SUGANYA GNANASOORY'S POEM

A POEM BY 

SUGANYA GNANASOORY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

DAWN DISPLACED

Each and every dawn
keeps on dawning days
on and on

We keep moving towards
some point unknown
for those moments including
that burst as soap bubble

A terrible sorrow of
having thrust upon the heads of
generations
a burden unbearable
fills and swells
as deadly venom
not moving to any side!

Without the sunrise
of our life turned diasporic
with reasons known and unknown,
being inscribed
dawn goes on
dawning dawns.

SIVA MANI'S POEMS(2)

TWO POEMS BY 

SIVA MANI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. REMEMBERING MY FATHER

On the passage I crawled

You were the floor.

Along the way I walked
You were the flower.

During the times I broke down
You were the dam containing..

At the very instant of my falling
You swelled as Hope unfailing.

In course of my growth
You were sacrifice monumental;

In my ascent
The ladder, you were;

In the world I perceive
You are the Almighty;

Supremely selfless
stupendously benevolent beings
called Fathers
are there forever
in every nook and corner.

Siva Mani

June 21 at 9:55 PM •
இனிய தந்தையர் தின வாழ்த்துக்கள்
**************************************************
நான்
தவழ்ந்த பாதையில்
தரையாய் நீ
நான்
நடந்த திசையில்
மலராய் நீ
நான்
உடைந்த நேரத்தில்
அணையாய் நீ
நான்
விழுந்த நொடியில்
நம்பிக்கையாய் நீ
நான்
வளர்ந்த வழியில்
தியாகமாய் நீ
நான்
உயர்ந்த இடத்தில்
ஏணியாய் நீ
நான்
பார்த்த உலகத்தில்
கடவுளாய் நீ
அப்பா என்ற சீதக்காதிகள்
என்றும்
தூணிலும் துரும்பிலும்

2.HAPPY BIRTHDAY RAJA SIR!

In your land

there is Full Moon even during day

In its womb that gives hues myriad
and lends beauty unparalleled
you are the embryo butterfly.

In its radiance
You
and it breathing you
are but one, not two.

Even when vapourizing
Thee, the Chanakya
merging into the Full Moon

The musical miracles that you
and that floating and mingling in Music
cause to happen
are riddles ravelled by none.

The full moon feeling rapturous
in your Sanctuary
is indeed twice-blessed, so lucky!

You are not stray flowers
but, never- fading flowers so rare;
forever on par with the full moon
and more.

June 20 at 10:07 AM •
இனிய பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கள் ராஜா சார்
**************************************************************
உன் தேசத்தில்
பகலிலும் பௌணர்மி
வண்ணம் தந்து தந்து
வனப்பாக்கிடும்
அதன் கருவறையில்
பனிக்குடத்து
பட்டாம்பூச்சி நீ
அதன் வெளிச்சத்தில்
நீயும்
உன் சுவாசம் சுமந்த
அதுவும் ஓருயிரே
நீராவியாய் போனாலும்
பௌர்ணமியிடமே
சங்கமிக்கும்
சாணக்கியன் நீ
நீயும் அதுவும்
இசையில் மிதந்து கலந்து
செய்யும் நவரசங்கள்
யாருக்கும்
புரியாத புதிர்
உன் ரசனை சரணாலயத்தில்
சொக்கி போயிருக்கும்
பௌர்ணமிக்கு
அதிர்ஷ்டம் அதிகம் தான்
உதிரிப்பூக்கள் அல்ல நீ
அண்ணாந்து
பார்க்க வைத்திடும்
பௌணர்மிக்கு இணையான
நிறம் மாறா பூக்கள் நீ

சிவமணி
வத்தலக்குண்டு

'IRAKKUVAANAI' ASKAR'S POEM(1)

A POEM BY 

'IRAKKUVAANAI' ASKAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE HUNCHBACKED

Winking moments of Night

with light fading and darkness stepping forward
And at the final leg of night when darkness turns into light
I would see the arrival of the hunchbacked man
standing on the roadside.

With the cycle skidding
and with it the grandpa - the hunchbacked -
too tumbling
folding into three or four
the back getting a hump
and with the spine protruding
I came to see the grandpa as a hunchbacked.

No hair on head to turn gray
No teeth to grit or grind
moustache alone remained to wind
defying decay.
And in that
ageing passion in tact.

Whether the splendour of twenty
is still reigning supreme within
I know not
The burden alone is perceivable
as a great load on the back
the curved hump _
not something he had
when he came into this world.

