PAZHA.MOHAN

 A POEM BY 

PAZHAMOHAN

 Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

For joining the Sea and enjoying its camaraderie

a giant river flows in great haste

En route

pausing briefly

I will give you too

my surplus love

for a brief span of time

it says

How can love be something

so timebound, time-conscious

moreover to be had as excess or leftover

A day would come

when it would become the raindrop

meant exclusively for me

and so would drench my dry and scorching soil

in a spree

With this hope

Now I leave the river

to pursue its own course.

பெருங்கடல் நட்பில் கலக்க

விரைந்து பாய்கிறது

ஒரு பேராறு

செல்லும் வழியில் இடைநின்று

உனக்கும் சிறுபொழுது

உபரி அன்பைத் தந்து -

செல்கிறேன் என்கிறது

காலநேரக் கணக்கெல்லாம் பார்த்து

அஃதும் உபரியாகப்

பெறப்படுவதா அன்பு

என்றேனும் ஒருநாள்

எனக்கே எனக்கான

மழைத்துளியாய் மாறி

என் வறள்நிலம் நனைக்கும்

என்ற நம்பிக்கையில்

இப்போது ஆற்றை

அதன்போக்கிலேயே

விட்டுவிடுகிறேன்.

பழ. மோகன்