INSIGHT

Wednesday, May 27, 2020

NASBULLAH.A'S POEM

A POEM BY

NASBULLAH.A

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

From the night sky river

flows rain
My sleep unable to fly
going round and round my feet
and digging a massive ocean
in front of my house
floated a paper-boat in it.
Once upon a time
the way my sleep-bird
steep and vertical
snored beside my pillow
with saliva oozing out of its mouth
made me all too furious.
This grey-haired
sixty year old
The final sleep-bird too
takes no note of me.
These days
my poems are filled
with frogs’ croaking.

நஸ்புள்ளாஹ். ஏ.

இரவு வான நதியிலிருந்து
மழை வழிந்து கொண்டிருந்தது
பறக்க முடியாத
எனது நித்திரைப் பறவை
காலடியைச் சுற்றி சுற்றி வந்து
வீட்டு வாசல் முன்
பெருங்கடலைக் கொத்தி
மிதக்கும்
கப்பல் ஒன்றை அலையவிட்டது
முன்னொரு நாள்
எனது நித்திரைப் பறவை
நீண்ட செங்குத்தாய்
தலையணைக்கு அருகில்
குறட்டை விட்டு
சாலவாய் வடித்தைக் கண்டு
எனக்கு கோபம் கோபமாய்
வந்திருக்கிறது
நரைத்த
இந்த அறுபதாம் வயசு
கடைசி நித்திரைப் பறவையும்
என்னைக் கண்டு கொள்வதாயில்லை
இப்போதெல்லாம்
என் கவிதைகள் முழுக்க
தவளைகள் கத்தும் சத்தமாகவே இருக்கிறது.

ஏ.நஸ்புள்ளாஹ்.

AHAMATH M.SHARIF[MAHA]'S POEM

A POEM BY

AHAMATH M.SHARIF[MAHA]

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

BRUSH MURDER KISS

The sound of a poem

immeasurable

In one way The Sky
In another The Mount

When the umbrella is unfolded
the sky grabs the colours
Rolling the pages
a smile I draw
in the mercy-killing page
Need a brush for suicide also
In those drawn
tinges of blood were edited

Poems
and cautioning forecasts about the sky
turn armoury into something holy.

For giving a synopsis of the sky of the next page
with the help of a verse _
there seated
an old crumpled, thrown away kiss.

Ahamath M Sharif
May 15 at 9:49 PM •

அளக்கத்தெரியாத
கவிதையொன்றின் சப்தம்
ஒருவகையில் வானம்
மற்றையதில் மலை
குடை விரிக்கப்பட்டவுடன்
நிறங்களை வானம் பறிக்கிறது
வெள்ளைக்குடையில்
வானம் மேய்கின்ற குட்டி ஆடு
பக்கங்களை உருட்டி
கருணைக்கொலையின் பக்கத்தில்
புன்னகையொன்றை வரைகிறேன்
தற்கொலைக்கும் தூரிகை வேண்டும்
வரையப்பட்டனவற்றில்
இரத்த நிறங்கள் தணிக்கை செய்யப்பட்டன
கவிதைகளும்
வானம் மீதான எச்சரிக்கைகளும்
ஆயுதங்களை புனிதமாக்குகின்றன
அடுத்த பக்கத்தின் வானத்தை
கவிதையொன்றால் விளக்குவதென்றால்
பழைய
சுருட்டியெறியப்பட்ட
ஒரு முத்தம் அமர்ந்துகொள்கிறது
-மஹா
15.05.2020

MA.KALIDAS POEM

A POEM BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan

How hard it is to attain
Intoxication

Lies are not easy to access
Someone please soak me in
rapture not repulsive.

Is there none to gift me
a cup that is forever half-filled

For my white intestine
Why so many hues and shades?

For leaping from word to word
How many hands to aid

For writing variably
For speaking very shakily
Why need pickle as side dish

When clear thought prevails
There is no other alternative than
spraying a bowl of intoxication

Is it at all wise to miss
the golden opportunity of
learning to die

Upon receiving the boon of immortality
mortgaging it with those concerned
and to acquire a gulp and relish it
_ O why strive so hard to stop it

When there are innumerable
lying in the dust as filth piled upon filth
Why find just intoxication
as something sacrosanct?