கூனன்

------------
இராப் பொழுது
கண் சிமிட்டும் தருணங்கள்
ஒளி போக இருள் வரவும்
இருள் ஒளி வரும் இறுதி இராப்பொழுதும்
கூனனின் வரவைக் காண்பேன்
பாதையோரத்தில் நின்று...
சைக்கிள் உருள
அந்தப் பாட்டனும் அவன்தான் கூனன்
சேர்ந்து உருள
மூன்றாய் நான்காய் மடிந்து
முதுகில் கூன் விழ
முள்ளந்தண்டு புடைத்தவராய்
அந்தப் பாட்டனை
கூனனாய்க் காண்பேன்...
நரைக்க முடியில்லை தலையில்
கடிக்க பல்லுமில்லை
முறுக்க மீசை மட்டும்
வயதில் சாகாத தோற்றம்
மீசையில் மட்டும்
வெள்ளை விழுந்த ஆசை...
இருபதின் கம்பீரம்
இன்னுமோ உள்ளத்தில்
தெரியவில்லை எனக்கே
சுமை மட்டும் தெரிகிறது
முதுகில் பெரும் மூட்டயாய்
வளைந்த கூனல் மூட்டை
அவர் தோற்றத்தில்
தோன்றியதில் இருந்தன்று...

-கவிஞர் அஸ்கர்-

SIBICHELVAN'S POEM(2)

TWO POEMS BY 

SIBICHELVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1

On the day when

yet another 

summer takes leave

at the instant when

You

and I

reposing

under a tree

watching the waves

in the mirage

on the trunk road

someone is fanning with

green palm-leaf

and chasing away

the residual heat.

Sibichelvan Muthu

இன்னொரு கோடை விடைபெறும்

நாளில்

நீங்கள்

மற்றும்

நான்

ஒரு மரத்தடியில்

இளைப்பாறியபடி

தார்சாலையில்

கானல்நீரீல்

அலையடிப்பதை

பார்த்தபடி

நிற்கும்

தருணமதில்

யாரோ

பச்சை பனையோலையில்

விசிறி மிச்சமிருக்கும்

வெயிலை விரட்டிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

2. THE PARROT

Today is PARROTS DAY

‘Kilivanam’, is the name of this place.

As the parrots have flown away
the ‘vanam’, i.e., the woodland weeps
all alone

Today is Parrots Day

Having some fruits
some nuts
some grains
and water in an earthen pot
the Day keeps waiting.

‘The parrots have flown a great distance away
It would take a long time for them to return’
_So an ornithologist was telling.

In the place sans parrots
In the woodland sans parrots
Today
We are celebrating the Parrots Day.

*31ST May is World Parrots Day

“கிளி

இன்றுகிளிகளின்நாள்
இந்தஊருக்குகிளிவனம்எனப்பெயர்

கிளிகள்பறந்துபோனதால்
வனம்தன்னந்தனியாகத்
தேம்பியழுகிறது

இன்றுகிளிகளின்நாள்
கொஞ்சம்பழங்களையும்
கொஞ்சம்கொட்டைகளையும்
கொஞ்சம்தானியக்கதிர்களையும்
ஒருமண்பானையில்நீரையும்வைத்துகாத்திருக்கிறது
கிளிகளின்நாள்

கிளிகள்வெகுதொலைவில்பறந்துபோயிருக்கின்றன
திரும்பிவரவெகுகாலம்ஆகும்என
பறவையியலாளன்சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறான்.

கிளிகளற்றஊரில்
கிளிகளற்றவனத்தில்
இன்று
கிளிகள்நாளைக்கொண்டாடிக்கொண்டிருக்கிறோம்

கொஞ்சம்தானியங்களோடும்
கொஞ்சம்பழங்களோடும்
காத்திருக்கிறோம்
கூண்டுகளைமறைத்துவைத்துக்கொண்டு

கிளிகளின்நாள்கொண்டாடக்
காத்திருக்கிறோம்.

- சிபிச்செல்வன்

VATHILAIPRABHA'S POEMS

TWO POEMS BY 

VATHILAIPRABHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1.THE PROCLAMATION OF A POET

                                          Of course, my poems 

do speak about me only.
Even the political ones.
It is my poems that
bear testimony to my Being
If my poems cause terrible assault
or thin lines of scratches
I am prepared to own responsibility.
My writing is not some soft kitten
to be placed on the lap and caress
My poems have sunken eyes and hapless ones
as their corpus.
I am man insane with beard unshaven.
A madcap ascending on the abnormality of
Life delirious and delivering poems.
Someone always trustworthy;
pouring a liquid at boiling point
as Poetry.
The temperature of volcanic eruption is
my poetry’s volume and dimension.
My poems are not untouchable
They are just not easily touchable
I am a poet stinging as a serpentine.
That my poetry is no Disclaimer
and that, it is for owning responsibility _
I hereby declare.

