MULLAI MUSHRIFA

 A POEM BY

MULLAI MUSHRIFA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THIRST AND HEAT

With which language I can satiate

the thirst of separation

Inside thirty-two droplets seeps the heart’s heat

unbearable.

A space sans anyone

A silence sans anything

Word is what remains nowhere

Picking a word uttered by none

I sow it

When the meaning sprouts into a tree

there would be a time with the shade

so dense and widespread

soothingly cool and salubrious

What would be the count of droplet

at which shade would once again set

Mullai Mushrifa

•

தாகிப்பும் தகிப்பும்

------------------

பிரிவின் தாகிப்பை

எந்த மொழிகொண்டு நிரப்பிடுவேன்

முப்பத்து ரெண்டு சொட்டுத் துளிக்குள் கசிகிறது இதயத்தின் தகிப்பு

எவருமற்ற வெளி

எதுவுமற்ற மௌனம்

எங்குமற்றது சொல்

எவரும் பேசாத சொல்லையெடுத்து விதைக்கிறேன்

அர்த்தம் விருட்ஷிக்கையில் நீழல் குளிருமொரு காலம்

எத்தனையாம் துளியில் துளிர்ப்பது

மீள நீழல்

RAJAPUTHRAN

 A POEM BY

RAJAPUTHRAN

Translated into Tamil by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

MYRIAD-HUED MUSIC IN THE FLUTE PLAYING THE ARTISTE

Blue is made of Meera’s heart

I would have drawn

Look at the sky

Kannan’s portrait is closely embedded

and ever oscillates in the sky and earth.

When the house is aflame

Tossing thoughts

Allowed I the rain

Shelter there was none.

Though flower falls on the creeper

I drew stars

That’s all

Though traces of treason were seen

in what I had drawn

Most of the people

gratefully gifted music to me

The melody springing out of my flute

through the playful commentaries

of the seven hues

have come to stay in land and space.

ஓவியனை வாசித்த புல்லாங்குழலில் வர்ண இசை

-------------------------------------------

நீலம் மீரா ஆன்மாவால் ஆனது

நான் வரைந்திருப்பேன்

வானத்தைப் பார்

கண்ணனின் ஓவியம்

நெருக்கமாக நிலைநிறுத்தப்பட்டு விண்ணிலும் மண்ணிலும் ஊசலாடுகிறது

வீடு தீப்பிடிக்கும் போது

எண்ணங்கள் சிதறடிக்க

மழையை அனுமதித்தேன்

தங்க இடமில்லை

பூ கொடியில் விழுகிறது எனினும் நட்சத்திரங்கள் நான் வரைந்தேன்

அவ்வளவு தான்

எனது ஓவியத்தில்

துரோகம் அடையாளம் காணப்பட்டாலும்

பெரும்பாலான மக்கள்

மிக்க நன்றியுடன்

இசையை எனக்கு

பரிசளித்தார்கள்

என் புல்லாங்குழலில் வெளிப்படும் மெல்லிசை

ஏழு வண்ணங்களைப் பற்றிய வர்ணனை விளையாட்டுகள் மூலம் நிலத்திலும் வானத்திலும் இடம்பெற்றது

- ராஜபுத்ரன்

ABDUL WAHID MUHSEEN

A POEM BY

ABDUL WAHID MUHSEEN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

RUIN

The callous ones have caused it to

fall

Alas, standing tall and wide

so regally it was there

Not taking anyone for a ride.

Species countless upon its everywhere….

From crawling to flying

In its barks crannies

holes and leaves

In rain and sun

It would be forever waiting

To shield humans

as umbrella and shade

In what way it had harmed them?

They have butchered it

Uprooted it

Have covertly removed it

Along with the memories of

three centuries.

Abdul Wahid Muhseen

•

அழிப்பு

சண்டாளர்கள் சரித்து விட்டார்கள்,

தன்பாட்டுக்கு நின்று கொண்டிருந்தது –

விரிந்தகன்று, கம்பீரமாய்.

எத்தனை உயிர்கள் அதன் மேனியில்…!

ஊர்வன தொடங்கி, பறப்பன வரை.

பட்டைகளிலும் இடுக்குகளிலும்

துளைகளிலும் இலைகளிலும்…

மழையிலும் வெய்யிலிலும் காத்திருக்கும் மனிதருக்கு

குடையாய் நிழலாய்.

என்னதான் செய்தது அவர்களுக்கு?

கொன்று விட்டார்கள்,

அடியோடு தோண்டி விட்டார்கள்.

எப்போதென்றறியாமலே

அகற்றி விட்டார்கள் -

மூன்று நூற்றாண்டு நினைவையும் சேர்த்து.