Is the intoxication in all
Intoxication’s be-all and end-all?

போதையைக் கைக்கொள்வதற்கு
எவ்வளவு பாடுபட வேண்டியிருக்கிறது?

அத்தனை சுலபமாகக் கிடைத்துவிடுவதில்லை பொய்கள்.
முகம் சுழிக்காத போதையில்
யாராவது என்னை முக்கியெடுங்கள்.

நிரம்பவே நிரம்பாத
கோப்பையைப் பரிசளிக்க
ஒருவருக்குக் கூடவா மனமில்லை?

வெள்ளையான என் குடலுக்கு
எதற்கு இத்தனை நிறங்கள்?

ஒரு சொல்லிலிருந்து
இன்னொரு சொல்லுக்குத் தாவ
எத்தனை கைத்தாங்கல்கள்?

மாற்றி மாற்றி எழுதுவதற்கும்
புரண்டு புரண்டு பேசுவதற்கும்
தொட்டுக் கொள்ள ஊறுகாய் எதற்கு?

தெளிவான சிந்தனை துலங்கும் போது,
ஒரு குவளை போதையைத்
தெளிப்பது போல்
மாற்று உத்தி வேறெதுவுமில்லை.

சாகப் பழகிக் கொள்ளக் கிடைத்த
அரிய வாய்ப்பை
நழுவவிடுவதா புத்திசாலித்தனம்?

சாகாவரம் கிடைத்தால் சம்பந்தப்பட்டவர்களிடம் அடகு வைத்து
ஒரு மிடறு வாங்கிக் குடிப்பதைத் தடுக்க
ஏன் இவ்வளவு முயற்சி?

மண்ணோடு மண்ணாக
எவ்வளவோ விழுந்து கிடக்கும் போது போதையை மட்டும் ஏன்
புனிதப் பொருளாகக் கண்டெடுக்கிறீர்கள்?

போதை மட்டுமா போதை?

- மா.காளிதாஸ்

KANAGA BALAN'S TWO POEMS

TWO POEMS BY

KANAGA BALAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Nowhere there is relief for my self

As the mirage that offers
the illusion of water that is not
and so drags me on
So your countenance
confronting me
all along.

As the vital need of the tongue
anguished across the desert driest
Your memory that trickles
is but a perennial stream for me.

Wherever you are
remain there always.
Let your hands alone be
outstretched in my direction
facilitating embrace.

கனகா பாலன்
May 6 at 7:54 PM •

எங்கேயும் வைத்திருக்கப்படவில்லை

எனக்கானதொரு இளைப்பாறுதல்...

இல்லா நீரினை

இருப்பில் காட்டி

இழுத்துச் செல்லும் கானலையொத்தே

வந்து நிற்கிறது நின்முகம்

வழியெங்கிலும்...

வறட்சிப் பாலையில்

உழன்று கிடக்கும் நாக்கின்

அவசியத் தேவையாய்

சொட்டிடும் உந்தன் நினைவோ

பெருஞ் சுனையெனக்கு...

எங்கிருக்கிறாயோ?

அங்கேயேயிரு...!

அணைத்தலுக்கு வாட்டமாய்

கரங்கள் மட்டும்

எனதின் திசையாகட்டும்...!

***

2. ROLE-PLAY

In her wholesome forehead

She had extended the distance of her kumkum’s curve
more than usual
and had made it slightly different.
In her attires nowhere any tear
could be seen …..
In her limbs too she remained all clean…

With no distinct body-language of any sort
With her ever smiling face
Heeding to her heart’s dictate
She was extending her hands…..

Going to every house
She begs saying that she needs to
buy milk biscuit and butter biscuit for her baby
sleeping there so drained in hunger.

There is cloth for wearing
Shelter to sleep
But food to eat….?

Who at all can discern
the salt of tears that the inner sobs
of those characters broken and shattered
in roles unbecoming
shed in enduring pain.

