ABDUL JAMEEL

 A POEM BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

ANTS AND THEIR ENDURING WAIT

Closing the tea shop

I come away

Even after locking the shop

Ants wait in row

In tea (work)shop

They waiting in front of the

sugar-filled bottle

with lid tightly closed

sinking into darkness

still waiting

_ Know not how to handle these ants.

Their enduring hunger

instills in me a sense of guilt

as I proceed to eat

For the specks of sugar

that would slip off the table spoon

absentmindedly

till dawn

not getting disheartened

with hope in tact

the ants wait

in row accurate.

Abdul Jameel

நம்பிக்கை சிதறாமல்

காத்து நிற்கும் எறும்புகள்

_____________________________

தேநீர் கடையினை

அடைத்து விட்டு வருகிறேன்

கடையை மூடிய பின்னரும்

தேநீர் பட்டறையில் வரிசையில்

காத்து நிற்கின்றன எறும்புகள்

இறுக மூடி வைகப்பட்டிருக்கும்

சக்கரை நிரப்பபட்ட

போத்தல் முன்பாக

இருளில் மூழ்கியபடி காத்து நிற்கும்

எறும்புகளை என்ன

செய்வதென்றுதான் புரியவில்லை

அதன் தீராப் பசி

சாப்பிடச் செல்லும் என்னை

உறுத்தாமல் விடுமா என்ன

மேசைக் கரண்டியிலிருந்து

கவனக் குறைவால்

சிந்தும் சக்கரைகளுக்காக புலரிவரை

நம்பிக்கையினை சிந்த விடாமல்

நிரை குலையாது

காத்திருக்கின்றன எறும்புகள்

0

RENGARAJAN VEERASAMY

 A POEM BY

RENGARAJAN VEERASAMY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Siva spat out on the Sea

the all too sour kiss of Vasuki

that he had all along

hidden in his throat

The Sea had grown more bluish

The rainclouds leaving the sea

turn the sky blue supreme.

Leaving the sea where

whales dying and washed ashore

the fishes start residing inside the fish tanks.

Within the four walls

in the fish tank sans waves

the baby fish kiss the pebbles.

As the air has no form

the bubbles have not yet turned

bluish.

Nova having smelt the end of life

piercing the earth

steers his boat

as an earthworm.

Rengarajan Veerasamy

சிவன்

தன் தொண்டைக்குளிக்குழிக்குள்

பதுக்கி வைத்திருந்த

வாசுகியின் கசப்பேறிய முத்தத்தை

கடலில் துப்பினான்

கடல் மேலும் நீலமேறிவிட்டது

கடலை விட்டு நீங்கிய

நீர்மேகங்கள்

வானை இன்னும் நீலமாக்குகின்றன

திமிங்கலங்கள் செத்து

கரையொதுங்கும் கடலை விட்டு

தொட்டிக்கு குடியேறுகின்றன

மீன்கள்

நான்கு சுவர்களுக்குள்

அலைகளற்ற மீன் தொட்டிக்குள்

கூழாங்கற்களை முத்தமிடுகின்றன

மீன் குஞ்சுகள்

காற்றிற்கு உடலில்லையாதலால்

நீர்க்குமிகள் இன்னும்

நீலம் பாரிக்கவில்லை

ஊழியின் வாசனையை

நுகர்ந்து விட்ட நோவா

பூமியைத் துளைத்துச்

செலுத்திக் கொண்டிருக்கிறான்

படகை மண்புழு போல.

- யுகயுகன்

20/03/2020

MUJAHITH SHARIF

 A POEM BY

MUJAHITH SHARIF

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Words one and all

descended as godsend

Each word began to metamorphose

into a date tree

and a river that cured the cuffed-legs

It was in the heavenly words uttered

Maria’s sacred labour pain

and the humiliations till the

child’s utterance

Those who remain with their faith intact

In darkness

and deathly gloom

The words instilled strength

as victories

and veritable illuminations.