GAYATHRI RAJASEKAR

 A POEM BY

GAYATHRI RAJASEKAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

NIGHT SURREAL

As tea cup

It would clasp me with both its hands

Inhaling the smell of sighs

It would sprinkle it all over its trail

The bitter saltiness of tears

It would relish as sheer honey

The whispering sound of sob

It would savour as symphony unmatched

It would go on watching

the twitching cheeks and lips

wonderstruck

with wide-opened mouth

turning into a pillow

it would hug me close to its bosom

stroke my hair as mother’s lap

Halting life at Death’s doorstep

it would show me bioscope

down memory lane

‘You and I

and holding my finger..’

It would command me to write all these

and more that linger….

Gayatri Rajashekar

இரவுகள் என்னவெல்லாம் செய்து போகும்?

தேநீர் கோப்பையைப் போல

தன் இரு கைகளில்

என்னை ஏந்திக் கொள்ளும்

பெருமூச்சின் வாசம் நுகர்ந்து

தன் வழியெங்கும் நிரவிக்கொள்ளும்

கண்ணீரின் கரிப்பை

தேனாய் ருசித்துக் கொள்ளும்

விம்மலின் சன்ன ஒலிகளை

சங்கீதமென ரசித்துக் கொள்ளும்

துடிக்கும் கன்னக் கதுப்பையும் உதடுகளையும் பிரமித்து வாய்பிளந்து

பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்

தலையணையாய் மாறி நெஞ்சோடு அணைத்துக் கொள்ளும்

தாய்மடியாய் தலைவருடும்

உயிரை மரண வாயிலில் நிறுத்தி

பின்னோக்கிப் படம் காண்பிக்கும்

நீயும் நானுமாய்...

என் விரல் பிடித்து

இவ்வாறெல்லாம் எழுதவும் பணிக்கும்.

--காயத்ரி

PAALAI NILAVAN

 A POEM BY

PAALAI NILAVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE THUNDER

To the church where K was the pastor

one day a person said to be a visionary

paid a visit

to give a sermon

As K was one reared with

being called the sinner

He kept on saying

‘I am a sinner

I am a sinner’

If you are a sinner

Disrobe yourself of the pulpit gown

and leave

Said the visionary

As K removed the garb

all the parishioners

exited with him

Calling

‘I am also a sinner’

the visionary

came running behind

Suddenly the gown

folding in his leg

staggering

as he tumbled down

all the others lifted him

and had him seated

At once hugging K like a baby

‘In truth I am no visionary

I have come here to offer one-tenth share

from the stolen ware’

said he weeping without reprieve.

What have you taken

Asked K

Inserting his hand into the pocket

Taking out thirty silver coins

And putting them on the earthen ground

Where he fell down

‘I stole this from Judas who has throttled himself

and is on the throes of death’

Said he

‘Then where is Christ?’ Enquired K.

The soldiers

are tying him in the tree

and crucifying him’, said the visionary.