கனகா பாலன்

April 29 at 8:09 PM •
*போர்த்திய வேடம்*
நிறைந்த நெற்றியில்
செந்நிறக் குங்குமத்தின்
ஆரத் தொலைவை அதிகமாக்கி
இயல்பைவிடச் சற்று வேறுபடுத்தியிருந்தாள்...
உடுத்தியிருக்கும் ஆடைகளில்
கொஞ்சமும் அகப்படவில்லை
எங்கேனும் சிறு கிழிசல்...
அங்கங்களிலும் அழுக்கற்றுத்தான் அவள்...
பிரத்யேக உடல்மொழியின்றி
தனக்கேயானச் சிரித்த முகத்தில்
உள்ளம் கேட்கச் சொன்னதில்
ஏந்திக் கொண்டிருந்தாள் கைகளை...
வாடித் தூங்கும்
மழலைத் தேவைக்கென
பால் பாக்கெட்டுக்கும்
பட்டர் பிஸ்கெட்டுக்குமாய்ச்
சொல்லித்தான் கேட்கிறாள்
வீடு தோறும்...
உடுத்த உடையுண்டு
உறங்க இடமுண்டு
உண்ண உணவு...?
வேண்டா வேடத்தில்
உடையும் பாத்திரங்களின்
உள்ளழுகை உதிர்க்கும்
கண்ணீரின் உப்பறிவர் எவரோ...?
#கனகாபாலன்

SHARMILA VINOTHINI THIRUNAVUKARASU'S POEM

A POEM BY

SHARMILA VINOTHINI THIRUNAVUKARASU

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Seed sown by someone

Soil lain by someone lay
Nest built by someone
Promise made by someone
Flowers strewn by someone
Song sung by someone
Tears shed by someone
All
being bought on lease
by all and sundry
The crying voices
of the wind cooled for someone
of the drizzle flown for someone
of the rain sobbed for someone
of the soil dissolved for someone
of the moon poured for someone
reach the ears of none.

யாரோ விதைத்த விதை
யாரோ இட்ட மண்
யாரோ கட்டிய கூடு
யாரோ செய்த சத்தியம்
யாரோ தூவிய பூக்கள்
யாரோ இசைத்த பாடல்
யாரோ சிந்திய கண்ணீர்
எல்லாம்
யார் யாராலோ
குத்தகைக்கு வாங்கப்பட
யாருக்காகவோ குளிர்ந்த காற்றும்
யாருக்காகவோ வீசிய சாரலும்
யாருக்காகவோ அழுத மழையும்
யாருக்காகவோ கரைந்த மண்ணும்
யாருக்காகவோ பொழிந்த நிலவும்
அழுகின்ற குரல்
யாருக்கும் கேட்பதில்லை.

RAJAJI RAJAGOPALAN'S SHORT POEMS

SOME SHORT POEMS BY

RAJAJI RAJAGOPALAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I should thank my friend
for his birthday gift of a cap
All these years I knew not
what use my head has.

*

The pride of scaling
the heights of Himalayas
belongs only to those
who reach the base alive.
Not just in ascent
but there is Life
even in descent.

*
The deluge has covered the courtyard
The street refuses to join the flood
It’s alright, I have, in fact
a paper-boat intact.

*

Mother’s voice is not beautiful
So what
Only when mother sings lullaby
it becomes possible to sleep

Mother is not literate
So what
Whatever mother says
Is right

Mother is not beautiful
So what
It is mother’s lap
The paradise atop
*

“What do you want to become?”
the eighth standard teacher
asked each one of us.
Almost all mentioned money-minting
Means of livelihood.
When my turn came
I said I want to be a tailor.
The whole class laughed.
Is it a sin _
the son choosing
his father’s profession?

எனது பிறந்த நாளுக்கு
தொப்பியைப் பரிசளித்த நண்பனுக்கு
நன்றி சொல்லவேண்டும்
இந்தத் தலையால் என்ன பிரயோசனமென்று
இவ்வளவு காலமாய்த் தெரியாதிருந்தேன்.
*
இமயத்தில் ஏறிய பெருமை
உயிரோடு
இறங்கினவருக்கு மட்டுமே கிடைக்கும்.
ஏற்றத்தில் மட்டுமல்ல
இறக்கத்திலும் இருக்கிறது வாழ்வு.
✽

வெள்ளம் முற்றத்தை மூடியிருக்கிறது
தெரு வெள்ளத்தோடு இணையவும் மறுக்கிறது
பரவாயில்லை, என்னிடம் இருக்கிறது
கடதாசிக் கப்பல்!