Though born of a new born

the words gave strength

Those who don’t stumble in words

speak as children sanctified.

எல்லா வார்த்தைகளும்

தெய்வாதீனமாக இறங்கின

ஒரு பேரீட்சை மரமாகவும்

கால் கட்டுக்களை சுகப்படுத்திய நதியாகவும்

ஒவ்வொரு வார்த்தையும் மாறத்தொடங்கிற்று

கூறப்பட்ட நற்செய்திகளில்தான் இருந்தன

மரியாவின் புனிதம் மிக்க பிரசவ வலியும்

குழந்தை பேசுமட்டுமான அவமானங்களும்

அந்தகாரத்திலும்

மரண இருளிலும்

நம்பிக்கையோடிருப்பவருக்கு

வெற்றியாகவும்

வெளிச்சமாகவும்

வார்த்தைகள்தான் தெம்பூட்டின

குழந்தையொன்றின் உதடுகளால் வெளிப்பட்டபோதும்

வார்த்தைகள் தெம்பூட்டின

வார்த்தைகளில் இடறலடையாதவர்கள்

பாக்கியம் பெற்ற குழந்தைகளாக பேசுகிறார்கள்

Sharif Mujahith

முஜாஹித் ஷரீப்

25.12.2021

K.SHIA

 A POEM BY

K.SHIA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

It was there I came across friendship pristine

Children unaware of the value of friendship

Yet it was there that Friendship has spread its roots far and wide

In wonder and awe.

It was he who underwent a minor surgery

And he was away from them for just four days

Even during leave

He used to go see them

Now and then.

It was there I witnessed

Affection uncontaminated….

Soon after I had gone and sat there

As if he was to arrive then

The ‘Dandiya’ sticks rose up

and the rows lengthened.

I thought some chief guest was coming

He was not even a wholesome sapling.

When he came with a bandaged foot

Lovely children gave him a rousing welcome

with the rhythm and beats of 'Kolaattam'.

And children one and all

plucked him lock stock and barrel

He lay in their hands, blooming

I remained there brimming.

Who said that there is no love lost

between children forsaken?

Who said that they cannot understand

the value of kinship

They in fact love utmost

They love in right earnest.

Unlike yours

their love is laden with

Love alone.

க. ஷியா

அங்குதான் கண்டேன்

சினேகிதத்தை அவர்கள்

சினேகிதத்தின் கனமறியாத

பாலகர்கள்

ஆனாலும் அங்கு தான் சினேகிதத்தின்

வேர்கள் பிரம்மித்துப் படர்ந்து

கிடந்தன.....

அவனுக்குத்தான் சிறு

அறுவை சிகிச்சை நடந்தது

நான்கு நாட்கள் தான் அவன்

அவர்களைப் பிரிந்திருந்தான்

அவ்வப்போது அவன் விடுமுறையிலும்

சென்று வருவான் தான்

ஆனாலும் அங்கு தான் கண்டேன்

பாசத்தை....

நான் சென்றமர்ந்த சிறிது

நேரத்தில் அவன் வருவதாக இருந்தது

போல கோலாட்டக் குச்சிகள் உயர்ந்தது

வரிசைகள் நீண்டது

நானோ விருந்தாளி வருவதாக

எண்ணியிருந்தேன்

விடலைப் பயிர் கூட இல்லை

அவன் .......

உள்ளங்காலில் சிறு கட்டோடு

வந்தவனை பொல்லடித்து வரவேற்று

கொள்ளை மழலைகள்

ஒன்றாய்க் கொய்தன அவனை

அவன் அவர்கள் கைகளுக்குள் பூத்துக்கிடந்தான்.....

நான் திமிர்த்துப் போயிருந்தேன்.

யார் சொன்னது கைவிடப்பட்ட

குழந்தைகளுக்குள் பாசப்பிணைப்பு

இல்லை என்று?

