As an ancient Tamil verse.

He even sang it as a good film song

turning worse

Of course he did ask a little tersely

What does it mean?

Indeed an intricate tale it is.

Turning it into a minuscule ‘Kundumani’

I have put it inside a little jar and set it rolling.

Open it and see for yourself, please.

Tharmi Ni

•

நண்பர் கேள்வியொன்றைக் கேட்டுவிட்டார்.

பொய்ப்பெயரிலோ புறம்பேசியோ இல்லை

நேரடியாகவே என் கண்களைப் பார்த்துத்தான்

சும்மா விசாரிப்பது போலில்லையது

அவருடைய கண்களில் தீர்க்கம் ஒளிர்ந்தது

ஒரு தீவிரம் மிளிர்ந்தது

கூர்ந்த சொற்களால் கேட்டார்

நேற்று நீ எழுதிய கவிதைக்கு அர்த்தமென்ன?

கவிதையா? அதுவா? நானெப்ப?

எப்படித்தான் விளக்க?பயந்துபோனேன்

விளக்கம் சொல்லும் திறமை இருந்திருந்தால் கட்டுரையாக எழுதியிருப்பேனே

வரிவரியாக ஒப்பிக்கிறார்

திருக்குறளைப்போல

பழந்தமிழ்ப்பாட்டு மாதிரி

நல்ல சினிமாப் பாட்டொன்று தோற்றுப்போவது கணக்காகப் பாடியும் விட்டார்.

கொஞ்சம் உறுக்கித்தான் கேட்டார்

'அதற்கு அர்த்தமென்ன?'

பொருளும் பொழிப்புரையும் சொல்லுமளவு

சிக்கலான கதையொன்று தான்

அதைக் குண்டுமணியாக்கி

சிறு குடுவையிலிட்டு உருட்டிவிட்டேன்

திறந்து பாருங்கள்

-தர்மினி- 

 

ALEX PARANTHAMAN

A POEM BY

ALEX PARANTHAMAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I was waiting for the bus.

A beggar came and stood in front of me

stretching one hand.

Keeping the ticket-fare

I gave him the remaining five rupees.

“Bless you”

Those words….

My heart turns buoyant!

If just a word can have

emotions myriad so intense

If thousands of such words

are spread everywhere

With peace and quiet

Ho – how so exquisite

this world would be!

in every sense….

Alex Paranthaman .

•

பேருந்துக்காகக் காத்திருந்தேன்.

எதிரே

ஒரு யாசகன்

கரம் ஒன்றை நீட்டியபடி...

பேருந்துக்கான பணத்தை

வைத்துக்கொண்டு...

மிகுதி

ஐந்து ரூபாவைக் கையளித்தேன்

அவனிடம்.

" நீ நல்லாயிரப்பா..."

அந்த ஒரு வார்த்தை...

லேசாகிறது மனம்!

காற்றிலே பறப்பதான உணர்வு

எனக்குள்.

ஒரு வார்த்தைக்கு

இத்தனை உணர்வுகள் இருப்பின்

இதேபோல்

ஓராயிரம் வார்த்தைகள்

பரவப்பட்டால்

எவ்வளவு

அழகாக...

அமைதியாக ... இருக்கும்

இந்தப் பூவுலகம்.

●

- அலெக்ஸ் பரந்தாமன்

THENMOZHI DAS

  A POEM BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

PAINFUL SMILE

Have to smile; No other way

when some scrape betrayal as salt-paper

In the social space.

When nothing is there to indict

One’s back becomes the white screen

apt for scribbling and stamping

Painful smile

can turn upside down

the lexicons within.

In order to make things

Flawless, untarnished

Better to gulp it all

as the simple ‘Appam’

and move on.

Bizarre preconceptions not only mind’s scribbling

But also the drunkard’s bursting vomit.

Accessing the dark of the lock fitting the key

and having the sharpness of key fitting the lock

are indeed two different things.

The fingers depicting conflicts with enmity

and rolling them in silver-sheets and gifting

are more ghastly than the murderous hand.

It is those chapters

where kissing the cheek

and tearing the heart

not even offering water but crucifying

inserting the finger inside the hip-rib

to ascertain whether there is life

and poked fun at

that became the Great Grand

New Testament.

All ‘Now’ will become ‘Then’

Amen.

Thenmozhi Das

•

வலிமிக்க புன்னகை

•

புன்னகைப்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை

சிலர் வஞ்சகத்தை

உப்புக் காகிதமாய் சமூக வெளியில்

உரசும் போது

குற்றப்படுத்த ஏதுமில்லாத நிலையில்

வெள்ளைத் திரை

கிறுக்கிக் குத்துவதற்கு ஏதுவான முதுகு

வலிமிக்க புன்னகை

மாத்திரைகளின் உள் அகராதிகளை

புரட்டியெடுக்க வல்லது

குற்றமும் குறையுமற்றதாக்க

எதையும் எளிய அப்பத்தைப் போல

விழுங்கி விலகிச் செல்லுதல் நல்லது

விசித்திர முன்முடிவுகள் மனக்கிறுக்கல்கள் மட்டுமல்ல

குடிகாரனின் அவசர வாந்தி

சாவிக்கு ஏதுவான பூட்டின் இருள்

கண்டடைவதும்

பூட்டுக்கு ஏதுவான சாவியின் கூர்மை

வைத்திருப்பதும் வேறு வேறு

முரண்களை பகை உணர்சியோடு

சித்தரித்து

வெள்ளிக் காகிதத்தில் சுற்றி பரிசளிக்கும் விரல்கள்

கொலைக் கரத்தை விட கொடூரமானது

கன்னத்தில் முத்தமிட்டு

மனதைக் கீறி

தண்ணீர் கூடத் தராமல் அறைந்து

விலாவில் விரல்விட்டு உயிர் உள்ளதா

எனக் கண்டு பரிகசித்த அத்தியாயங்கள் தான்

ஆகப்பெரும் புதிய ஏற்பாடு ஆனது

எல்லா தற்காலமும் இறந்தகாலமாகும்