A POEM BY
PANDIDURAI NEETHIPANDI
Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
YAMUNA’S ABODE
A wave comes rising
You smile
You laugh
I with 1664 wheat-water
am writing in my seat
Doubt everything
At every start I grow apprehensive
They utter lies
Everything becomes alright
This day
comes to a close
The remaining day
Someone is setting forth
So you are made to believe
Each day a relationship breaks
Another sprouts
Another evaporates
Don’t keep waiting with the hope
that those who have shaken off the hands
that held too close
Enjoy the remaining tea
A pristine pure dream would come
Keep wandering in search of thyself
Let Yamuna’s hands
that grip the throat of he who lies on her lap
leave behind
a great grand feeling in thee
யமுனாவின் வீடு
முழு கடலையும் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன்
ஒரு அலை ஏறிவருகிறது
நீ சிரிக்கிறாய்
நீ சிரிக்கிறாய்
நான் 1664 கோதுமைத் தண்ணீரோடு
இருக்கையில் எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன்
எல்லாவற்றையும் சந்தேகி என்று
ஒவ்வொரு தொடக்கத்திலும்
பயமாய் இருக்கிறது
பொய்யைப் பேசுகிறார்கள்
எல்லாம் சரியாகிவிடுகிறது
இந்த ஒரு நாள்
முடிந்துவிடுகிறது
மீதமிருக்கும் நாளை
யாரோ ஒருவர்
ஆரம்பித்து வைப்பதாக
நம்பப்படுகிறாய்
ஒவ்வொரு நாளிலும்
ஒரு உறவு முறிகிறது
ஒரு உறவு துளிர்கிறது
ஒரு உறவு முறிகிறது
பற்றிய கைகளை
உதறிச்சென்றவர்கள்
எவ்வளவு தூரம் வருவார்களென
காத்திருக்காதே
மீதமிருக்கும் தேநீரை
ருசித்துக்குடி
பரிசுத்தக் கனவொன்று வரும்
உன்னைத் தேடி அலை
மடிமீது படுத்திருப்பனின்
குரல்வளையை இறுகப்பற்றும்
யமுனாவின் கரங்கள்
ஒரு பேருணர்வைத் தந்துசெல்லட்டும்.
PANDIIDURAI NEETHIPAANDI
No comments:
Post a Comment