யார் சொன்னது அவர்களுக்கு

உறவுகளின் பெறுமதி புரியாதென்று?

அவர்கள் உண்மையில்

காதலிக்கிறார்கள்

உண்மையாய்க் காதலிக்கிறார்கள்

உங்கள் காதல் போலல்ல

அங்கு காதல் மட்டுமே

கனத்துக் கிடக்கிறது!

SHAHIBKIRAN THAKKAI

 A POEM BY

SHAHIBKIRAN THAKKAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

DEVICE

That was a mechanism

My desire became a lure

None can recognize that

Bizarre species which

walks on swinging both its hands

holding in one

that which makes the blue florescent

as my wish precise

and in the other

cervical spine peeled off by the

predator.

Inn the storm that pushes Buddha backward

the tube light is the Tree of Enlightenment.

The shove and butting of the pit

where he had sought refuge with a lone horn….

Meditation of another kind.

Shahibkiran Thakkai

கருவி

அது ஒரு பொறி.

எனக்கான விருப்பம்

ஒரு தூண்டிலாகிவிட்டது.

அந்த நீல குழல் விளக்கை

எனது விருப்பமாக மாற்றும்

அதை ஒரு கையிலும்

பிரிடேட்டர் உரித்த

கபால தண்டுவடம் மற்றொரு

கையிலும் வீசி நடக்கும்

அந்த விசித்திர ஜந்துவை

யாரும் அடையாளம் காண முடியாது.

புத்தனை பின்னுக்குத் தள்ளும்

சூறைக் காற்றில்

போதிமரம்தான் அந்த

குழல் விளக்கு.

அவன் ஒற்றைக் கொம்புடன்

தஞ்சமடைந்த பள்ளத்தின்

முட்டு...

மற்றொரு தியானம்.

- சாகிப்கிரான்

RIYAS QURANA

 A POETRY FICTION by

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)’

ON READING MY OWN POEM….

Leaving me here

Someone is strolling

On the other side of my Night.

in all the places i reside

he wanders

despite not being there in fact

it is as if two persons are there

causing unrest

looking at he feigning to sleep

where at all I am to sleep?

Outside the window

He doesn’t relish

He withdraws from there

He who pretends to follow me

Is writing the next chapter of my night

Afresh

He is not alike me

Yet everything happens in that fashion

You call him by my name

For all his actions

You approve and reprove me

your reaction to him

is imposed on my head

Further he has my forename

I am ‘being’ by virtue of someone non-being.

It might be me who has penned the poem

Still I shouldn’t have read it.

Please don’t read verse your own

as I have done

Or, while writing

don’t leave spaces between words

It is in those spaces

the ghosts that twist and turn us

reside

In order to drive away those phantoms

we would have to sacrifice readers _

some of them.

