ABDUL WAHID MUHSEEN

A POEM BY

ABDUL WAHID MUHSEEN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

RUIN

The callous ones have caused it to

fall

Alas, standing tall and wide

so regally it was there

Not taking anyone for a ride.

Species countless upon its everywhere….

From crawling to flying

In its barks crannies

holes and leaves

In rain and sun

It would be forever waiting

To shield humans

as umbrella and shade

In what way it had harmed them?

They have butchered it

Uprooted it

Have covertly removed it

Along with the memories of

three centuries.

Abdul Wahid Muhseen

•

அழிப்பு

சண்டாளர்கள் சரித்து விட்டார்கள்,

தன்பாட்டுக்கு நின்று கொண்டிருந்தது –

விரிந்தகன்று, கம்பீரமாய்.

எத்தனை உயிர்கள் அதன் மேனியில்…!

ஊர்வன தொடங்கி, பறப்பன வரை.

பட்டைகளிலும் இடுக்குகளிலும்

துளைகளிலும் இலைகளிலும்…

மழையிலும் வெய்யிலிலும் காத்திருக்கும் மனிதருக்கு

குடையாய் நிழலாய்.

என்னதான் செய்தது அவர்களுக்கு?

கொன்று விட்டார்கள்,

அடியோடு தோண்டி விட்டார்கள்.

எப்போதென்றறியாமலே

அகற்றி விட்டார்கள் -

மூன்று நூற்றாண்டு நினைவையும் சேர்த்து.