Turning insane

K began

Running deliriously

and hundred persons

also turning mad

pursued him

At that instant

a thunder blasting in the sky

landing on a bird

Crazy K beheld

Paalainilavan Nilavan

இடி

கா

பாதிரியாக இருந்த

சர்ச்சுக்கு

ஒரு நாள்

தீர்க்கதரிசி என்று சொல்லப்பட்ட ஒருவர்

பிரசங்கம் செய்ய வந்தார்

கா

பாவி என்று சொல்லி

வளர்க்கப்பட்டவன்

என்பதால்

நான் பாவி

நான் பாவி என்று

சொல்லிக்கொண்டே இருந்தான்

நீ பாவி என்றால்

அங்கியை

கழற்றி வைத்து விட்டுப் போ

என்றார் தீர்க்கதரிசி

கா அங்கியை கழற்ற

சபையார் அனைவரும்

அவனோடு வெளியே

இறங்கிவிட்டனர்

தீர்க்கதரிசி

நானும் பாவிதான் என்றபடி

பின்னே

ஓடி வந்தார்

திடுமென அங்கி காலில் மடிய

நிலை தவறி

கீழே சாய்ந்து விழுந்தவரை

எல்லோரும் தூக்கி அமர வைத்ததும்

குழந்தை போல்

கா வைகட்டிக்கொண்டு

தீர்க்கதரிசி

நான் உண்மையில் தீர்க்கதரிசி இல்லை

திருடிய பொருளிலிருந்து

தசமபாகம்

செலுத்த வந்தேன் என்றபடி

தேம்பித்

தேம்பி அழுதார்

என்ன திருடினீர்கள் என்றான் கா

தன் ஜோபியில்

கைவிட்டு

முப்பது

வெள்ளிக்காசுகளையெடுத்து

தான் விழுந்த

மண் தரையிலிட்டு

இவை நாண்டு

இறந்து கொண்டிருக்கும்

யூதாசிடமிருந்து

நான் அபகரித்தது என்றான்

அப்போ கிறிஸ்து எங்கே என்றான்

கா

போர்ச் சேவகர்கள்

மரத்தில் பிணைத்து

ஆணியடித்துக்

கொண்டிருக்கிறார்கள் என்றான்

தீர்க்கதரிசி

கா

பைத்யனாகி

தலை தெறிக்க ஓடத் துவங்கினான்

அவனோடு

மனம் குலைந்த

நூறுபேர்

ஓடிக்கொண்டிருந்தனர்

அப்போது

வானில் பொட்டிய

இடி

ஒரு

பறவை மீது

விழுந்ததை

பைத்யம் பிடித்த கா பார்த்தான்

JEYADEVAN

 A POEM BY

JEYADEVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

With mere debates and arguments can’t grow

even a tiny plant.

Dry philosophies cannot prevent a bubble

from bursting

The chants of priests won’t wash away

even the dust and dirt accumulated

on the idol

The fire set to rage by campaigns

in the yellow river

won’t burn in Thamiravaruni

Words are mere feathers

Action alone alike a full-fledged dove

it is only because the Ujjayini mount

spoke nothing save silence

Kalidasan remains a poet

Piano’s rows of teeth preserved a golden quiet

out of that Beethoven collected

his sonata absolute

Between two words dwell

Poem real

Between two lips

woman’s smile is cupped

Nazareth went on talking

But only when nailed in the Cross

he turned Jesus

Siddhartha on preserving silence

_The serene Buddha.

வெறும் தர்க்கங்களால்

சின்னச் செடியைக் கூட

வளர்க்க முடியாது

வரட்டுத் தத்துவங்களால்

ஒரு நீர்க்குமிழி உடைவதை

தடுத்துநிறுத்த முடியாது.

பூசாரியின் மந்திரங்கள்

சிலைமீது படிந்த அழுக்கைக்கூட

கழுவிடாது

பிரச்சாரங்களினால்

மஞ்சள் நதியில் பற்றிய தீ

தாமிரபரணியில் எரியாது

சொற்கள் வெறும் இறகுகள்

செயல்மட்டுமே ஒரு புறா நிகர்

மெளனத்தை மட்டுமே

உஜ்ஜையனி மலை பேசியதால்தான்

காளிதாசன் கவிஞனாயிருக்கிறான்.

பியானோவின் பல் வரிசை

அமைதி காத்தது.

பீத்தோவன் அதிலிருந்து

எடுத்துக் கொண்டான்

தன் " சொனட்"டாவை

இரண்டு சொற்களுக்கு

இடையேதான் உள்ளது

உண்மையான கவிதை

இரண்டு உதட்டுக்கு நடுவேதான்

ஒரு பெண்ணின் புன்னகை

நாசரேத் பேசிக்கொண்டே இருந்தார்...ஆனால்

சிலுவையில் ஏற்றப்பட்ட போதுதான்

ஏசுவானார்

சித்தார்த்தன் மெளனம் காத்தபோதுதானே

புத்தன்.

ஜெயதேவன்

•

THENDRAL SIVAKUMAR

 A POEM BY 

THENDRAL SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Let us slightly scrape the Square’s edges

_ They would invariably begin in this vein.

That Octagon you like utmost

That the shape has become more expansive

than before

and it suits your supreme knowledge

better

_ You would believe

For what pressure

which line

would bend and curve

They know it all too well.

Losing its straightness and sharpness

after it is blunted into a circle

Calling it a shape outmoded

they would go past unabashed.

How will you pursue those

under cover

That there would be the resurgence

of your square

once more -

So they would lie in wait,

as ever

for sure.

Thendral Sivakumar

சதுரத்தின் முனைகளைக்

கொஞ்சம் சீவிக் கொள்கிறோம்

என்றுதான் ஆரம்பிப்பார்கள்.

அந்த எண்கோணத்தை

உனக்கு அவ்வளவு பிடிக்கும்.

முன்பைக் காட்டிலும்

இந்த வடிவம் பரந்திருப்பதாகவும்

உன் பேரறிவுக்குப் பொருந்துவதாகவும்

நீ நம்புவாய்.

எத்தனை அழுத்தத்துக்கு

எந்தக் கோடு

எவ்வளவு வளையும் என்பதை

அவர்கள் அறிவார்கள்.

நெகிழ்ந்து தேய்ந்து

வட்டமானபின்

பழைய வடிவமென்று

கடந்து செல்வார்கள்.

ஒளிந்து கொண்டிருப்பவர்களை

எப்படிப் பின் தொடருவாய்?

மீண்டும் உன் சதுரம்

தோன்றுமென்றுதான் காத்திருப்பார்கள்.

மீண்டும்.