*

அம்மாவின் குரல் அழகல்ல
அதனாலென்ன,
அம்மா பாடினால்தான்
தூங்க முடிகிறது.
அம்மா படித்தவளல்ல
அதனாலென்ன
அம்மா சொல்வதெல்லாம்
சரியாக இருக்கிறது.
அம்மா அழகல்ல
அதனாலென்ன
அம்மா மடிதானே
சொர்க்கமாக இருக்கிறது.
*

பின்னாளில்
என்ன தொழில் செய்ய விரும்புகிறீர்களென்று
எங்கள் எட்டாம் வகுப்பு ஆசிரியர்
ஒவ்வொருவரையும் கேட்டார்.
பணமும் புகழும் கிடைக்கும் தொழிலையே
எல்லாரும் சொன்னார்கள்.
எனது முறை வந்தபோது
தையல் தொழிலே விரும்பமெனச் சொன்னேன்
எல்லாரும் சிரித்தார்கள்.
அப்பாவின் தொழிலை மகன் விரும்பிச் செய்வதில்
அப்படி என்ன பிழை இருக்கப்போகிறது?
✽

GOPAL NATHAN(EGATHUVAN)'S THREE POEMS

THREE POEMS BY
GOPAL NATHAN(EGATHUVAN)

Translated by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. PARIS

The city that has buried in it

the abyss of loneliness
due to the virus drops
fallen upon the old footprints
saves lungs in water and air.

•

The city-bred
yearning to get tanned in
the autumnal sunrays
along the Seine river
getting baked and roasted
in the humidity of the rooms.

•
The pigeons
so used to feed on the leftovers of
humans in parks and sanctuaries
peck at the barren land
pathetically hungry.

The clocks hanging upon
the junction towers
would conclude the moments not jam-packed
in the ticking sound of the moving hands.
•

The buildings turning heady in neon lights
steeped in darkness
appear as land turned alien
after a colossal ruin.

•

The timeless time of the virus
turning us totally locked down
with wine-cups and cigarette-bits
trying to escape in vain
Death certain.

•
Speechless
Wordless
With no footsteps
No sounds
No shadows
With deadly silence prevailing everywhere
the city turns sorrow-filled more and more.