வதிலைபிரபாவின் கவிதை

என் கவிதைகள்
என்னைத்தான் பேசுகின்றன.
அரசியல் கவிதைகளும் கூட.
என் இருப்பை உணர்த்துவதும்
என் கவிதைதான்!
என் கவிதையால் பலத்த தாக்குதலோ,
வரிச் சிராய்ப்புகளோ ஏற்பட்டால்
அதற்கென பொறுப்பேற்கவும்
தயாராக உள்ளேன்!
பூனைக்குட்டியென மடியில் கிடத்தி
மெல்ல வருடும் வாஞ்சைமிகு எழுத்தல்ல
என் எழுத்து.
பஞ்சடைத்த விழிகளையும் பராரிகளையும்
கவிதையாக வடிக்கிறவன்.
தாடி மழிக்காத பைத்தியக்காரன்.
பித்துப்பிடித்த வாழ்வின் பித்தநிலை மீதேறி
கவிதை சொல்கிற பித்தன்.
எப்போதும் நம்பத் தகுந்தவன்.
ஒரு கொதி திரவத்தை கவிதையாகக் கொட்டுகிறவன்.
லாவாவின் வெப்பஅளவீடே
என் கவிதையின் அளவீடு.
என் கவிதைகள் தீண்டத்தகாதவை அல்ல
தீண்ட முடியாதவை!
சர்ப்பமெனத் தீண்டுகிற கவிதைக்காரன்.
பொறுப்புத்துறப்பு என் கவிதை ஆகாது.
பொறுப்பேற்கவே என் கவிதையென
இதனால்
சகலமானவருக்கும் அறிவிக்கப்படுகிறது.

2

He who went to bed carrying a huge dream

suddenly struggling to breathe _

he and his dream

ceased to be!

Allowing none to come anywhere near

they removed the dead body

taking it away in an ambulance.

The dream alone

taken note of by none

remains there decayed and rotten

with stinking memories.

VathilaiPraba

பெரும் கனவொன்றைச் சுமந்தபடி

படுக்கச் சென்றவனுக்கு

மூச்சுத் திணறல் ஏற்பட்டு

கனவோடு அவனும் மரித்துப் போனான்!

யாரும் நெருங்க முடியாதபடி

ஆம்புலன்ஸ் ஒன்றில் அந்தச் சடலத்தை

அப்புறப் படுத்தினர்.

யாரும் கண்டுகொள்ளப்படாத

அந்தக் கனவு மட்டும்

அங்கேயே அழுகிக் கிடக்கிறது

துர்நாற்ற நினைவுகளுடன்!

 — 

KAALATHATCHAN (Venki Thillainayagam)'S POEMS(2)

TWO POEMS BY 

KAALATHATCHAN 

(Venki Thillainayagam)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1.BECOMING GOD

 In Door. No. 16 of the lodge

rape is taking place.
In Door.No. 17 you increase the volume
of your Television.
In that jam-packed bus
that old man is misbehaving with
the school girl.
You get down before your stop arrives.
An SMS requesting for A+ Blood
crying haplessly, unread.
You struggle with your brand new model mobile
not knowing how to store the new blue films.
A moss of human flesh afflicted with Leprosy
extends one hand with half-eaten fingers.
Pretending as if some sticky candy
had got stuck on the sole of your slipper
You go past looking down intently
and rubbing your foot against the ground so effortlessly.
In the adjacent island
life is rotten shit
Turning the page hurriedly
You graze through the Daily column
’Aandiaar Paadugiraar’
Nothing to worry, my friends
you are becoming God
in instalments.

