A POEM BY
SUBHA SENTHILKUMAR
Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
A tree which was present yesterday
is not to be seen.
On the eleventh floor its crest
and on the second floor its trunk
went missing
The tree’s absence
Is not like other vacant spaces
As if the very yesterday is missing
The dialogues with shades seated
are surrounded by void.
Startled by sudden splash of light
the rooms cringed and concealed themselves
Time waking up a little delayed
bent the branch of the absent yesterday
and hurriedly hid a fruit of Tomorrow
in the lap of Mother Earth.
காலக்கனி
அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பின் வெளியே
நேற்றிருந்த ஒரு மரத்தைக் காணவில்லை.
பதினோராவது மாடியில் அதன் தலையும்
இரண்டாவது மாடியில் அதன் உடலும்
காணாமல் போயிருந்தன.
மரம் அகன்றது
மற்ற வெற்றிடங்கள்போல் இல்லை.
நேற்றென்பதே காணாதது போல்
நிழல்கள் வந்தமரும் உரையாடல்களை
வெற்றிடம் சூழ்ந்திருந்தது.
திடீர் வெளிச்சத்தில் திடுக்கிட்டு
குறுகி ஒளிந்துகொண்டன அறைகள்.
தாமதமாய்ச் சுதாரித்த காலம்
இல்லாத நேற்றின் கிளையினை வளைத்து
அவசரமாய் நிலத்தின் மடியில்
நாளையின் கனியொன்றை ஒளித்து வைத்தது.
Subha Senthilkumar
No comments:
Post a Comment