Gopal Nathan

April 25 at 7:50 PM •

பாரிஸ்.

~~~~~

•

தனிமையின்

ஆழத்தை புதைத்து கொண்ட நகரம்.

பழைய காலடித் தடங்களில்

விழுந்த கிருமித் துளிகளால்

நீரிலிலும்,

காற்றிலும் சுவாசப்பை சேமிக்கின்றன.

•

இலையுதிர்க் காலத்தின்

சூரிய கதிர்களை

சென் நதியில் உடலேற்றம்

செய்து கொள்ள தவிக்கும் நகரவாசிகள்

அறைகளின் வெக்கையில் வெந்து.

•

பூங்காக்களிலும்,

சரணாலங்களிலும்,

மனித உணவுகளின் மிகுதிகளில்

உண்று பழக்கப்பட்ட புறாக்கள்

பசியில் வெறும் நிலத்தை கொத்துகின்றன.

•

நகரத்தின் சந்தித் தூண்களின் மேல்

தொங்கும் கடிகாரங்கள்

நெருக்கடியற்ற கணங்களை

முட்களின் நகரும் ஓசையில் நிறைவுறும்.

•

மின்னொளிகளில் போதையுற்ற கட்டிடங்கள்

இருளடந்த இரவுகளால்

பேரழிவுக்கு பின்

அந்நியப்பட்ட பூமியின் தோற்றம் .

•

கிருமியின் அகால தருணங்கள்

உள்ளிருப்புப்பட்ட காலத்தை

மதுக் குவளைகளுடனும்,

புகைத்தல் துண்டுகளுடனும்

வாழ்வில் தப்பிக்க முயற்சிக்கிறது.

ஒரு வெற்றியற்ற மரணம்.

•

எவ்வித பேச்சுகளுமற்று,

எவ்வித வார்த்தைகளுமற்று,

எவ்வித காலடிகளுமற்று,

எவ்வித சப்தங்களுமற்று

எவ்வித நிழல்களுமற்று

எல்லாவற்றிலும் நிசப்தங்கள்

நிறைந்து துக்கமுற்று போனது நகரம்.

•

ஏகத்துவன்.

2.TIMELESS TIME

The last moment of my life-breath
Was determined by the stench of Sulphur

Each body entrenched in the pain
of a quarter century of war
lays embedded in the line
dried by Time.

Not knowing how to get resurrected from the
War-laden land
I am a bird singing blood-soaked songs.

Steeped in the angst of malicious scars
caused by the grim period of the past,
damned into a world of depression I am lost.

The violence-filled authority of the tyrannical clan
and the miserable state of my years bygone
combined, thus making abject hapless state
a norm not to refute.

My pet dog keeps going round and round
the lifeless bodies that lay buried in
the deserted streets of
places turning nameless.

In the desolate city
My footsteps with a resolve
with none to perceive
remain numb in the frozen climate
of my dwelling.

அகாலமாகிய காலம்

என் மூச்சுக் காற்றின்
இறுதி அடக்கம் கந்தகத் துகள்களின்
நெடிகளால் தீர்மானிக்கப்பட்டிருந்தது.

ஒவ்வொரு உடல்களும்
கால் நூற்றாண்டு போர்
தந்த வலியை
காலம் உலர்த்திய கோட்டில் படிந்திருக்கிறது.

போர் உக்கிய மண்ணிலிருந்து
மீளெழுப்பம் என்பதறியாது
குருதி அப்பிய பாடல் பாடும் பறவை நான்.

கடந்த இறுக்கமான காலம்
வன்ம வடுவில் விளைந்த வேதனையில்
பிறழ்வு வாழ்வுள் சபித்து போகிறேன்.

அடக்குமுறை இனத்தின்
வன்முறை பாயும் அதிகாரம்
என்னுடைய தூர்ந்த காலத்தின்
இயலாமை
ஒரு நிர்க்கதி முடிவில் நியதியாகி விட்டது.
.

நான் வளர்த்த நாயும்,
பெயரற்றுப் போன ஊரின்
யாருமற்ற தெருக்களில்,

புதைந்திருக்கும் உடல்களை
சுற்றிச் சுற்றி துயருற்று அலைகிறது

ஏதுமில்லாத நகரில்
இலட்சியமான என்னுடைய காலடிகள்
கேட்பாரற்று
என் வீட்டின்
சூன்ய சூழலில் அடங்கிக் கிடக்கிறது.

கோ.நாதன்

***

3.THE SONG OF THE SUBMERGING ERA

WAR IS OVER
SORROW ECHOES EVERYWHERE.

*

IN BUNKERS
OPEN FIELDS
DENSE JUNGLES
BARE-LEGGED
EMPTY-HANDED
DISROBED AND DEGRADED
RETURNING TO THE BURNT RESIDUAL TERRAIN
THE CURSE OF THE CURSED CLAN?

*

THE ECHOES ARISING OUT OF THE
IRON FURNACE
BELONG TO THE CRY OF DEATH
OF THE MURDERS OF MANY A PLACE
BLISSFULLY UNAWARE OF THE SWORDS
BEING SHARPENED
AWAY GOES THE SOCIETY UNWISE.

*
IN AIR SANS ARMOUR
THE SULPHUROUS SOIL
THE FEET OF THE LAST GENERATION CHILDREN
STAMPING UPON
HAVE MILITARY BASE MANY.
WHO THE HELL IS THAT SCHEMING SWINE
WHO DUMPS POISONOUS BOMBS THERE
YET AGAIN?

*
THE DAMNED SONG WOULD WANDER
LINGERING IN THE BLOOD-SOAKED BODIES
WHY FORCE EVERYWHERE
RELIGION’S SANCTITY
IN THE NAME OF ALMIGHTY.

*

THE DOGS OF THE ASH-MOUNT
SO USED TO THE WARTIMES
HAVING NONE WADES THROUGH
THE STREETS AS USUAL
WHERE TINY BUSHES HAVE SURFACED
AND SNARLS.
THE STENCH OF FLESH PERVADES
ON ALL SIDES.

*

IN THE CITY WITHOUT WAILS
PLUCKING THE FORESTS AND SOWING THEM
ALL OVER THE CITY
IS YIELDING.
STRATEGIC WAR-MOVE?
OR
RESURRECTING THE BLOODY TRAILS OF JUNGLES
IN THE DREAMS OF THE EPOCH?

கோ. நாதன் <naathanaris@gmail.com>
Mon, May 18, 7:48 PM (2 days ago)

யுகம் புதையும் பாடல்.
~~~~~~~~~~~~~~`