கடவுளாதல் 

(கவிஞர் காலத்தச்சன்)

விடுதிக் கதவு எண் 16-இல்
வன்கலவி நடைபெறுகிறது;
கதவு எண் 17-இல் நீங்கள்
தொலைக்காட்சிப்பெட்டியின்
ஒலி அளவை உயர்த்திக்கொள்கிறீர்கள்.
அந்த நெரிசல் பேருந்தில்
அந்தப் பள்ளிச் சிறுமியிடம்
அந்த வயோதிகர் அத்துமீறுகிறார்;
உங்கள் நிறுத்தத்திற்கு முன்னமே
இறங்கிக்கொள்கிறீர்கள்.
படிக்கப்படாமல் கதறுகிறது
A+ ரத்தம் யாசிக்கும் குறுந்தகவல்;
புது மோஸ்தர் அலைபேசியில்
புதிய நீலப்படங்களைச் சேமிக்கத் தெரியாமல் அல்லாடுகிறீர்கள்.
பெருநோய் மூட்டை ஒன்று
மூளியான விரல்களுடன்
ஒரு கை ஏந்துகிறது;
செருப்பில் பசை மிட்டாய் ஒட்டியதாக
கள்ள லாவகத்துடன்
நிலம் தேய்த்தபடியே கடந்து செல்கிறீர்கள்.
அண்டைத் தீவில்
அழுகிய நரகலாய் வாழ்வு;
அவசரமாய்ப் பக்கம் புரட்டி
ஆண்டியார் பாடுகிறார் மேய்கிறீர்கள்.
இதில் கவலைப்பட ஒன்றுமில்லை நண்பர்களே,
நீங்கள் தவணை முறையில்
கடவளாகிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்.

2.

The Fighter wanders all alone

in the rectangular sea.
Never does he accept
the tiny fishes
with hues splashed all over.
He was always for
equally strong ones.
It is from inside his body
I am writing
this
Here
loneliness unbearable
for me too.
I too need
one like me
Suffice if anybody
reading this
falls into this rectangular sea.

காலத்தச்சனின் கவிதை

செவ்வகக்கடலில்

தனித்தலைகிறான்
ஃபைட்டர்
ஒருபோதும் ஏற்றுக்கொள்வதில்லை
அவன்
வண்ணஞ்சிதறும்
துகள் மீன்களை
தனையொத்த
பலசாலிகளையே
அவன்
விரும்பினான்
அவன்
உடலுக்குள்ளிருந்துதான்
எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன்
இதை
இங்கு
எனக்கும்
தாளமுடியாத் தனிமை
தனித்தலைந்து
எனக்கும் வேண்டும்
எனையொத்த
ஒன்று
இந்த
செவ்வகக்கடலுக்குள்
விழுந்தால் போதும்
இதைப்படிக்கும்
யாரேனும் .

AZEEZ M.FAIZ'S POEM(1)

A POEM BY 

AZEEZ M.FAIZ

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ONE HUNDRED YEARS OF WAITING

A white horse

A sword of the war-front
A shield
are for a long time
waiting
for an able commander.

Commanders do come
every now and then
In their hasty arrival
they climb on donkeys
and go jockeying it.

Some on the back of buffaloes
Some on the back of
god knows what.

In their hands
instead of sword and shield
there were
some printed sheets
and a mike.

A few more commanders
came along

They too climbed on the back of stallions.
Sword and armour were given to them too.

But
they drove their stallions to the river-bank
and slicing fish
they roasted it on the shield and ate.

All that we keep searching for
is a real brave accomplished commander.

Not cowards who climb on their horses and flee
dreading the dogs at their back.

A white horse
A sword of the war-front
are there waiting for centuries

For a commander-par-excellence
Valorous and very eloquent

Some time back
several commanders came
thinking that they are seated on tuskers
while in truth sitting on the backs of cats

They showed themselves to be dumb and deaf
taking us to be fools….

The longing for an able commander
fills all the hearts
The sword and shield of the warfront
are still there, wiped of dust accumulated,
with the neighs and brays of horse.

