S.FAIZA ALI

 A POEM BY

S.FAIZA ALI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE LURE OF LANGUAGE

The time when the spiders began

sketching at the corner of window banged shut…..

Wonder the pollen of which flower

the stroking sharp beak of the

humming bird alighting

sprinkles…..

The glass smells fragrant.

In its soft swing of the wings

that sway unending like the fan

blows away

rocks massive.

Each and every spec fallen

start flying

in pursuit of their own language

alluring

All over the pond

Bloom and disappear

circular waves.

Yet

Pursuing pain alone

she lets the windows

shut tighter

How to attempt

meddling with the snake-hole

that we had once felt.

வசீகர மொழிகாவி.

அறைந்து மூடிய சாளரத்தோரமாய்

சிலந்திகள்

சித்திரம் வரையத் தொடங்கியவேளை..

வந்தமர்கிற

ஹம்மிங் பறவையின்

மெதுமை படர்ந்த

கூரலகு சிந்துவது

எந்தப் பூவின் மகரந்தமோ..

கண்ணாடி மணக்கிறது.

காற்றாடி போல இடைவிடாது சுழல்கிற

அதன்

மெல்லிய சிறகசைவினிலே

ஊதித் தள்ளுகிறது..

பெரும்பெரும் பாறைகளை.

உதிர்ந்த துகள்கள்

ஒவ்வொன்றுமேயதன் வசீகரமொழி

காவிப் பறக்கின்றன..

பரிபூரணமாய்.

குளமுழுதும்

அழகழகாய் பூத்து மடியுது குறுக்கலைகள்.

ஆனாலும்

வருந்துதலை மட்டுமே அவாவியபடி..

மேலுமிறுக விடுகிறாள்

சாரளங்களை..!

எங்ஙனம் முனையலாம்..

ஒரு முறை தீண்டிய புற்றினை

மறுமுறையும் சீண்டிட...?

எஸ். ஃபாயிஸா அலி.

RENGARAJAN VEERASAMY

 A POEM BY

RENGARAJAN VEERASAMY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Turning the sleepless night

into Sea _

Your separation.

Your body becomes the

plastic bottle

floating on it.

Lust _

the wave that swells

filling your within

for having you drowned in it

as the enormity of the gigantic elephant trunk

rolling the rocks playfully.

As the tiny pin proving difficult to handle_

Aloneness.

(Yugayugan)

Rengarajan Veerasamy

•

உறக்கமற்ற இரவை

கடலாக்குகிறது

உனது பிரிவு

அதில் மிதக்கும்

நெகிழிப் போத்தலாகிறது

உனதுடல்

உன்னுள் நிரம்பி

தன்னுள் ஆழ்த்த

தளும்பும் அலையாகிறது

காமம்

பாறைகளை உருட்டி விளையாடும்

தும்பிக்கையின் பிரமாண்டம்

கையாளத் திணரும்

குண்டூசியென தனிமையின்

திருகு இறுகிய மூடி.

- யுகயுகன்

NA.PERIYASAMY

TWO POEMS BY

NA.PERIYASAMY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. TEA BLOSSOM

We could’ve stayed a little longer

Our conversation could have stretched

A little

The little girl who drew our attention

Need not have finished her game

So soon.

Everything ends all too fast

With no rhyme or reason

Yet

To stay on lingering in memories

Something or other does take place

The Tea blossomed that day

Oh, why should its taste be

sheer divine….

மலர்ந்த தேநீர்

இன்னும் கொஞ்ச நேரம்

அமர்ந்திருந்திருக்கலாம்

உரையாடல்

சற்றே நீடித்திருக்கலாம்

நமை ஈர்த்த சிறுமி

விளையாட்டை முடிக்காது இருந்திருக்கலாம்

எல்லாமும்

காரண காரியமற்றே

சடுதியில் முடிந்திடுகிறது

இருப்பினும்

நினைவில் தங்கி வாழ்ந்திருக்க

ஏதாவது நிகழத்தான் செய்கிறது

அன்று மலர்ந்த தேநீருக்கு

ஏன்தான் அத்தனை சுவையோ…

2. SCENARIO

A line stretched

along the open space

At the instant when the birds

with beaks entwined

Up-down

Down-up

Came into view

When you came and sat for a

split-second

in the empty seat next to mine

absolutely divine.