Riyas Qurana

நான் எழுதிய கவிதையை நானே வாசித்த போது

0000000

என்னை விட்டுவிட்டு

எனது இரவின் மறு பகுதிக்குள்

யாரோ ஒருவர் நடமாடிக் கொண்டிருக்கிறார்

நான் வசிக்கும் இடங்களிலெல்லாம்

அவர் பயணிக்கிறார்

உண்மையில் அவர் அங்கு இல்லாதபோதும்

என்னோடு சேர்த்து

இரண்டுபேர் இருப்பதுபோல்

ஒரே தொந்தரவாக இருக்கிறது

உறங்குவதுபோல் பாசாங்கு செய்யும்

அவரைப் பார்த்துக்கொண்டு

நான் எந்த இடத்தில் உறங்குவது

ஜன்னலுக்கு வெளியே

அவர் ரசிப்பதில்லை

அதிலிருந்து பின் வாங்கிக்கொள்கிறார்

என்னைப் பின்பற்றுவதுபோல்

பாசாங்கு செய்யும் அவர்

எனது இரவின் மறு அத்தியாயத்தை

புதிதாக எழுதிக்கொண்டிருக்கிறார்

எனக்கு சமமானவர் இல்லை

இருந்தும்,அதுபோலவே

எல்லாம் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன

நீங்கள் அவரை

எனது பெயரால் அழைக்கிறீர்கள்

அவரின் நடவடிக்கைகளுக்காக

என்னை பாராட்டவும்,விமர்சிக்கவும்

செய்கிறீர்கள்

அவருக்கான உங்கள் எதிர் நடவடிக்கை

என் தலைமீது சுமத்தப்படுகிறது

மேலும் அவர் எனது பெயரை

சூட்டியிருக்கிறார்

இல்லாத ஒருவரின் பொருட்டால்

நான் இருந்துகொண்டிருக்கிறேன்

கவிதையை எழுதியது நானாக இருக்கலாம்

எனினும்,நான் அதை வாசித்திருக்கக்கூடாது

என்னைப்போல நீங்களும்

உங்கள் கவிதையை வாசித்துவிடவேண்டாம்

அல்லது, எழுதும்போது சொற்களுக்கிடையில்

இடைவெளிகள் வைக்கவேண்டாம்

அந்த இடைவெளிகளில்தான்

நம்மை அலைக்கழிக்கும்

பேய்கள் வசிக்கின்றன

அந்தப் பேய்களை ஓட்ட

நாம் சில வாசகர்களை

பலியிட வேண்டியிருக்கும்

0

INSIGHT - DECEMBER 2021

 

NESAMITRAN

 A POEM BY

NESAMITRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

This Sun of the rainy season has spread light

as solid as the rhino’s skin

Its weight shifts slowly along the earth’s back

with the feet of elephant dragging wooden logs

As a pregnant earthworm I am moving past

Now creeping inside this massive mount

soon as it reaches its axis

the mount would turn into a tiger-faced

pyramid

The magnificent magnet called Sky losing its grip

and let slip

the rain would pour in glee

and the earth would melt and soften

_ So the crop growing in molten rocks

whispered.

The footsteps being heard so loud

above the head

moves you to the Cape of Good Hope

Upon waiting a little while

all the steel hauled off this soil for fences

can be stomached and digested.

In my sky the clouds have started making love.

The ‘sudalai kuyil’ that comes in rainy season alone

has started singing.

My very own

shady season

has almost begun.

நேச மித்ரன்

•

இந்த மழைநாளின் சூரியன் காண்டாமிருகத்தின் தோலடர்த்தியில் ஒளி விரித்திருக்கிறது.

இதன் கனம் மரமிழுக்கும் யானையின் பாதங்களுடன் பூமியின் முதுகில் நகர்கிறது .

ஒரு கர்ப்பமுள்ள மண்புழுவாய் கடந்து கொண்டிருக்கிறேன்

இப்பெரு மலையின் உள் ஊர்ந்து .

இதன் மையம் அடைந்ததும் மலை புலிமுகத்து பிரமிடாக மாறுமென்றும்

ஆகாயமெனும் பெரும்காந்தம் தன் பிடி நழுவ விட உவந்து பெய்ய நிலம் நெகிழும் எனவும்

லாவாக்களில் வளரும் பயிரின் வேர் கிசுகிசுத்தது

தலைக்கு மேல் உரக்க கேட்கும் பாதச் சுவடுகளின் பேரோசை நன்னம்பிக்கை முனைக்கு நகர்த்துகிறது

சற்று காத்திருந்தால்

இம்மண்ணிலிருந்து வேலிகளுக்கு அகழும் எஃகையெல்லாம் தின்று செரித்து விடலாம்

என் ஆகாயத்தில் மேகங்கள்

புணரத்துவங்கி விட்டன

மழைக்காலத்தில் மட்டும்

வரும் சுடலைக் குயில்

கூவத் துவங்கி இருக்கிறது

எனதேயான நிழற்காலம் சமீபித்து விட்டது