***
போர் முடிவுற்றது,
எல்லாவற்றிலும் துயர் எதிரொலிக்கிறது

***
பதுங்கு குழிகளிலும்,
வெட்ட வெளிகளிலும்,
அடர் காடுகளிலும்
வெறுங் கால்களோடும்,
வெறுங் கைகளோடும்
பரி நிர்வாணப்பட்ட உடல்களோடும்
எரிந்த எஞ்சிய நிலத்துண்டுக்கே திரும்புதல்
சபிக்கப்பட்ட இனத்தின் சாபம்?

***

இரும்படி உலையிலிருந்து எழுகின்ற
எதிரொலிகள் பல ஊரின்
கொலைகளின் சாவோலங்களுக்குரியது.
கொலைகள் செய்யப்படும் கத்திகள்
தீட்டப்படுவது அறியாமல்
விலகும் அறிவொழிந்த சமூகம்?

***
ஆயுதகளற்ற காற்றில்
கடைசிச் சந்ததியின் குழந்தைகள்
கால்கள் மிதிக்கும் கந்தக நிலம் மீது
இராணுவ களஞ்சியசாலை மிகுதி
நச்சுக் குண்டுகளை மீளவும்
இறங்கும் சூத்திர பாதகன் யாரோ?

***

இரத்தம் தோய்ந்த உடல்களின்
நினைவுகளில் திரியும் பாவப்பட்ட பாடல்.
மதத்தின் புனிதத்தை
கடவுளின் பெயரில் எங்கும் திணிப்பதேனோ

***

போருண்ட காலங்களில் பழக்கப்பட்ட
சாம்பல் மேட்டு நாய்கள்
யாருமற்று
சிறு பற்றை முளைத்திருக்கும் தெருக்களை
பழக்கதோஷத்தில் சலித்து குரைக்கின்றது.
பெருகும் மோப்பத்தின் நிணம்?

***
ஒலங்களற்றிருக்கும் நகரத்தில்
காடுகளை பிடுங்கி நகரமெங்கும்
விதைத்தது துளிர்த்து கொண்டிருக்கிறது.
போரின் தந்திர உத்தி?
அல்லது
காடுகளின் இரத்த சுவடுகளை
யுகத்தின் கனவுகளின் மீள்படுத்தல்?

கோ.நாதன்
17.05.2020.

Saturday, May 9, 2020

POETS IN THIS ISSUE - UPLOADED ON 09.05.2020

*This bilingual blog for Tamil poems and their English translations is a non-profit venture. My heartfelt thanks are due to those unknown friends whose images I have accessed from Google search and used for the poems.

POETS IN THIS ISSUE

UPLOADED ON 09.05.2020

1.LAKSHMI MANIVANNAN

2. MULLAI AMUTHAN(3 POEMS)

3.NUHA
4. RAMESH KANNAN(2 POEMS)

5. SHANMUGAM SIVAKUMAR(3 POEMS)

6.SOWMYA NATPUDAN

7.MOHAMED ATHEEK – SOLAIKILI

8. SUGANYA GNANASOORI

9. SUNDAR NITHORSON

10.NAFLA KL
11.KUGAI MA.PUGAZHENDHI (2 POEMS)

12.K.MOHANARANGAN