காட்சி

அந்தரத்தில்

நீண்டிருந்தது கோடு

மேலிருந்து கீழும்

கீழிருந்து மேலுமாக

அலகுகள் பிணைந்திருந்த

பறவைகளைக் கண்ட கணத்தில்

என் அருகாமையிலிருந்த காலி இருக்கையில்

நீ அமர்ந்து சென்ற கண நேரம்

அத்தனை மகத்தானது.

ANBUTHOZHI JAYASHREE

 A POEM BY

ANBUTHOZHI JAYASHREE

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

TOO SMALL A WORLD

A tiny rose fell by my side

In its stem that bore it firm

there were thorns and leaves

Half-unfolded coyly

It would lure you into caressing it

as if in communion.

For gifting its quietude a bouquet

in rows would bloom

a woodland of rose

in the mobile.

Would gift a sequence of the hours

of the wilderness of flowers

with no intent whatsoever

Would beget roses untiringly.

With sturdy hands spreading

from out of blue

the strength to bear that massive hug

truly its tiny wings wouldn’t be having

_ So saying with a bow

the little sparrow

of the hardened wild tree

would fly away, up above.

ANBUTHOZHI JAYASHREE

•

#மீச்சிறு_உலகு

மீச்சிறு ரோஜாமலரொன்று வந்து விழுந்தது

உறுதியோடு தாங்கிப் பிடிக்கும் காம்பில்

முட்களும்... இலைகளுமிருந்தன

விரிந்தும் விரியாத அதன் தயக்கத்தை

முயக்கமாக கொஞ்சத் தோன்றும்

அம்மௌனத்திற்கு ஒற்றைப்

பூங்கொத்தைப் பரிசளிக்க

வரிசையாக வந்து விரியும்

அலைபேசியிலோர் ரோஜாக்காடு

மலர்க்காட்டின் தொடர்பொழுதுகளை

நோக்கமின்றிப் பரிசளிக்கும்

சலிக்காது ரோஜாக்களைப் பிரசவிக்கும்

வலிமிகு கைகள் எங்கோயிருந்து பரவ...

அப்பெரும் அணைப்பைத் தாங்கும் வலிமை

நிச்சயம் தன் மீச்சிறு சிறகுகளுக்கு இருக்காதென்றே

இரக்கமில்லா காட்டுமரத்தின் சிட்டுக்குருவி

வணக்கம் சொல்லிப்பறக்கும்

#அன்புத்தோழி_ஜெயஸ்ரீ

THAMIZHNATHY

A POEM BY

THAMIZHNATHY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

FROZEN TIME FRAME

The woman releasing herself from home

removes the wall clock of the home exclusive

where she has arrived

and hides it.

Tears off the calendar pages

holding them in a bunch

After switching off the mobile

She looks in the mirror

The face gleaming in the gay abandon

of forsaking Time.

Henceforth her hours and meals time

are nameless.

No need to feel sad about the dust

settling on the door

that no friend nor foe knocks at.

Just as discarding the all too tight

and absolutely unnecessary inner-wears

She removes all the dos and don’ts carefully taught

and with a swing throws them out.

They rise up above, higher and higher

as a bird having no heart to ever return

to the world at all.

காலம் உறைந்த சட்டகம்

வீட்டிலிருந்து

தன்னை விடுவித்துக்கொண்ட பெண் தான் வந்தடைந்த தனி வீட்டின் சுவர்க்கடிகாரத்தைக் கழற்றி மறைத்துவைக்கிறாள்

நாட்காட்டியின் தாள்களை கொத்தாகக் கிழித்தெறிகிறாள்

அலைபேசியை அணைத்துவைத்தபின் காலத்துறப்பின் களிப்பேறி மினுங்கும் முகத்தை கண்ணாடியில் பார்க்கிறாள்.

