GAYATHRI RAJASEKAR

 A POEM BY

GAYATHRI RAJASEKAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

NIGHT SURREAL

As tea cup

It would clasp me with both its hands

Inhaling the smell of sighs

It would sprinkle it all over its trail

The bitter saltiness of tears

It would relish as sheer honey

The whispering sound of sob

It would savour as symphony unmatched

It would go on watching

the twitching cheeks and lips

wonderstruck

with wide-opened mouth

turning into a pillow

it would hug me close to its bosom

stroke my hair as mother’s lap

Halting life at Death’s doorstep

it would show me bioscope

down memory lane

‘You and I

and holding my finger..’

It would command me to write all these

and more that linger….

Gayatri Rajashekar

இரவுகள் என்னவெல்லாம் செய்து போகும்?

தேநீர் கோப்பையைப் போல

தன் இரு கைகளில்

என்னை ஏந்திக் கொள்ளும்

பெருமூச்சின் வாசம் நுகர்ந்து

தன் வழியெங்கும் நிரவிக்கொள்ளும்

கண்ணீரின் கரிப்பை

தேனாய் ருசித்துக் கொள்ளும்

விம்மலின் சன்ன ஒலிகளை

சங்கீதமென ரசித்துக் கொள்ளும்

துடிக்கும் கன்னக் கதுப்பையும் உதடுகளையும் பிரமித்து வாய்பிளந்து

பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்

தலையணையாய் மாறி நெஞ்சோடு அணைத்துக் கொள்ளும்

தாய்மடியாய் தலைவருடும்

உயிரை மரண வாயிலில் நிறுத்தி

பின்னோக்கிப் படம் காண்பிக்கும்

நீயும் நானுமாய்...

என் விரல் பிடித்து

இவ்வாறெல்லாம் எழுதவும் பணிக்கும்.

--காயத்ரி