Azeez M. Faiz
•
#நூற்றாண்டுக்காத்திருப்பு...
ஒரு வெள்ளைக் குதிரையும்
ஒரு போர்வாளும்
ஒரு கேடயமும்
நீண்ட காலமாய்
காத்திருக்கிறது
சிறந்ததொரு தளபதிக்காய்.
தளபதிகள்
காலத்துக்கு காலம்
வந்து கொண்டுதானிருந்தார்கள்
வருகின்ற அவசரத்தில்
குதிரைகளுக்குப் பதிலாக
கழுதைகளிலேறி
ஓட்டிச் சென்று விடுகிறார்கள்.
சிலர் எருமை முதுகிலும்
சிலர்
எதுவெனத் தெரியாதவற்றின்
முதுகிலும் கூட.
அவர்கள் கைகளில்
போர்வாளுக்கும் கேடயத்திற்கும்
பதிலாக அச்சடிக்கப்பட்ட
சில காகிதங்களும்
ஒரு ஒலிவாங்கியும் இருந்தன.
இன்னும் சில விரல்விட்டு
எண்ணக்கூடிய தளபதிகளும் வந்தார்கள்.
அவர்களும் குதிரைகளில்தான்
அமர்ந்தார்கள்.
வாளும் கேடயமும்
அவர்களுக்கும் கொடுக்கப்பட்டது.
அவர்கள்
ஆற்றங்கரைக்கு ஓட்டிச் சென்று
வாளால் மீன்வெட்டி
கேடயத்தில் சுட்டுச் சாப்பிட்டார்கள்.
நாங்கள் தேடுவதெல்லாம்
தைரியமிக்க
ஆளுமையுள்ள ஒரு தளபதியைத்தான்.
துரத்தும் நாய்களுக்குப் பயந்து
குதிரைகளில் ஏறியோடும்
கோழைகளையல்ல.
ஒரு வெள்ளைக் குதிரையும்
ஒரு போர்வாளும்
ஒரு கேடயமும்
நூற்றாண்டுகளாக
காத்துக் கிடக்கின்றன.
நாவன்மையும் தைரியமும் மிகைத்த
ஒரு சிறந்த தளபதிக்காய்...
சில காலங்களுக்கு முன்
சில தளபதிகள் வந்தார்கள்.

யானைகளின் முதுகில்
ஏறியமர்ந்ததாய் நினைத்து
பூனைகளின் முதுகில்
அமர்ந்து கொண்டு.
அவர்கள் ஊமைகளாயும்
செவிடர்களாயும்
தங்களைக் காட்டிக் கொண்டனர்
எங்களை மூடர்களாக
நினைத்து...
தளபதிக்கான
ஏக்கம் எல்லா நெஞ்சிலும்
தேங்கிக் கிடக்கிறது.
போர்வாளும்
கேடயமும் இன்னமும் புழுதி துடைத்தேயிருக்கிறது
குதிரையின் கனைப்புகளுடன்.
#அஸீஸ்எம்பாயிஸ்

K.MOHANARANGAN'S POEM(1)

A POEM BY 

K.MOHANARANGAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

WAY

In such abject darkness

with no star in the sky
and on earth no firefly
O, you shouldn’t have left me
just like that.
The son who came calling
“Dad” asks
“Why are you standing here
so dark
that the face in front
or the trail therein
remains unseen”.
I follow him in silence
secretly wiping my moist eyes.

க. மோகனரங்கன்

வழி
_______
வானத்தில்
ஒரு நட்சத்திரமும்
பூமியில்
ஒரு மின்மினியும் கூட
இல்லாத
அப்படியொரு இருட்டில் என்னை
நிறுத்திவிட்டு
நீங்கள் போயிருக்கக்கூடாது
' அப்பா '
அழைத்தபடியே
வந்த மகன்
முன்னிருப்பவர்
முகமோ
அடி வைக்கும்
தடமோ கூடத் தெரியாத
இப்படியொரு இருட்டில்
எதற்கு நிற்கிறீர்கள்
என்று வினவுகிறான்
எதுவும் சொல்லாமல்
அவன் பின்னால்
நடக்கிறேன்
கசியும் கண்களை
இரகசியமாகத் துடைத்தவாறு

A. NASBULLAH'S POEM(1)

A POEM BY 

NASBULLAH. A

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

When the words entwining the reader

leave him
As fresh new
Clouds
Birds
they go flying
all over the place
belying his guess
Such words
write their autobiography
in a withered leaf
Sufi’s music
on a wall-painting
When the reader goes past this spot
some day
the words
transform themselves
tuned to his readership.

வாசகனை சுற்றிய சொற்கள்
அவனிடமிருந்து வெளியேறும் போது
புதுப்புது
மேகங்களாய்
பறவைகளாய்
பிராந்தியம் எங்கும் அவன் ஊகிக்க முடியாதபடி
பறந்து செல்கின்றன.
அவ்வாறான சொற்கள்
விண்வெளியெங்கும்
உதிர்ந்த இலையென்றிலும்
சூஃபியன் இசையிலும்
சுவர் ஒன்றின் ஓவியத்திலும்
தன் வரலாற்றை எழுதிக் கொள்கின்றன
வாசகன் ஒருநாள் இப்பிராந்தியத்தை
கடந்து செல்லும் போது சொற்கள்
அவனது வாசிப்புக்கு ஏற்றால்போல்
தன்னை மாற்றிக்கொள்கின்றன.
00
ஏ.நஸ்புள்ளாஹ்