இனி அவளது

பொழுதுகளுக்கும்

உணவு வேளைகளுக்கும் பெயர்களில்லை

நண்பர்களாலோ எதிரிகளாலோ தட்டப்படாத கதவில்

படியும் காலத்தின் தூசியைக் குறித்தொரு விசனமுங் கொள்ள வேண்டியதில்லை

இறுக்கமானதும் அவசியமற்றுப் போனதுமான உள்ளாடைகளைக்

கழற்றி எறிந்ததுபோல

கற்பிக்கப்பட்ட ஒழுங்கனைத்தையும்

கழற்றி சுழற்றி வீசுகிறாள்

அவை மேலே மேலே செல்கின்றன

பூமிக்குத் திரும்பவே மனமற்ற ஒரு பறவையைப் போல.

தமிழ்நதி

FATHIMA NALEERA

 A POEM BY

FATHIMA NALEERA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Slowly I am making my exit from your dreams

As the next move

Or the final move

You are shifting your coins for

the next move…..

Reasons for your moving away

being mere lip service

not attached nor detached

Go thee concealing as someone unknown.

Though the joy of yesterday

Is missing today

This day’s sorrow

I would fight successfully tomorrow….

Like Siddhartha you might visit for a few hours

and leave…

But I won’t ask a question like Yasodhara….

Who is Yasodhara

History would have forgotten her….

So lies concealed

throughout the expanse of History

Woman’s Life and, her misery.

Fathima Naleera

மெல்ல மெல்ல -உன்

கனவுகளிலிருந்து --நான்

விடைப்பெற்றுக் கொண்டிருக்கிறேன்...

அடுத்த கட்ட நகர்வாக ...

அல்லது இறுதி நகர்வாக --உன்

நகர்வுக்கான காய்களை

நகர்த்திக் கொண்டிருக்கிறாய்....

உன் விலகலுக்கான காரணங்கள்

உதட்டளவில்

ஒட்டியும் ஒட்டாமலும்

”யாரோ”வாக மறைத்துச் செல்கிறாய்....

நேற்றைய மகிழ்ச்சி

இன்றில்லை யெனினும்...

இன்றைய சோகத்தை

நாளைய பொழுதினுள் எதிர்த்து

வெல்வேன்....ஆனால்

ஏதோ ஒரு மனநெருடலுக்காக

நீ சித்தார்த்தன் போன்று

ஒருசில நாழிகை வந்து செல்லலாம்...

என்றாலும்

நான் யசோதரையைப் போன்று

ஒரு கேள்வி கேட்கமாட்டேன்...

யசோதரையென்றால்...யாரென்று

வரலாறுகளும் மறந்து போயிருக்கும்..

இப்படிதான் வரலாறு வழிநெடுகிலும்

பெண் துயரம் அல்லது

சரித்திரம் மறைக்கப்படுகிறது...

--பாத்திமா நளீரா--

RIZMI YOOSUF

 A POEM BY

RIZMI YOOSUF

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In the empty classroom

Bharathi remained alone

The moustache sprouted on the table

was muttering the elegies of a bygone era.

Within the silence-swallowing Silence Supreme

one by one entered and exited.

Each pair of eyes kept on staring

in attachment unabated

The characters that came to life

as Gugan

Mariyaall

Salma

casting a keen look upon

the wall clock

From the battery that worked no more

a loud wail exploded.

From the shrubs that have eaten the void

that creates graveyards

a sound went on resonating.

Rizmi Yoosuf

வெறிச்சோடிய வகுப்பறையில்

பாரதி தனித்திருந்தான்

மேசையில் முளையவிட்ட மீசை

முடிந்துபோன காலமொன்றின்

இரங்கல் பாடல்களை முணுமுணுத்தபடியிருந்தது

அமைதியை விழுங்கிய பேரமைதிக்குள்

ஒருவர் பின் ஒருவராய்

வந்து போயினர்

ஒவ்வொரு சோடிக்கண்களும்

தணிந்துபோகாத பற்றுதலில்

வெறித்தபடியிருந்தன

குகனும்

மரியாளும்

சல்மாவுமாய்

உயிர்பெற்ற பாத்திரங்கள்

சுவர்க்கடிகாரை உற்றுப்பார்கையில்

நின்றுபோன பற்றரிக்குள்ளிருந்து

ஒரு துடி அழுகை பீறிட்டெழுந்தது

மயானவெளிகளை உருவாக்கும் வெறுமையைத் தின்ற

புதருக்குள்ளிருந்தும்

ஓர் அரவம் இசைத்தபடியிருந்தது